wie herkent zich hierin of ben ik de enige?
dat mijn dochter geboren werd mocht niemand haar voor 3 weken vasthouden omdat ze in de couveuse lag. dat ze eindelijk naar huis mocht, had ik er zoveel moeite mee om haar weg te geven aan andere (zelfs opa en oma)… dit vind ik best erg want tuurlijk willen ze graag hun kleinkind vast houden en knuffelen… maar dan denk ik ook 'anders had ze ook nog 6 weken in mijn buik gezeten’
ik kijk ook altijd als iemand haar vasthoud hoe het gaat en wat ze met mijn meisje doen, ze hoeft maar 1 kick te geven en ik neem haar alweer over.
straks moet ik weer werken en zij naar het kinderdagverblijf. ik heb het er zo moeilijk mee … het idee al dat ik haar weg moet geven (gelukkig zijn het collega’s) ik kan er gewoon van wakker liggen…
MIJN baby
Ik had er moeite mee morgan ‘weg te geven’ omdat er een soort strijd onstond in de familie. Zij is het eerste meisje aan alle kanten en ze werd ontzettend geclaimd. Dat is ook een van de redenen dat ik blij ben dat we niet wisten wat ze zou zijn toen ik zwanger was. Ik zou ook nog eens vlak voor mijn schoonmoeders verjaardag ingeleid worden dus er was een kans dat ze op haar oma’s verjaardag geboren zou worden. Dat wilde ik absoluut niet. Ze is overigens 2 dagen daarna geboren en ik zeg altijd ze was MIJN verlate kadoo en van niemand anders. Ik ben van 30-8 en zij van 3-9.
Maar goed om een kort verhaal, lang te maken. Er was een soort concurentiestrijd gaande bij de oma’s wie haar meer zag en bij mijn schoonzus was jalouzie omdat ik een dochter had en zij een zoon (ja ik weet het) Alleen mijn vader die was gewoon trots. Maar om die rede wilde ik haar ook niet afgeven. Althans niet aan hun zeg maar, aan de kraamhulp prima, toen ze naar het kdv ging ook prima, maar bij de familie heeft het bijna een jaar geduurd omdat iedereen strijde om haar.
Het is een iets andere reden, maar ik begrijp wel hoe je je voelt. Logisch ook, maar probeer het wel los te laten, praat er desoods met iemand over want anders heb je kans dat je te beschermend wordt en dat is voor jou en je dochter niet gezond.
Groetjes,
Michèle
oowh das ook vervelend!! ik hoop ook dat ik het snel kan loslaten…mijn schoonouders hebben het een beetje verpest bij me… op onze bruiloft hebben ze voor heel wat stres gezorgd:S schoonmoeders wil ook heel graag oppassen…ook dat zit er nog niet in… stom maar ik heb er gewoon niet echt vertrouwen in…
ik hoop dat het naar het kdv brengen makkelijker gaat… en ik weet dat ze het daar wel doen zoals ik het wil
He gats Wat hebben ze gedaan dan als ik vragen mag?
En weet je klinkt raar maar juist omdat het kdv ‘vreemde’ zijn en zij jou regels hebben te hanteren is het vaak makkelijker om los te laten. Zij doen niets omdat ze het beter weten. Ze geven hooguit advies omdat zij je kindje de hele dag zien en ervaring hebben met kinderen. Je zult zien dat het heel anders is.
Groetjes,
Michèle
jah ik weet het ik werk zelf ook in de kinderopvang en ze gaat naar collega’s dus jah wel beter hoor.
we wilde een simpele bruiloft want we hadden vorig jaar al een huis gekocht en ik was zwanger en wilde wel wat op papier hebben maar niet al die rompslomp erom heen… ik ben ook niet zo’n feestbeest dus hoefde van ons niet zo. we zijn heel simpel getrouwd (gratis op het gemeentehuis) met alleen de ouders. daarna een klein “feestje” bowlen en eten. voor de ouders en broers en zussen en aanhang. mijn schoonouders waren er ten eerste niet mee eens dat we zo simpel gingen trouwen dus daar een hoop gezeur over (ik was zwanger dus hormonen dus niet goed!!) mijn ouders wilden voor ons het "feestje"betalen en eten. heel lief maar mijn schoonouders op een of andere manier jalours en ze wilden niet dat mijn ouders voor hun eten ging betalen blablabla dus gingen ze voor hun gezin alleen betalen en dan moesten mijn ouders de rest betalen … hoe dom… dan nog dat er een jongen van 27 bij hun woont die met zijn zusje van 16 gaat die jongen die maakt ontzettend misbruik van haar… niemand die het ziet, en schoonmoeders is zo vol van die jongen dat hij zowat voor haar eigen zoon gaat… das toch niet normaal er is bijna geen gesprek zonder dat hij voorbij komt terwijl hij alleen maar profiteerd van alles… ik hou niet van die geintjes. en ik vind dat je kinderen op de eerste plek horen te staan… daar ook nog wat ruzie over gehad…
hehe dat lucht op!! hihi helpt wel van je afschrijven
maar dus daarom
Oh ik ken dat wel. Alleen in een andere situatie. Mijn schoonmoeder is een beetje jaloers op alles wat mijn moeder doet. Mijn ma heeft het altijd heel arm gehad en nu hebben ze het financieel niet slecht en kan ze mijn en morgan wat extra dingen geven en mijn schoonmoeder zit in de bijstand. Plus dat ze slecht ter been is, maar te koppig voor een rollator of zo dus haar ergens mee naar toe nemen kan bijna niet. Dus ze is altijd heel gepikeerd als ik iets met mijn moeder ga doen of zo of als Morgan iets krijgt. Zoals bijv. met haar eerste verjaardag. Ze kreeg van mijn schoonmoeder een popje en een maxi cosi van een onbekend merk. Prima zij helemaal blij. Van mijn ma kreeg ze toevallig hetzelfde maar van babyborn. Wel alles in de aanbieding, maar toch de blikken en de opmerkingen zijn dan niet van de lucht.
En mijn zwager is alles voor haar en dat liet ze ook altijd weten. Wat hij deed was goud en als wij iets deden tja ja moest dat nou. Gelukkig zijn beide situaties nu wel iets beter door heel veel praten en accepteerd ze dat mijn moeder meer geld heeft en meer kan, maar dat dat voor ons geen verschil maakt. Als ze nu alleen die rollator ook nog eens zou accepteren kwam ze ook nog eens ergens…
Ha ha ha ha ik weet het, ben niet voor niks junklid
Groetjes,
Michèle
Ja hoor, dat herken ik heel goed! Ik vond het ook moeilijk dat iedereen haar vast wilde houden. Zag er op dat moment het nut er ook niet van in! Dacht alleen maar, laat mijn meisje met rust!!!
Naarmate ze ouder werd (is nu bijna 4 maanden) ben ik het makkelijker gaan vinden. De eerste paar keer kinderdagverblijf…VRESELIJK!!! Ik werk nu weer sinds 3 weken en ik merk nu al dat het makkelijker gaat. Er is dus hoop en je bent zeker niet de enige!
Groetjes Annemiek
Mijn zoontje was een huilbaby… iedereen wist wel een manier om het te troosten etc. Maar hij had juist RRR (rust reinheid en REGELMAAT) nodig. Dus laten liggen … niet van hand naar hand… Tja moet je geen opa en oma voor heten …
Ik vond het heel moeilijk … durfde er ook nooit wat van te zeggen. Nu verwacht ik in Juli de 2e … en of ze er nu wel / geen eind voor hebben moeten rijden etc. Als hij / zij in het bedje ligt te slapen … blijft het in het bedje liggen!! Oei… ga ik dit durven zeggen??
Het is soms ook heel moeilijk en pijnlijk hoor … mijn zus kan geen kindjes krijgen en knuffelt heel graag heel de dag met andere kindjes… tja dat ligt dus weer wat teerder … maar helaas …
Ook ik herken dit heel erg! Toen mijn dochtertje net geboren was wilde ik haar ook bij me houden, maar ik zei het ook gewoon als het me te lang duurde of als ik vond dat mensen haar niet goed vasthielden of iets. Kon me op dat moment niks schelen wat ze ervan vonden. Het was idd MIJN baby! haha. Mijn dochtertje gaatnu naar een gastouder. Ik ben ervan overtuigd dat ze heel erg lief is voor haar, maar toch bekruipt mij af en toe het gevoel dat ik niet weet ‘waar ik mijn kind achter laat?’ Dan denk ik: ja ze kan zich wel lief voor doen als ik erbij ben, maar wat als ik weg ben? Is ze dan ook zo lief, of laat ze mijn dochtertje dan bijv aan haar lot over en gaat ze zelf wat anders doen. Belachelijk natuurlijk, maar kan dan ook helemaal overstuur raken als dat door mijn hoofd spookt. Heb laatst op het toilet op mijn werk een traantje weg zitten pinken! Je wil gewoon het beste voor je kind en op het moment dat je weer moet gaan werken en het ‘af moet geven’ verlies je de controle. Dat is moeilijk.
mama1980}}
}
Gewijzigd door - mama1980 op 10 Mar 2010 21:07:08
[quote]
Oh ik ken dat wel. Alleen in een andere situatie. Mijn schoonmoeder is een beetje jaloers op alles wat mijn moeder doet. Mijn ma heeft het altijd heel arm gehad en nu hebben ze het financieel niet slecht en kan ze mijn en morgan wat extra dingen geven en mijn schoonmoeder zit in de bijstand.
leuk he schoonouders om gek van te worden, helaas heb je ze niet voor het uitkiezen! wel goed dat je gepraat hebt. ik kan dat niet hoor… ik weet zeker dat ik om best veel dingen zo boos kan worden dat het niet echt redelijk is om te praten zeg maar. maar gelukkig vind mijn man het ook erg vervelend en hij praat wel met zijn ouders (word helaas alleen niet echt heel erg geluisterd) ze leven een beetje in hun eigen wereldje!
…
mijn man en ik willen best een keer met z’n 2e ff eruit, drukke tijd achter de rug, weinig tijd voor elkaar druk druk druk… maar nou het probleem, naar wie breng je je kindje??? mijn schoonouders NEE mijn ouders… kan maar krijg je scheve gezichten want mijn schoonmoeder kan volgens haar best oppassen (ze heeft al in haar hoofd dat ze 1 dag in de week vrij neemt om vast op te passen, gaat niet gebeuren!) en dan vrienden??? of gewoon niet weggaan??! ik weet het niet hoor zooo dubbel, en dan nog het feit dat het heel moeilijk is je moppie bij iemand achter te laten… doen ze het wel goed enz… je bent er niet bij dus moet wel iemand hebben die je echt vertrouwd!.. nou ik vind het lastig hoor!!!
en ik moet idd niet te beschermend worden want dat is voor ons beide niet goed natuurlijk, hoe doen/vinden jullie dat dan??
Je moet haar brengen bij wie jullie een goed gevoel hebben zijn dat jou ouders dan is het pech voor je schoonouders. Andersom ook. Als je weg wil voor je ontspanning moet je ook ontstpannen zitten. Dus niet denken aan het gevoel van de oppasser maar aan het gevoel van jullie en je kleine meid.
Groetjes,
Michèle
Hallo,
wat zou het toch mooi zijn als mensen eens wat makkelijker over hun eigen ego heen zouden stappen. Dat zou de wereld een stuk vriendelijker maken
lieve groetjes Anne
Hallo,
wat zou het toch mooi zijn als mensen eens wat makkelijker over hun eigen ego heen zouden stappen. Dat zou de wereld een stuk vriendelijker maken
lieve groetjes Anne
Jeetje wat een gedoe met ouders/schoonouders…
Hier gaat dat heel anders: de meiden staan op de eerste plek, voor ons, voor mijn ouders en voor mijn schoonouders. Wij zijn de ouders dus weten het beste wat goed voor ze is en iedereen gaat daar volledig in mee.
Geen jaloezie, geen commentaar, gewoon gezellig.
Ik zeg gewoon altijd hoe de dag eruit gaat zien wat betreft de kinderen en de rest heeft zich maar aan te passen. Nog nooit gemerkt dat iemand daar moeite mee had… en als dat wel zo is: dan is dat hun probleem en niet de mijne.
Ik vind het respectloos wanneer ouder/schoonouders zich zo opstellen. Toen ik met Phine thuis kwam uit het ziekenhuis toen dronk ze lastig. Ze was snel afgeleid. Iedereen wilde haar natuurlijk de fles geven, maar ik zei gewoon: heel jammer, maar die fles geef ik, want ze drinkt anders zo slecht. Iedereen begreep dat volledig. Ze vonden het wel jammer, maar hadden respect voor de situatie.
Ik vind het erg vervelen om te lezen dat er ouders en schoonouders zijn die dat blijkbaar niet kunnen opbrengen en inderdaad hun eigen ego op de eerste plek zetten i.p.v. die van het kleinkind.
Heel veel succes ermee, want het lijkt me een behoorlijk lastige situatie.
Groetjes,
Anne
