Mijn autootje is sinds 1 dag bij de sloop en dat was nodig hoor, maar toch.... ik maakte wat mee met hem. Zo ook een enorme blunder!
Sinds een dag is mijn auto bij de sloop. Het ding begon ons te vergassen, hij had vast een hekel aan me. En aangezien hij over een paar dagen gekeurd moet worden, besloten we dat het verstandig was om hem weg te doen. Mijn allerlaatste blunder, heb ik met hem meegemaakt en als "memorie"wil ik dat hier vertellen. Voor mijn 9 jaar oude auto...
Het is januari, bitter koud, ijskoud zelfs. Ik heb afgesproken met een vriendin en haar 2 kinderen, die precies dezelfde leeftijd als mijn kids hebben, om te gaan winkelen. Met de bijbehorende overheerlijke kinderbijslagcentjes. Zij zal zich in de stad bij de parkeer garage laten afzetten door haar man en ik ga gewoon met mijn auto. Maar helaas, dáár denkt mijn auto uiteraard weer anders over.
De deuren van mijn Alfa Romeo 33 zitten als vanouds vastgevroren, maar hahaaa, slimme Mo wist dit al wel en had dus een fles warm water meegenomen. Het werkte fantastisch. Kinderen in de auto, kost al een kwartier, maar dat was allemaal ingecalculeerd. Auto nog niet starten om alvast ramen te ontdooien, want A) dan slaat geheid de moter af en dan wilt ie niet meer met ons mee op stap en B) de uitlaat is kapot, zodat een gemiddelde Harley rijder jarloers op het geluid van mijn autootje is. Dat doe ik de buurt dus maar niet aan, ivm boze gezichten. Iedereen zit dus, ramen zijn ijsvrijgekrabd, ik stap in, gooi mijn deur dicht en ... springt gelijk weer open. Oke, wist ik, was eerder gebeurd, zei Marcel. dag ervoor nog. Ik er weer uit, weer warm water pakken, wat er nog was en het slot aan de zijkant overgieten, terwijl ik er ook nog eens aan zit te pielen. En dát was dus hevig fout! Ik draai dus aan dat ding en de opening daarvan gaat naar beneden ipv naar de auto gericht. Trekken, duwen, vloeken: het helpt niet. Geen beweging in te krijgen. Dit tijdverlies was beslist niet ingecalculeerd. Mijn mobiel niet bij me, want ik had het niet opgeladen en beltegoed was toch op. Trouwens, wist geen eens waar het lag. Chaoot. Kon dus vriendin die in de ijskou op me wacht ook niet bellen. Terug naar huis was geen optie, deur kon niet op slot en alles er weer uit halen. Pff. Nee, ik dacht :"MMM ik kom toch langs Kwikfit, dan moeten die de deur maar weer goed krijgen. Daar hebben ze wel gereedschap voor." Dus ik rijden, met één hand, de deur goed dicht houdend. Al gaat dat verbazend slecht als je een bocht door gaat. Ben ik daar, kinderen er weer uit halen, naar binnen rennen, krijg ik te horen:"Nee mevrouw, dat mogen wij niet van onze baas, zijn we niet in gespecialiseerd." AAAAHHH. En vriendin dan? Nou toch maar naar dr toe gereden, weer met de deur in mijn hand houdend. Oh oh, gevaar op de weg. Over de drukke stadsring. Intussen dreig ik de auto dat ik hem in de verkoop gooi. Hoewel... niemand wil dat stomme ding hebben natuurlijk. Stom ding. En dan moet ie ook nog gekeurd worden deze maand. Helaas, het helpt niet, de auto haat mij gewoon, dát is het... Dus ik kom met mijn lawaaipapegaai aan in de parkeergarage en ren naar boven, waar vriendin heel opgelucht is dat ik (na ruim anderhalf uur te laat te zijn) er eindelijk ben. Zoals ieder weldenkend persoon heeft zij netjes haar mobiel bij dr en we bellen de wegenwacht. Die zal komen. We proberen toch nog een keer het ding te draaien, maar nee hoor, geen beweging in te krijgen.
We worden gebeld. "Mevrouw, de wegenwacht staat voor de ingang." Ik kom er aan! Lopend gaan wegenwacht held, ik en mijn 2 kinderen (vriendin had er niet al te veel zin meer in en ging, begrijpelijk, weer naar huis) door de autoingang. Ik vertel die man, mijn probleem. "Ja mijnheer, het was afschuwelijk. Tis ook zo'n stomme auto, uitlaat stuk, electrische ramen doen het niet meer en nu mijn deur weer... Komt vast door de kou he mijnheer?" "We zullen wel zien mevrouw", zegt held vriendelijk. Wij ernaar toe, ik béétje gestressd, maar wel overtuigd, dat deze man mij redt. Hij loopt naar mijn auto en nog geen 2 seconden later is hij weer bij me. "Tjee, dat doet u snel, heb ik zo weinig kracht mijnheer?", helemaal blij dat hij het voor elkaar kreeg. De beste man zei, alsof hij dit dagelijks meemaakt, zonder overdreven te lachen: "Nou mevrouw, dat valt wel mee hoor, maar de volgende keer, dat u weer aan dat ding draait, haal dan daarna het slot er ook weer ff af...."