Ik zoek met dringende spoed nieuwe woonruimte, daar mijn leven ernstig verstoord raakt op mijn huidig adres! Lees snel!
Amersfoort, 15 jan. 03
Mag ik mij misschien eventjes beklagen, nu ik toch het onderspit dreig te delven. Ik ben boos, ontzettend boos. Doe ik altijd zo mijn best om er iets byzonders van te maken, wordt mijn leven zomaar ineens bedreigd. Ja, echt waar beste lezers, het is a-f-s-c-h-u-w-e-l-i-j-k!! Ik kan uw hulp dan ook best gebruiken. Leest u eventjes mee?
Al jaren probeer ik mezelf te vermeerderen, wat trouwens de reden is, dat ik naar deze internetsite gekomen ben, aangezien U toch ook met het vermeerderen, van uw eigen persoon bezig bent, het is immers een "babysite". Maar goed, ik dwaal af. Ik ben dus al jaren aan de gang en dat lukt aardig mag ik wel zeggen. Ben daar ook reuze trots op en nu zit ik dan eindelijk lekker in mijn vel (ik mag voor deze keer wel een woordspelinkje doen, vind ik zelf), word ik dus bedreigd. Nét nu ik denk:"Zo, nu kan ik eventjes lekker rustig aan doen, mijn werk gaat goed…".
Oei, ik denk, dat het nu tijd wordt om even uit te leggen, wie ik precies ben. Mijn naam is Mijnheer Phat, een naam die byzonder chique is, maar helaas spreken veel mensen het uit als: Vet! Wat ook gelijk het GROTE probleem is.
Het begon vorig jaar al een beetje. Ik woon dus in mevrouw Versteegh. U kent haar allen als Monique. Daar woon ik zeer prettig, daar zij precies doet, wat ik graag wil. Vorig jaar besloot zij haar auto weg te doen, waardoor er dus veel gefietst en gelopen werd in het volgende jaar. Helemaal niet erg, ik deed gewoon ietsje meer mijn best om haar lekker door laten eten, zodat ik me weer kon vermeerderen. Dat ging dan ook prima, ik merkte echter wel, dat er rond het beengebied wat minder van mij te zien werd! Echt zorgelijk vond ik dat nog niet, dus ging gewoon lekker verder met groeien.
Gelukkig had mevrouw 2 zwangerschappen, met behoorlijke zware kindertjes (Ja ja, ik doe goed mijn best! Daar mag u rustig voor klappen!), dus het heup/buik gebied, deed precíes wat ik wilde. En het fijnste was: ze kreeg het er niet af. Daar ben ik erg trots op, dat kunt u vast wel begrijpen.
Op een bepaald moment, hoorde ik zeggen:"Er moet wat af, ik vind het ongezond worden!". Wilt u wel geloven, dat ik mij een ongeluk schrok?? Ongezond? Wie? IK? Dat kan niet waar zijn! Al die jaren doe ik mijn best, om die billen, wat groter te maken, zodat het er zo lekker uit ziet, alsof je er op kan zitten (wie wilt dat nu niet, vraag ik u?), al die jaren ben ik zo druk geweest met het ombouwen van een redelijke slanke (gedsiederrie) vrouw. En nu noemt ze mij ONGEZOND! Ik ben gekwetst, ik ben gekrenkt. De horror gaat verder.
Toen ik op een avond mijn lichaams ronde deed (u weet wel, "ff checke" of ik nog wel overal mijn Phat had zitten), kwam ik tot de vreselijke ontdekking (ik moet u waarschuwen, het volgende wordt een grote schok, niet geschikt voor jeugdige lezertjes), dat er op heel veel plaatsen, geen Mijnheer Phat meer was.. Ik zag mijn eigen werk, mijn leven, uitgeroeid worden! Weg! Finito!
Zit ik lekker aan mijn tafeltje, servetje om mijn nek en eentje op mijn schoot, mes en vork in de aanslag, wachtend en likkebaardend te wachten, op wat voor heerlijks er weer naar binnen geschoven wordt (ziet u het al voor u, mmmm), komt er zomaar, uit het niets, een mandarijntje… Een Mándarijntje! Nou ja zeg! Wáár moet ik dan van gaan leven? Nou? Vertel het maar!
Dit is een grote noodkreet, ik doe mijn beroep op U. Ik moet hier echt weg, ze roeit mij uit, ik ben al behoorlijk verminderd en ik ben nog niet eens zo erg oud. Heeft u misschien nog plaats, voor een aardige, gezellige, deftige heer? Misschien iemand die toch medelijden heeft met mij en vindt, dat er best nog een Phat-rolletje bij kan?Ik ben zelfs bereidt, om mijn woning te delen, met een collega, mocht u zelf al zo´n grote kostganger hebben. Doen we samen het werk van vermeerderen wel.
Ik wil u vast vriendelijk bedanken, maar schiet u wel op, met reageren op mijn oproep, het wordt steeds gevaarlijker hier!
Met vriendelijke groet,
De heer Phat