Met Kaya naar fysio geweest (Kiss)

#1

Twee weken geleden was ik met Kaya bij het consultatiebureau en na wat heen en weer geklets dacht die arts daar dat Kaya misschien wel wat trekjes van KISS had (Kiss syndroom)
Mijn eerste reaktie was: daaaag, half nederland heeft opeens Kiss-baby’s. Wéér zo’n "moderne aandoening"
Niet dat ik niet geloof dat het bestaat hoor.
Het bestaat wel degelijk!
Maar ik had/heb het idee dat ze een kind nogal gauw die stempel geven (net als met ADHD als een kind druk is)

Maar goed, ik wist dus al wat van Kiss af en ik heb er na het bezoekje aan het cb nog even wat meer over gelezen en we hadden toen echt zoiets van: stel dat ze het wél heeft…dan zouden wij haar nu met pijn in haar nekje laten zitten.
Dus liever dan naar een fysiotherapeut.
Baat het niet dan schaadt het niet!
En we herkenden tenslotte wél een paar dingetjes van Kiss bij Kaya.
En wat mij ook niet lekker zat is dat Kaya regelmatig heel hard huilt (echt zo’n pijn-huiltje) om "niks"
Althans, niks aanwijsbaars.

Anyway…ikke dus om half 6 met haar naar de orthomanuele therapeut die hierin gespecialiseerd is.
Na wat verteld te hebben moest ik Kaya (op haar rug) op de behandeltafel leggen.
Hij voelde in haar nekje en draaide langzaam en zachtjes haar hoofdje van links
naar rechts.
En toen begon ze dus al hard te huilen (pijn-huiltje) en te verkrampen.
Pfff…vond het zo zielig.
Maar ja, moest ff en zoveel bijzonders deed hij natuurlijk nog niet (normaal gesproken is het bij baby’s geen probleem als je hun hoofdje zachtjes heen en weer beweegt)
Hij vertelde dat er echt wel iets niet helemaal goed zat in haar nekje, aan de rechterkant.
Oftewel: ze heeft dus wel degelijk al 2 maanden pijn in haar nekje en dat is de reden waarom ze steeds opeens kan gaan huilen
Hij heeft haar behandeld en over 2 weken moeten we weer terug komen.
Hij denkt zelf dat ze 2 à 3 behandelingen nodig heeft.

Ik ben zooooo mega blij dat we toch die afspraak gemaakt hebben!!!
Anders had ze gewoon nog een hele tijd pijn in dr nekje gehad zonder dat er wat aan gedaan werd…

Maar 't voelt wel dubbel hoor.
Ik ben blij dat ze daadwerkelijk last van haar nekje heeft omdat het verklaart waarom ze huilt van de pijn. En het kan dus verholpen worden.
Maar ik ben niet blij omdat ze dus al 2 maanden pijn heeft…

Groetjes Bianca, mamma van [url=“http://www.stephanveenhuizen.kleutersite.nl/”] Stephan /url en Kaya (19-11-2005)

Gewijzigd door - Bieb op 23 Jan 2006 21:53:43

#2

dubbel gevoel of niet?.. toch blij dat je gegaan bent met een gevoel dat er iets niet goed zat en balen achteraf dat je haar al 2 maand laat “lijden”…meis baby’s kunnen niet praten en het had net zo goed een koemelk allergie kunnen zijn,weet ik veel, je hebt gedaan en er is iets uitgekomen wees blij dat het zo snel is!

groetjes Kim, mama van

en

#3

achhhhhh dotje!! ik kan me helemaal voorstellen dat je het erg vindt dat ze twee maanden pijn heeft gehad!! maar soms weet je ook niet waarom een baby nou eigenlijk huilt toch???
wel heel fijn dat jullie nu een keer geweest zijn, en dat jullie weten waar jullie aan toe zijn!!
En fijn om te weten waar dat huilen vandaan kwam!!
lieve groet Van janneke en Hannah

#4

aaach arme kaya en arme bieb,

wat zielig voor je meisje dat ze pijn heeft, maar wat fijn dat er iets aan te doen is!!!
en wat goed van jou dat je naar die therapeut gegaan bent.
enne…je hoeft je niet schuldig te voelen hoor bieb.
je bent al zo lang aan het zoeken naar wat er met kaya aan de hand kan zijn.
je bent gewoon een super-alerte moeder, die in de gaten had dat er iets was.
maar wat? beebies kunnen je het nou eenmaal niet vertellen.
het gaat nu helemaal goed komen hoor kaya, nog maar een paar behandelingen.
zet hem op meisje!!!

groetjes christa mama van diantha

[URL=http://imageshack.us][/URL]

#5

Ik weet dat ik me er niet schuldig om moet voelen.
En ze heeft het gelukkig niet in een “dramatische” mate ofzo.
Maar toch…ik heb zelf meegemaakt dat ze al die tijd zo vreselijk kon huilen…echt zo’n overduidelijk pijn-huiltje.
En momenteel voel ik me er gewoon wel even kl*te bij
Is morgen vast weer over

Groetjes Bianca, mamma van [url=“http://www.stephanveenhuizen.kleutersite.nl/”] Stephan /url en Kaya (19-11-2005)

Gewijzigd door - Bieb op 23 Jan 2006 22:23:34

#6

Dikke kus voor Kaya van ons.
Jeetje joh Kiss.
Ik heb er geen ervaring mee maar ik hoop dat de fysio helpt.

Groetjes van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02) & Cas (02-12-'04)
.

#7

Och arme pop, maar ja bieb dat kon jij ook niet weten toch?
Wat zal je geschrokken zijn.
Maar ja wees blij dat er expers zijn, die je kunnen vertellen wat er aan de hand is.
En nog even en dan is Kaya een nog vrolijkere meid zonder pijntjes.
En daar ga je voor!!!

Groetjes Marianne Mama Van Ruben

#8

Ach dat arme schaap maarja het is altijd zo moeilijk als baby’s huilen want je weet nooit wat er aan de hand is. Wat fijn dat je toch een afspraak hebt gemaakt en ik hoop dat je kleine meid zo snel mogelijk van de pijn af is.

Liefs Maartje

" Een kind wordt pas echt groot, als het stopt met vragen waar ze vandaan komt, en weigert te vertellen waar het naartoe gaat…"

#9

Sterkte ermee Bieb.
Inderdaad kon je t niet weten, je mag blij zijn dat je toch gegaan bent, nu weet je tenminste wat er aan de hand is.

Groet, El
moeder van Demi (22-03-00) &
Marten (11-11-02)

#10

Ach Bieb
Wat zielig zeg voor Kaya
KAn me heel goed voorstellen dat je je kl*ten voelt(voelde)
Hoop dat het snel helpt en dat Kaya dan geen pijn meer heeft
Geef haar maar een hele dikke knuffel van ons en voor jou ook

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#11

arme kaya,bieb niet schuldig voelen hoor,begrijp dat je denkt van ja hoor eerst adhd nu de kiss,zou ik ook denken

maar heel veel sterkte en ik herken in je verhaal heel veel van me nichtje

huilen steeds niet willen slapen,dan histirich huilen,niet aan en uit kleden

heb haar wel ff mail gestuurd om toch ook ff langs ha te gaan,want ja wat kim zegt ze kunnen niet praten

meis kop op he

Bianca,Dylan & Kaitlyn

#12

Hai bieb!!

Fijn dat er nu in elk geval iets is wat beter gemaakt kan worden!! Mijn neefje heeft ook fysio gehad, en het deed hem na elke sessie weer goed, dan zat alles weer even lekker zeg maar Hij moest ook altijd heel hard huilen als hij daar was, maar dat is maar even joh, je doet het ergens voor!!
Kop op, he!!!

Groetjes Charon!!

#13

Tja, je moet je baby ook eerst nog leren kennen, dus kun je gewoon niet weten meteen waarom ze zo huilt. Wel zielig inderdaad, kan me voorstellen dat je je er erg rottig over voelt. Maar meiske, je bent een hele goeie. alerte mamma. Geef je meiske maar een knuffel van me.


#14

Ahhh wat zielig, voel je vooral niet schuldig meis!
Gelukkig wordt ze nu behandeld en zal het snel een blij meisje zijn!

Sterkte en een kusje voor Kaya!

Groetjes Nathalie & Co

#15

hey bieb,

hoe gaat het nu met kaya?
merk je al iets van de behandeling?
soms wordt het ook eerst erger als je voor het eerst behandeld bent.
ik hoop dat het werkt voor kaya.

groetjes christa mama van diantha

[URL=http://imageshack.us][/URL]

#16

Lief dat je er naar vraagt
Ik merk nog geen verschil eigenlijk.
Maar inderdaad, dat kan heel goed erbij horen hoor, dat het niet meteen merkbaar is na zo’n eerste behandeling.
We wachten het maar gewoon af en 8 februari mag ze voor de tweede behandeling.
Verder letten we in de tussentijd goed op dat we haar nekje steeds ondersteunen als we haar oppakken (zei de fysiotherapeut, dat we daar éxtra op moeten letten)
Nu nog van die voorkeurshouding zien af te komen (da’s makkelijker gezegd dan gedaan…)

Groetjes Bianca, mamma van [url=“http://www.stephanveenhuizen.kleutersite.nl/”] Stephan /url en Kaya (19-11-2005)

#17
quote:
Nu nog van die voorkeurshouding zien af te komen (da's makkelijker gezegd dan gedaan......)

Hoi Bieb.

Misschien dat je wat aan deze tip hebt, heb hem van het cb gehad, want Ruben had ook een voorkeushouding.
Een handdoek oprollen en hem aan de kant leggen van de voorkeurshouding zodat ze eigenlijk gedwongen worden om anders te gaan liggen.

suc-6 met Kaya.

Groetjes Marianne Mama Van Ruben

#18

Zeg bieb, voel jezelf niet te schuldig, want de medische wereld en mensen in de omgeving werken het ook in de hand dat je soms wat langer wacht, ook al zegt je gevoel iets anders.
Bij mijn zoontje is het precies hetzelfde en iedereen zei dat ik nog maar een nieuwe moeder was en me veel te veel zorgen maakte en iedere baby spuugt, huilt of ligt wel eens scheef etc., met andere woorden, stel je niet aan!
Ook de dokters weten niet allemaal wat het inhoud en daarom doen ze maar alsof het niks is, ze weten het gewoon niet!
Tegen mij zei zelfs mijn moeder dat ik niet zo moest zeuren en maar blij moest wezen met mijn kleintje.
Gisteren hield ik hem in mijn handen en hij was gestrekt zo stijf als een plank en ik kon hm niet meer normaal krijgen, dat was schrikken. Ook wil hij zover naar achter kijken, dat zijn gezicht achterstevoren staat, ik dacht eraan toen ik weer van de schrik bekomen was en was boos op iedereen die mij niet serieus genomen heeft.
Ik was eigenwijs gelukkig al naar de manuele therapeut geweest en die stelde ook vast dat hij rechtsboven een blokade heeft in zijn nekje, vanaf de 20e sept krijgt hij zijn 1e behandeling gelukkig.
Conclusie moederinstinct wint het van alles en iedereen, nooit aan twijfelen hoor!
Veel sterkte!

quote:
Twee weken geleden was ik met Kaya bij het consultatiebureau en na wat heen en weer geklets dacht die arts daar dat Kaya misschien wel wat trekjes van KISS had (Kiss syndroom) Mijn eerste reaktie was: daaaag, half nederland heeft opeens Kiss-baby's. Wéér zo'n "moderne aandoening" Niet dat ik niet geloof dat het bestaat hoor. Het bestaat wel degelijk! Maar ik had/heb het idee dat ze een kind nogal gauw die stempel geven (net als met ADHD als een kind druk is)

Maar goed, ik wist dus al wat van Kiss af en ik heb er na het bezoekje aan het cb nog even wat meer over gelezen en we hadden toen echt zoiets van: stel dat ze het wél heeft…dan zouden wij haar nu met pijn in haar nekje laten zitten.
Dus liever dan naar een fysiotherapeut.
Baat het niet dan schaadt het niet!
En we herkenden tenslotte wél een paar dingetjes van Kiss bij Kaya.
En wat mij ook niet lekker zat is dat Kaya regelmatig heel hard huilt (echt zo’n pijn-huiltje) om "niks"
Althans, niks aanwijsbaars.

Anyway…ikke dus om half 6 met haar naar de orthomanuele therapeut die hierin gespecialiseerd is.
Na wat verteld te hebben moest ik Kaya (op haar rug) op de behandeltafel leggen.
Hij voelde in haar nekje en draaide langzaam en zachtjes haar hoofdje van links
naar rechts.
En toen begon ze dus al hard te huilen (pijn-huiltje) en te verkrampen.
Pfff…vond het zo zielig.
Maar ja, moest ff en zoveel bijzonders deed hij natuurlijk nog niet (normaal gesproken is het bij baby’s geen probleem als je hun hoofdje zachtjes heen en weer beweegt)
Hij vertelde dat er echt wel iets niet helemaal goed zat in haar nekje, aan de rechterkant.
Oftewel: ze heeft dus wel degelijk al 2 maanden pijn in haar nekje en dat is de reden waarom ze steeds opeens kan gaan huilen
Hij heeft haar behandeld en over 2 weken moeten we weer terug komen.
Hij denkt zelf dat ze 2 à 3 behandelingen nodig heeft.

Ik ben zooooo mega blij dat we toch die afspraak gemaakt hebben!!!
Anders had ze gewoon nog een hele tijd pijn in dr nekje gehad zonder dat er wat aan gedaan werd…

Maar 't voelt wel dubbel hoor.
Ik ben blij dat ze daadwerkelijk last van haar nekje heeft omdat het verklaart waarom ze huilt van de pijn. En het kan dus verholpen worden.
Maar ik ben niet blij omdat ze dus al 2 maanden pijn heeft…

Groetjes Bianca, mamma van [url=“http://www.stephanveenhuizen.kleutersite.nl/”] Stephan /url en Kaya (19-11-2005)

Gewijzigd door - Bieb op 23 Jan 2006 21:53:43

Grtjs v. San