Hier ook hoor,
deed het met vanalles, leuk toch, lekker veel lawaai maken en mama maar lopen of boos worden…
Als ie onder het spelen met dingen gooide dan pakte ik hem in de hand en zei ‘kom, dat gaat we even weer oppakken’, als ie gericht op mensen gooit (lijkt gelukkig weer voorbij) dan moest ie op z’n 'stout’stoel zitten.
En nu gooit ie hoofdzakelijk nog met z’n drinkbeker als ie in de kinderstoel zit (als hij gewoon rondloopt dan staat z’n beker meestal op de salontafel en daar zet hij hem ook wel terug of zet hem op de grond waar hij aan het spelen is).
Als ie vanuit de kinderstoel gooit dan zeg ik ‘niet gooien jasper, dat mag niet’ en zet zelf de beker op tafel. Meestal gaat ie dan meteen z’n handjes uitstrekken naar de beker ‘die, die’ “nee, zeg ik dan, jij hebt de beker weg op de grond gegooid” Ik hou wel even vol, want anders gaat ie er gewoon een spelletje van maken, hij steeds gooien en ik steeds pakken…dacht het niet! ![]()
Ik haal gewoon m’n schouders op, of zet de beker weg, dan niet… en dan kletsen we weer vrolijk verder, meestal werkt het beter om er maar wat laconiek overheen te kletsen dan te laten merken dat je boos bent.
Denk ook dat het echt een fase is en pas bij z’n leeftijd. Niet moedeloos van worden, het is gewoon zo. Hoe minder jij reageert hoe minder interessant die kleine het gaat vinden. Lekker kletsen, afleiden en genieten van dat kleine dondersteentje, gaat echt wel weer over!
Groetjes Carolien.
