Ik heb juist het tegenovergestelde van Anouk. Mijn vriend is weliswaar een hele lieve, maar ook wel een softe papa. Eva is zijn alles en hij laat dan ook veel toe. Eva gaat regelmatig op de leuning van de bank staan (die is breed) en dan springt ze er van af op de bank zelf. Vind ze erg leuk. Ik niet. Ik had haar 3x gewaarschuwd. Niks luisteren, dus ik pak haar kattig op en zei: ‘So dame, jij gaat naar de gang! Mama heeft je gewaarschuwd!’ Zat ze op de gang, begon ze te huilen en ‘open’ te roepen. Heel zacht. Het was best zielig, maar ik hield de poot stijf. Kom nou! Mijn vriend wilde haar na 3 tellen al terug halen, maar ik hield hem tegen. Na een minuut kwam ze terug, totaal niet afgekoeld. Sprong ze toch weer op de leuning! Zegt mijn vriend poeslief: ‘Nee schat, niet doen. Mag niet.’ Eva ging lekker door. Tuurlijk. Zegt hij nog 10x heel lief: ‘Schat, niet doen. Er zijn andere spelletjes!’ Uiteindelijk heb IK haar weer van de bank getrokken, krijsend. Ik heb mijn vriend luid en duidelijk laten weten dat deze softe aanpak dus niet werkt bij deze diva! En dat ik het niet tof vind dat IK dan straks altijd de boze mama ben! Hij is ook, net als René, overbezorgd. Heeft ze het niet te koud, niet te warm, valt ze niet? Ik heb dat helemaal niet zo. Ik let ook goed op als we oversteken ofzo, maar je kunt ook overdrijven. Dan valt ze maar een keer op haar knietjes, ze moet ook zelf spelen.
Ik vind het heel fijn dat Eva zo’n lieve papa heeft die dol op haar is en heel veel met/voor haar doet. Maar ik ben gewoon strenger en ik moet zeggen dat ze bij mij minder huilt dan bij hem. Bij mij weet ze waar ze aan toe is, bij papa kan en mag alles zowat. Ik heb hem nog nooit boos op haar zien worden! Maar wat moet ik daar dan mee? Ik kan hem moeilijk laten doen alsof hij boos is? Maar ja, zo krijgt Eva verschillende signalen en dat maakt het voor haar niet duidelijker! HELP! ![]()
Groetjes Rainbow, trotse mama
