Meerwaarde van een huisdier?

#1

Ik dacht, ik kan wel roepen waar is iedereen? Maar ik kan zelf ook weer wat meer gaan posten

Dus, mijn vraag, wat voor meerwaarde heeft een huisdier? En dan bedoel ik voornamelijk voor de kinderen?
Wij willen echt al 4 jaar een hondje hebben, maar het is er nog nooit van gekomen. Er was altijd wel iets waardoor we dachten; doen we later, als de kinderen wat groot zijn. Nu vind ik dat de kinderen dan ook wel groot genoeg zijn. Maandag hebben we een kijk afspraak voor wat misschien wel ons hondje word Spannend best wel,

Zit er voor een kind ook voordelen aan? Het leren om verantwoordelijk te zijn? Eten geven, uitlaten (na ja, niet dat de kinderen dan moeten doen)
Een maatje hebben, een vriendje die mee gaat naar buiten.

Hebben jullie een huisdier? En wat vinden de kinderen er van?

Groetjes Manderijn.

#2

Wij hebben geen huisdieren en ik heb niet het idee dat de kinderen echt iets missen. Ik kom zelf ook uit een vrijwel huisdierloos gezin (afgezien van ooit eens een vis of konijntje) en het is me ook zonder huisdieren ook gelukt om verantwoordelijkheidsgevoel op te bouwen en om te leren zorgen.

Onze jongste heeft het weleens over een huisdier, maar ik heb sterk de indruk (gezien het feit dat ze het maar zo af en toe tussen neus en lippen ter sprake brengt) dat het dan 3 weken leuk is en dat ik vervolgens de pineut ga zijn om het beest (wat voor beest dan ook) te verzorgen. Mooi niet!

Hier thuis is dus het motto “Je koopt maar een huisdier op het moment dat je op jezelf woont!”.

Groetekes, Sje

#3

Sje, wat jij daar neerzet is precies wat mijn idee hierover is.

Hier geen huisdieren in huis.
Ook ik ben vrijwel zonder huisdieren opgegroeid.
Diana trouwens wel.

Hylke zou het reuze leuk vinden om een poes in huis te hebben.
En Jitse denk ik ook wel.
Ik niet. Diana zou het niet erg vinden.

Maar… Wij zijn niet zoveel thuis.
Dus wat heb je dan aan een huisdier?
En daarbij, als ik collega’s enzo hoor over de kosten die
bij huisdieren (en dan vooral katten en honden) komen kijken
Daar wordt je toch helemaal niet goed van?

Nee hoor, voorlopig in huize W. geen huisdieren.
Mochten de kids het toch in de bol krijgen dan hebben we
aan de ene kant buren met honden en aan de andere kant met poezen,
dus gaan ze daar maar helpen met verzorgen.

M.

#4

Klopt wat jullie zeggen natuurlijk, maar het gaat eigenlijk niet eens zo zeer om het feit of het zo is ja of nee. Maar dat wanneer het wel zo is, is het dan ook een meerwaarde?
Een konijn hebben we. Zorgen ze samen erg goed voor. Het eten word geen dag over geslagen, en met het schoonmaken van het hokje heb ik 2 paar extra handjes die hulp bieden hoor. Het beestje is dan ook vreselijk mak, en ze spelen zelfs samen in de zandbak. We hebben het beestje dan inmiddels ook al ruim 2 jaar. Dus het is hier niet na 3 weken over gelukkig.
We zouden een hondje dan ook niet voor de kinderen nemen, want dat kan nooit werken denk ik.

Groetjes Manderijn.

#5

Een meerwaarde aan het hebben van een huisdier is zeker “het hebben van een maatje erbij” die er altijd is als je verdriet hebt en je komt troosten…blij naar je toe komt als je thuis komt…die je kan verzorgen en zo leert om verantwoordelijkheid te krijgen doordat je een kindd aanleert om elke dag het dier schoon water en eten te geven…meerwaarde vind ik "lekker wandelen (goed voor jezelf) en de kinderen kunnen zich met de hond uitleven.

Ik zou dus ZO een hond nemen (boxer…meest kindvriendelijk vind ik en blij) als mijn vriend er ooit ook achter gaat staan maar wij hebben nog een kat van 18 jaar…die moet eerst overlijden voor er iets anders komt …maar voor mij noooit een kat meer maar wel een hond.

Gr, danielle

#6

Wij hebben 2 katten. Ben zelf zonder huisdieren opgegroeid, mijn man met honden. Hij zou nu wel graag een grote hond hebben (maar ons huis is te klein) en ik zou wel een klein hondje willen. Maar dat komt er niet hoor.
Ik merk dat mijn oudste de kat leuk vind (1 van de 2) maar de tweede dochter moet niks ervan hebben. Gaat zelfs huilen als t beestje in de buurt maar komt. Terwijl die echt niks doet. De oudste kan de kat aaien, slaan, aan staart trekken etc en t beestje blijft lief…

denk zelf dat t voor kinderen goed en leuk is om een huisdier, een speelkameraadje te hebben. Er er voor zorgen is ook goed. Hier gaan ze soms mee katten brokjes geven (in de kelder), maar verder is er van zorg voor de beestjes nog geen sprake.

#7

Ik ben zelf opgegroeid zonder huisdieren en heb er dan ook helemaal niks mee. We hebben nu wel 2 goudvissen, maar verder geen huisdieren. Als ik Tim en Daan vraag ze eten te geven vinden ze dat helemaal leuk en rennen ze naar het voer. Maar of kinderen die nog zo jong zijn echt een verantwoordelijkheidsgevoel opbouwen betwijfel ik. Zeker op de leeftijd die jouw kids nu hebben denk ik niet dat ze echt heel actief mee zullen helpen met hok verschonen etc. Tim en Daan zijn gek op hondjes en poezen, dus ik denk dat ze die wel graag zouden willen hebben. Maar goed verder dan de goudvissen ga ik echt niet

Groetjes,
Sandra

Lilypie Fifth Birthday tickers

Lilypie Third Birthday tickers

Lilypie First Birthday tickers

#8

Net als Sandra heb ik ook helemaal niks met huisdieren. Ik schiet alleen in de knuffelstand bij baby-dieren, maar verder kan ik niet warm of koud worden van huisdieren.

Ik ben allergisch voor katten, bovendien vind ik het stiekeme dieren die je minachtend aan kunnen kijken met een blik van “de wereld is van mij! Lekker puh!”. Hou ik helemaal niet van.

Als hier überhaupt al een huisdier zou komen, dan een dier wat buiten kan (konijn ofzo) of in elk geval eentje die niet zelf in huis rondloopt zoals bijv. een hond. Ik heet geen Assepoester dus ik blijf niet met de stofzuiger rondzwiepen in huis.

Groetekes, Sje

#9

Hahaha Sje wat jij schrijft over katten dat heb ik precies zo!

Maar ik zou dan weer wel een hondje willen en niet zozeer om voor te zorgen maar omdat Aaron vaak “eenzaam” en alleen is.
Aaron heeft geen broertjes/zusjes en kan dus niet met een broertje buiten gaan voetballen of binnen met blokken bouwen.

DAAROM vind ik een hond voor HEM een alternatief waar hij wel mee kan spelen (een kat gaan zijn eigen gang en speelt niet met een bal om terug te brengen) en waar hij plezier mee kan hebben en een bal weg kan gooien en die mee naar de duinen kan en de bossen waar hij nu met ons “moederziel alleen” mee moet lopen.

DAT is voor mij een GROTE reden om een hond te willen…tijdsverdrijf voor Aaron en een echte trouwe kameraad.

Gr, Danielle

#10

Misschien dat ik in een een-kind-situatie ook eerder aan de aanschaf van een huisdier zou denken. Dus in die zin kan ik me je gedachtengang wel voorstellen.

Groetekes, Sje

#11
quote:
Ik ben zelf opgegroeid zonder huisdieren en heb er dan ook helemaal niks mee. We hebben nu wel 2 goudvissen, maar verder geen huisdieren. Als ik Tim en Daan vraag ze eten te geven vinden ze dat helemaal leuk en rennen ze naar het voer. Maar of kinderen die nog zo jong zijn echt een verantwoordelijkheidsgevoel opbouwen betwijfel ik. Zeker op de leeftijd die jouw kids nu hebben denk ik niet dat ze echt heel actief mee zullen helpen met hok verschonen etc. Tim en Daan zijn gek op hondjes en poezen, dus ik denk dat ze die wel graag zouden willen hebben. Maar goed verder dan de goudvissen ga ik echt niet

Groetjes,
Sandra

Nou ja, hok verschonen en eten geven doen ze nu wel. Daar denken ze echt dagelijks aan, en daar hoef ik ook nagenoeg ook niet bij te helpen, dus wat dat betreft denk ik juist wel dat je het je kinderen kunt leren.

Maar goed, het is en blijft een aanschaf waar je van uit gaat dat je er jaren aan ‘vast’ zit, dus niet een aanschaf wat in een opwelling gedaan word.

Groetjes Manderijn.

#12

Wij hebben een vogel, 2 honden, 2 katten en 3 knuffelkipjes. De vogel( de 2e al want na onze oude was die eerste nieuwe snel gaan hemelen, maar die hadden ze ook al tam ) en de kippen hebben de kinderen zelf tam gemaakt. Ook voor de poezen die uit een asiel kwamen hebben ze moeite moeten doen want die konden niks met kinderen. Nu zijn ze er gek mee en laten de poezen zich ook gerust door de kinderen verwennen. Wat mij betreft leren ze meer dan alleen de verzorging ervan. Ze leren geduld op brengen om zo’n diertje tam te maken. Ipv hij doet niet wat ik wil of zeg, merken ze dat dat ze er zelf voor moeten zorgen dat een beestje dat wil of kan, maar ook dat een beestje niet altijd wil. Dat hun eigen benadering belangrijk is of zo’n beestje tam word. Ze hebben een vriendje wanneer ze daar behoefte aan hebben. Je kunt er mee lachen ( want omdat het dieren zijn doen ze soms malle dingen, zo doet de vogel mikado en lego ) en je kunt ermee huilen ( 2 vogeltjes begraven was bv geen feest en ook onze hond was een paar weken geleden ernstig ziek). Allemaal dingen waarvan ik het belangrijk vind dat ze dat leren. Zo hebben we onze hond Benzo die zich snel stoort aan drukte ( terwijl hij zelf een druktemaker is haha ) de kids weten dat en snappen dan heel goed dat hij dan liever op de gang is. Ook dieren hebben hun makken en kuren nl.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#13

Inmiddels hebben we een pup! En ik ben zo blij dat we het hebben gedaan. Nu na een week merk je gewoon al dat ze helemaal gek met het beestje zijn. Ze is superlief, speelt graag, en de kinderen laten haar met rust als ze haar mandje in duikt. Echt heel leuk om die interactie te zien
Ik heb werkelijk geen idee hoe ik hier een foto moet uploaden. Dus as iemand me kan vertellen hoe dat wel moet, show ik haar graag

Groetjes Manderijn.

#14

Ow wat kei leuk! Ik wil zo graag een boxer pup voor Aaron…ben gister met die van mijn vriendin weesten wandelen (en mijn vriendin ook mee) en wat een lekker beest is dat…een boxer laat zich niet horen…echt niet 1x geblaft…hij plast nergens tegenaan…de riem hangt slap omdat ie lekker rustig meelooopt…en hij moet nog 1 jaar worden!

Ik ben helemaal verliefd geworden nu dus op de boxers!

Wat hebben jullie voor ras genomen eigenlijk?..en hoe heet ie

Gr, Danielle

#15

@Mandarijn, gefeliciteerd met de gezinsuitbreiding!

@Ronda, nou is het natuurlijk ook wel een heel groot gedeelte opvoeding hè dat een hond zich zo keurig gedraagt. Tuurlijk heeft elk ras wel z’n typische eigenschappen als het gaat om gedrag, maar als je een hond niet goed opvoed dan kan zelfs het keurigste ras nog hooligan worden.

Groetekes, Sje

#16

Ik weet het Sje…maar hier heb ik wel een strakke hand…zelfs de kat wist binnen een week wat ie wel/niet mocht toen ik een extra baasje werd van haar.

Aan de ene kant heb ik er heel veel zin in en aan de andere kant heb ik weer het gevoel van “gaat ie 4 weken mee op vakantie of waar gaat ie heen”…en "wie laat hem savonds om 10 uur voor de laatste keer uit? (en in de regen?)

Gr, Danielle

#17
quote:
Ow wat kei leuk! Ik wil zo graag een boxer pup voor Aaron....ben gister met die van mijn vriendin weesten wandelen (en mijn vriendin ook mee) en wat een lekker beest is dat......een boxer laat zich niet horen....echt niet 1x geblaft....hij plast nergens tegenaan.....de riem hangt slap omdat ie lekker rustig meelooopt...en hij moet nog 1 jaar worden!

Ik ben helemaal verliefd geworden nu dus op de boxers!

Wat hebben jullie voor ras genomen eigenlijk?..en hoe heet ie

Gr, Danielle

Tsss… Jij ‘KENT’ Luna toch wel… Je weet wel… Ik ben het… hahahah!

Groetjes Manderijn.

#18

Ow…uhhhh ben jij het!
Weet allemaal niet wie wie is op ikkeben!
Ja…tuurlijk weet ik het nu…ik zal je manderijnen naam voortaan aan jou kopppelen!

Mijn naam hier is iets duidelijker vind ik! hahaha.

Ja, jullie hebben ook een hele lieve zo 1 heeft mijn zus ook…doet geen vlieg kwaad…geven ze kleertjes aan…tis met zijn 8 jaar nog steeds een soort van baby…helaas is ie het laatste half jaar blind geworden dat is echt sneu.

Gr, Danielle

#19

Getver Ronda een boxer!! Die kwijlen allen maat brrr

Liefs Michelle

#20

Nee Miramady…dat ga ik tegenspreken!!)

Ik ken nu 2 boxers eentje van de buren en 1 van mijn vriendin en ze zijn beide nog geen jaar maar ik zie ze nooit kwijlen.
Moet wel zeggen dat ze niks zomaar uit de hand krijgen dus niet schooien en dat zal misschien schelen…of dat ze nog niet oud zijn ofzo ik weet het niet…maar deze 2 boxertjes kwijlen niet!

Gr, Danielle