Ik ben niet echt 2 talig opgevoed, maar wel Nederlands en Limburgs dialect. Ik vind het wel vergelijkbaar.
Mijn moeder sprak vaak limburgs tegen ons, maar ook heel vaak nederlands. Ze deed dit niet op bepaalde momenten.
Dit heeft er toe geleid dat wanneer we bijv in gesprek zijn met 1 of 2 anderen, we het gesprek in het limburgs voeren naar de anderen toe, maar zodra we tegen elkaar praten over gaan op het nederlands. (geen mens die dat snapt haha)
Zo gaat het ook met mijn zus en vader. Het gebeurd wel eens dat ik Nederlands tegen mijn zus of moeder praat en zodra ik tegen mijn vader ga praten schakel ik om naar het limburgs.
Bij ons thuis praten alleen mijn ouders altijd limburgs tegen elkaar en de rest hoe het uitkomt.
Wij gebruiken dan ook niet altijd de limburgse benaming voor bepaalde dingen. Een bord noemen we gewoon bord ipv tèjer. Omdat iedere streek zijn eigen dialect heeft (in maastricht is ‘een bord’ bijv ‘een teleur’) en wij dus ook NLbenamingen gebruiken (maar op zijn limburgs uitspreken) weten mensen niet snel waar we vandaag komen. (maar ondanks de verschillende dialecten verstaan we elkaar wel)
Mijn kinderen leren ook de nederlandse en limburgse taal. Als ik iets extra duidelijk wil zeggen zeg ik dat in het nederlands. Heel stom; koe bijv. Dat is in het limburgs ‘koo’ maar de kinderen heb ik ‘koe’ geleerd. Met schaap is dat net zo, daar kennen ze het nederlandse woord voor maar niet het limburgse. Van tafel, eten, bord, stoel en koekje bijv kennen ze ook alleen de NL uitspraak, maar verstaan wel de limburgse uitspraak.
Soms zorgd het wel voor verwarring. (even ingewikkeld)
Een mok (is dat een NL woord? anders is het kopje) is in het limburgs ‘un tas’ (koffie bijv), de nederlandse betekenis van ‘een tas’ (handtas) kennen de meiden, terwijl ‘een (hand)tas’ in het limburgs ‘un (hand)tesch’ is. Dus toen mijn vriend eens aan de kinderen vroeg: ‘pak de tas us veur pappa’ (pak de mok eens voor pappa) kwam Silvana met mijn tas aan gelopen ipv pappa’s mok/kopje…
Tja moeilijk hoor. Ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen.
Ik denk dat niemand je kan vertellen hoe je het moet doen of wat je juist helemaal niet moet doen.
