Ik heb een heerlijk niksdoen dagje gehad. Ik ben vanmorgen eerst lekker terug me bed ingedoken toen ik Morgan weggebracht had en heb nog dik 2.5 uur geslapen. Volgens mij had ik het nodig Daarna lekker op de bank gekropen en de Nevelen van Avalon gekeken. Heerlijk en zo’n ontzetten mooi verhaal, Morgana heeft haar naam niet voor niks naar de hoofdpersoon gekregen natuurlijk. Het boek leest overigens meteen een stuk makkelijker moet ik zeggen
Ik kende namelijk alleen de Arthus saga. Zelfde personen, maar uit het oogpunt van een man geschreven en voor wie de Nevelen niet kent en Marion Bradley niet kent, zij schijrft enkel en alleen uit het oogpunt van de vrouw.
Om twee uur hadden we een evaluatiegesprek op het kdv bij Morgan. En dat was goed. Ze gaat mooi mee in de groep. Bijt ook beter van zich af en der spraak is met sprongen vooruit gegaan. Ook laat ze heel duidelijk merken als ze iets wel of niet leuk vind. Alleen kan ze net als thuis snel jammeren als ze haar zin niet krijgt of als iets niet lukt. Dat kennen we. Oh ja en ze waren verbaasd dat ze soms ineens huilt. Herkenbaar van thuis en van Mamma. Als ik zelf (grote) spanningen gehad heb dan kan ik eens uit het niets gaan huilen en dan ben ik het kwijt. Dat heb ik altijd gehad dus ik ken het wel. Ik heb ook gezegd laat maar uithuilen ze trekt daarna wel bij.
Waar we alleen erg verbaasd over waren is dat ze daar dus naar de wc gaat en ook wat op de wc doet. Hier taalt ze er niet naar en als ze het wel doet dan komt er niks. En daar gaat ze voortdurend. Ze draagt nog wel een luier maar das meer voor de zekerheid. Ik heb wel aangegeven dat ik dat dus niet wist en niet zo geamuseerd was dat we dat niet wisten. Zij dacht dat we dat dus wel wisten. Maar goed als dat het ergste is dan valt dat ook weer mee. Ik ga haar thuis overigens niet pushen want ik weet dat morgan alles in der eigen tempo doet en op het kdv ziet ze andere kindjes naar de wc gaan dus dat stimuleert ook meer natuurlijk. Maar verder was alles helemaal goed.
Groetjes,
Michèle
