Tsja…
35 weken zwanger inmiddels, dus ik vond het wel tijd worden om Stephan “tussen neus en lippen door” te vertellen dat mamma wél even naar het ziekenhuis moet om te bevallen.
Ik heb het gewoon verteld terwijl we samen aan het eten waren.
Expres heel “luchtig” gehouden.
Hij moet het tenslotte TOCH een keer weten, dat het in het ziekenhuis gaat gebeuren en dat dat ook 's nachts kan zijn…
Ik heb het leuk gebracht, al zeg ik het zelf
Verteld dat opa en oma dan bij hém zijn.
En dat als Kaya BIJNA geboren is dat ze dan ook naar het ziekenhuis toe komen.
Dat hij Kaya dan als eerste mag zien.
Nou, dat vond hij allemaal toch maar niet zo’n goed idee.
Waar was pappa dan?
Nou, die is met mamma mee naar het ziekenhuis (anders is mamma daar helemaal alleen)
Tsja, maar dan konden opa en oma toch met mamma mee? En pappa bij hem?
Daarna zei hij opeens met traantjes in zijn ogen “maar ik wil OOK in dat kamertje bij jullie zijn mam…”
Pffffffffff…shit zeg. Hier had ik nou niet op gehoopt
Ik vind het persoonlijk namelijk uitgesloten dat hij erbij is.
Ik weet dat sommige mensen dat doen, maar ik vind het 10x niks als een kleuter van 4 jaar zijn mamma ziet “pijn lijden” etc.
Ze zijn nog nét ff te klein op die leeftijd om alles te kunnen relativeren.
Dus hij is er niet bij.
Maar jee, ik heb wel het gevoel dat hij zich daardoor buiten gesloten voelt
Sorry, maar ik baal er gewoon van. 'T is zo’n lief manneke…
Groetjes Bianca, mamma van [url=“http://www.stephanveenhuizen.kleutersite.nl/”] Stephan /url en Kaya, die in nov. verwacht wordt.
Gewijzigd door - Bieb op 24 Oct 2005 20:03:47