Mama's met Keizersnede

#1

Dag!
Als freelancende journaliste ben ik voor een bekend tijdschrift voor mama’s op zoek naar moeders die een keizersnede achter de rug hebben. De ene moeder heeft er totaal andere ervaringen mee dan de andere moeder, de een denkt er liever niet meer aan terug, de ander is trots op wat er uit voortgekomen is.
Ik ben op zoek naar moeders die met het litteken van de keizersnee en hun kind(-eren) op de foto willen, en in het kort hun verhaal aan mij willen vertellen. Denk je er nog wel eens aan terug, of slijt de herinnering naarmate je kind ouder wordt?

De fotografie die professioneel zal worden aangepakt zal over 2 a 3 weken plaatsvinden, dus als je wilt meedoen, mail me snel! Ik kijk uit naar je reactie. Dag, Marieke via info@woordstudio.nl

#2

Hoi
Weet niet of je dit hebt overlegt met onze modi van ikkeben
Maar goed ik heb allebei mijn kids met een keizersnee gekregen en ik wil dus niet mee doen aan dit
Waarom niet
Omdat ik het toch iets persoonlijks vind
Ondanks dat het een gewone snee in mijn buik is
Mijn kindjes zijn er wel uitgekomen

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#3

Ik heb geen interesse om op de foto te gaan, maar wil best mijn ervaring over de keizersnee kwijt.

Mijn zoontje is ter wereld gekomen met een spoedkeizersnee. Na 3 uur persen en verschillende hulpmiddelen lukte het absoluut niet om op een natuurlijke manier te bevallen. Mijn zoontje bleek een sterrenkijker te zijn en kon de draai absoluut niet maken (ondanks alle kracht en hulpmiddelen). Aangezien ik redelijk uitgeput was hebben ze uiteindelijk voor een spoedkeizersnee gekozen.

Het was voor mij een behoorlijke opluchting toen ik de ruggenprik kreeg. Ik had zulke heftige persweeen en dit duurde bij elkaar al 3 uur, dus daar kan je je misschien wel iets bij voorstellen. De keizersnee zelf heb ik helaas niet meegemaakt. Aangezien ze heel snel wilde beginnen met de keizersnee en de verdoving nog niet goed werkte (ze begonnen al, terwijl ik dus nog van alles voelde) hebben ze me een roesje gegeven. Aangezien ik redelijk uitgeput was heb ik 45 minuten geslapen. Toen ik eenmaal wakker werd was mijn zoontje natuurlijk al geboren, navelstreng was al doorgeknipt, was al helemaal schoongemaakt en lag in papa’s armen. Ik vind het wel jammer dat ik het moment van de geboorte niet bewust heb meegemaakt. Gelukkig zijn er wel veel foto’s gemaakt en hebben ze gefilmd.

Herstel viel me op zich mee. De eerste dagen waren erg zwaar ivm de pijn. De eerste 6 weken heb ik ook wel een aantal keer veel pijn gehad, omdat ik zelf teveel ben gaan doen. Maar verder gaat het goed.

De volgende keer zou ik wel weer willen proberen om natuurlijk te bevallen, je herstel is dan gewoon sneller en hoeft dan ook minder lang in het ziekenhuis te liggen.

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#4

ik heb op zich ook geen behoefte om met mijn dochter op de foto te gaan, maar mijn verhaal wil ik wel kwijt.

ik heb ook een spoedkeizersnee gehad alleen bij mij na 9 uur weeen. Ik ben met 38+4 ingeleid omdat ik zwangerschapssuiker had. Gezien het allemaal voortijdig was zou het wel iets langer kunnen duren voor alles op gang zou komen. Alleen dat het 4 dagen zou duren had niemand verwacht. Ik ben op 31-8 begonnen en op 3-9 om 1 uur 's middag braken ze mijn vliezen. Vanaf dat moment ging alles heel snel. ik kwam al snel ik 5 weeenstormen achter elkaar terecht en bleek na 4 uur maar 3 cm ontsluiting te hebben en de baby daalde niet goed in. Ik kreeg een ruggeprik en weeenopwekkers en moest maar proberen wat te slapen. Dat lukt niet echt met zo’n infuus in je rug, maar ik had wel rust. Om 21.00 bleek dat ik 4.5 cm ontsluiting had, maar dat ik niet verder zou komen. Ik was wel helemaal uitgeput inmiddels ondank de prik. Om 21.45 lag ik op de operatietafel en om 22.15 was mijn dochter geboren. Haar vader is met haar meegegaan omdat ze vanwege ze zwangerschapssuiker en de insuline die ik spuiten moest naar de couveuse moest.
Ik ben zelf merendeel buiten bewustzijn geweest door de uitputting. Ook bij mij hebben ze foto’s gemaakt en ik heb het zo kunnen terug zien.

Een volgende keer zal ik waarschijnlijk weer suiker krijgen en als het dan weer gehaald moet worden dan meteen met een keizersnee, want die 4 dagen wil ik niet meer meemaken. Mijn herstel is daardoor veel zwaarder geweest en de start met mijn meissie veel moeizamer. Dus ik ben niet tegen een keizersnee, maar wel tegen de lengte van de inleiding. Er had in mijn ogen eerder ingegrepen moeten worden.

Groetjes,

Michèle

#5

Ook ik heb een keizersnede gehad, maar ook niet de behoefte met TIm op de foto te gaan voor een tijdschrift.

Na een zeer goede zwangerschap (alleen de 1e 4 maanden misselijk geweest) heb ik in de laatste maand 5 keer in het ziekenhuis gelegen. Iedere keer vanwege bloedverlies. Elke keer erg spannend dus, maar iedere keer wisten ze me na het onderzoek gerust te stellen. Er was geen reden voor het bloedverlies gevonden, dus alles was goed. De 1e paar keer geloof je dat nog, maar ja ik vond het geen toeval meer dat ik zo vaak bloede. Ik moest altijd wel een paar dagen blijven voor controle en als alles dan goed was mocht ik weer naar huis. De 5e keer dat ik kwam met bloedverlies had ik al 2 dagen een harde buik. De 2e dag dat ik er lag kwam er s’'ochtends een gynacoloog langs die aangaf dat het hem niet zinde dat mijn buik zo hard bleef. Maar omdat de onderzoeken (CTG, echo) etc allemaal goed waren keken ze het nog even aan. S’middags stond diezelfde gynacoloog er weer. Hij had er nog eens over na gedacht en overleg gehad met collega’s maar hij vertrouwde het toch niet langer en hij wilde direct een keizersnede doen. Grote schrik dus bij mij, ik snel mijn man bellen die gelukkig op dat moment thuis aan het werk was. Ik was aan de ene kant blij dat er actie werd ondernomen, maar aan de andere kant schrok ik ook heel erg. Dit omdat je altijd wel weet dat het er in zit dat als het op de natuurlijke manier niet gaat je via een keizersnede bevalt. Maar er was in al die tijd nooit over een keizersnede gesproken.
Maar goed achteraf ben ik heel blij geweest met de keizersnede, want mijn placenta was inderdaad aan het loslaten. Zo zie je maar op CTG en echo’s zie je toch niet alles. Je moet er niet aan denken dat ze te laat waren geweest. Maar goed daar denken we niet aan, gelukkig hebben we een gezonde zoon en gaat met ons alles heel erg goed.

Groetjes,
Sandra

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://b1.lilypie.com/geuOp1.png" alt=“Lilypie Eerste Verjaardag Ticker” border=“0” /></a>

Gewijzigd door - Sandra1980 op 13 Mar 2009 22:29:02