Onze dochter is nu 26 maanden en een echt mamakindje, dat wil zeggen als ik er ben. Als ik er niet ben en ze is bij papa, is er niets aan de hand. Als ik er wel ben, dan moet ik alles doen. Luier verschonen, kleding aantrekken enz. Ik doe dat niet altijd, want onze zoon loopt er ook nog en ik kan niet alles doen. Manlief doet het met plezier, maar zij werkt dan niet mee. Zoals gisteren: manlief is met de kids aan het spelen en ik ben aan het koken. Zij wil met mij spelen. Ik zeg: “mama is aan het koken en papa gaat nu even met jullie spelen, na het eten gaat mama met jullie spelen”. Gevolg: een krijsend kind aan mijn been (net voor het fornuis) die niet opgeeft. Ik heb haar een paar keer in de speelhoek gezet, maar dan komt ze direct weer krijsend aan mijn been hangen.
Verder krijst ze om alles.
Voor het eten wilde ze ranja. Dus ik zeg: je hebt net ranja op en we gaan zo eten, nu krijg je geen ranja. Gevolg: een krijsend kind dat meer dan een half uur om ranja zit te zeuren> Niet gegeven, maar ik vind dat heel vervelend. Ik negeer het nu, maar ik heb niet het idee dat er verbetering in lijkt te komen. Iemand tips?
