@Mama1980

#1

Ik moest ineens denken aan een van de mama’s hier wiens partner een tijd geleden in het ziekenhuis terecht kwam na een heel zwaar ongeval. Hij is lang slapende gehouden. Ik realiseer me dat ik helemaal niet weet hoe het is afgelopen en hoe het nu met ze is, maar ik kan het niet vragen omdat ik weet niet meer om welke mama het gaat! Heb inmiddels 40 bladzijden met titels in mama’s hoekje doorgenomen maar ik kan de berichtjes niet meer terug vinden…
Wie helpt me aan de naam van deze mama?

Groetjes Carolien.

Gewijzigd door - Mama van Jasper op 09 Aug 2011 21:34:49

#2

Volgens mij was dat mama1980

Liefs Michelle

#3

klopt dat is inderdaad mama1980.

Groetjes,

Michèle

#4

Ja nu weet ik het weer!
Bedankt allebei,

Groetjes Carolien

Lilypie Premature Baby tickers

#5

@ Mama1980
Nou, zoals hierboven al staat moest ik ineens aan je denken. Nu ik je ikkeben naam weer weet kon ik het even controleren en zag ik dat je nog wel vrij recent actief bent geweest op ikkeben, ik hoop dat dat een goed teken is!

Mogelijk heb ik wat topics gemist en heb je dit allemaal wel verteld op ikkeben (sorry dan daarvoor…), maar hoe is het inmiddels met je partner/man? Hij moest toch nog lang revalideren, is hij inmiddels wel weer thuis? En hoe is het met jou na zo’n lange spannende periode en het ‘alleen’ moeten zorgen voor je dochter?
Hopelijk lijkt alles weer een stuk positiever en zijn jullie weer echt een gezinnetje thuis!

Groetjes Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#6

hoi! goed dat je in mijn topic zei dat je hier wat neer had gezet, want anders had ik het nooit gezien! haha. Wist niet dat er een mama’s hoekje was dus er gaat nu een wereld voor me open
Mijn vriend is inmiddels voorlopig thuis. In het revalidatiecentrum wilden ze hem nog niet opnemen omdat hij nog een vrij zware operatie moet ondergaan in de toekomst waardoor hij nu nog niet optimaal kan revalideren. Om in het ziekenhuis te blijven was hij gelukkig te goed voor dus ligt hij nu voorlopig thuis in een bed in de huiskamer. Hij krijgt revalidatie aan huis nu en dat gaat eigenlijk heel goed! Gaat met sprongen vooruit. Is natuurlijk van ver onder 0 moeten beginnen dus het valt niet mee, maar iedere stap is er 1. De operatie kan pas plaats gaan vinden als alle inwendige letsels verder genezen zijn omdat nu opereren daardoor te riskant is. Het is natuurlijk ontzettend fijn dat hij thuis is, al is het nog zwaar. Ook voor mij omdat hij heel afhankelijk is van anderen maar we zijn al dankbaar dat hij weer thuis is en vergeleken met waar we vandaan komen is dit natuurlijk helemaal niets meer. Ook onze dochter is er al helemaal aan gewend dat papa in een bedje in de woonkamer ligt, al vind ze het niet altijd leuk natuurlijk dat papa niet komt spelen als ze daarom vraagt. Het is voor haar natuurlijk heel moeilijk te snappen allemaal, maar ze reageert er heel goed op gelukkig.

mama1980

#7

Hey dat is nog eens een snelle reactie!
Blij dat ik nog een ‘wereldje’ voor je heb kunnen openen
Super fijn dat je vriend voorlopig thuis is! Hoewel de vooruitzichten van een zware operatie en dan nog revalidatie zeker niet prettig zijn… Goed te lezen dat je optimistisch bent, inderdaad iedere stap is er 1!
Het lijkt me dat jullie wereldje wel 180 graden gedraaid is, super knap van je dochter dat zij zich hier zo snel aan aangepast heeft, logisch idd dat ze het niet altijd leuk vind dat papa niet met haar komt spelen, dat gevoel zal papa andersom ook wel hebben! Hopelijk komt dat in de toekomst wel weer goed!
Hebben ze iets durven zeggen over zijn vooruitzichten? Zal hij blijvende beperkingen overhouden of bestaat de kans dat alles na de operatie en revalidatie weer helemaal goed komt?

Dapper hoor hoe jullie je hier doorslaan, zeker voor jou want ineens komt de zorg voor hem en jullie dochter voor een groot deel op jou aan, behoorlijk pittig lijkt me! Zo te lezen heeft je partner echt veel geluk gehad (hoewel ik nu ook weer twijfel of je weken slapend gehouden, zware operatie en lange revalidatie geluk kunt noemen, maar je begrijpt wel wat ik bedoel!) Hopelijk bezit hij een grote dosis doorzettingsvermogen! En jij ook…

Je dochter gaat al richting de twee, nog anderhalve maand… Ik vond het rond de leeftijd van je dochter ineens heel snel gaan met praten, motoriek, dingen snappen!! Echt wel bijzonder. Kan ze al NEE!!! zeggen ? (mama even voorbereiden op de peuterpuberteit…!)

Fijn om weer even een update van je te lezen!
Groetjes Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#8

Wat fijn om te lezen dat-ie thuis is. Tuurlijk nog een lange weg te gaan, maar als je ziet wat jullie voor spannende periode achter de rug hebben, dan is dit al een mooi lichtpuntje.

Alle sterkte in de komende periode en t.z.t. met de operatie. Hou je ons op de hoogte hoe het met jullie gaat?

Groetekes, Sje

#9

ja hoor, het NEE zeggen heeft ze zeker al ontdekt, lijkt wel of dat het enige woordje is wat ze kan zeggen op t moment…pff… heel vermoeiend soms! maar moet er soms ook wel weer om lachen. En mijn vriend is natuurlijk (ondanks dat hij gelukkig over het algemeen heel positief is) ook niet op alle momenten even vrolijk op t moment dus t is een gezellige boel hier soms. Begrijpelijk, maar niet leuk. Ik probeer ze dan alletwee maar uit de negatieve spiraal te trekken en als dat gelukt is ga ik zelf ff janken of mezelf afreageren bij een vriendin of moeders. Wat de vooruitzichten zijn daar kunnen ze op dit punt nog weinig van zeggen. Wel staan ze versteld van wat hij nu op eigen kracht al heeft bereikt. Dat hadden ze echt niet verwacht zo snel, dus dat is heel positief! Van dag tot dag. meer kunnen we helaas niet doen of verwachten op het moment en dat doen we ook niet want dan houd je het niet vol.

mama1980

#10

Fijn om te horen dat het naar omstandigheden toch zo goed gaat en dat jullie op jullie eigen manier toch weer een gezinnetje zijn. Hopelijk is hij snel genoeg opgeknapt om die operatie te ondergaan en weer een stap voorruit te kunnen doen.

Groetjes,

Michèle