Net nieuw op het forum en nu al zo brutaal om een topic op te zetten. (hopelijk is dit geen probleem)
Ik heb twee schatten van kinderen waar ik ontzettend veel van hou. Mijn zoon Wolf is het meest eigenwijze mannetje wat er rond loopt denk ik. Hij wil zo graag de wereld rondom hem regeren. Helaas wordt zijn eigenwijsheid voor autisme aangezien. Ik werk zelf al 13 jaar met mensen met autisme en autistich verwante stoornissen. Hij heeft er inderdaad wel wat trekjes van. Dat zal ik ook geheel niet ontkennen. Maar veel dingen die als autisme trekjes omschreven kunnen worden kunnen ook oorzaken zoals verlegenheid en zoals ook in zijn geval eigenwijsheid voortkomen. Zo weigerde onze Wolf om te gaan praten. Tot zijn derde jaar hield hij de lippen stijf op elkaar. Ik heb alles geprobeerd om die jongen aan het kwebbelen te krijgen. Maar hij vond het gewoon niet nodig. Op een gegeven moment is hij toch wel in gaan zien dat praten best handig is. Maar hij heeft nu een taal achterstand. Hierdoor lopen we het ziekenhuis in voor allerlei onderzoeken. Ze kunnen niet vinden waarom Wolf niet praat. Maar het gekke is dat wanneer hij ergens van schrikt hij er ineens een compleet verstaanbare volzin eruit kan gooien. Zo reed een mevrouw hem een keer half om met haar boodschapen karretje en riep mijn mannetje: Mevrouw U moet wel uitkijken voordat U de bocht omgaat! Terwijl hij normaal maar wat brabbelt. En zo ga ik nu dus alweer een jaar braaf twee keer per week met hem naar logopedie. Waar meneer de lol de laatste tijd niet meer van inziet. Hij zit daar en bespeelt de logopediste. Mijn Wolf heeft een sterk karakter en scoorde tijdens een intelligentie test (iq 115) ruim anderhalf jaar boven zijn leeftijd voor beredeneren. Hij ziet dat hij met de logopediste kan "spelen"en doet dit ook. Hij weet wanneer de juf geen tijd heeft om boos te worden en kliert juist dan. Mijn man en ik kunnen wel 100 keer aan hen uitleggen dat wolf soms gewoon even moet weten wie de baas is. Graag zelf zijn keuzes maakt. Ook al is dit tussen luisteren en “ruzie”. Dit is een keuze die ik hem vaak geef. 9 van de tien keer kiest hij voor luisteren en is er niets aan de hand, kiest hij voor ruzie mag hij daar in de hoek even over na gaan denken.
Wij zien zijn praat probleem, wij zien zijn koppigheid, wij zien de problemen die dit met zich mee brengen. Wij doen er van alles aan om de situatie te verbeteren. Maar we weigeren om onze zoon alle onderzoeken in het boekje te laten doorlopen. Hij heeft nu wat onderzoeken gehad met betrekking tot zijn spraak. De fouten die in dit onderzoek staan vertekenen het beeld over Wolf. Ik heb de fouten aangevinkt en terug gestuurd met twee pagina’s uitleg. Nee wolf heeft niet vijf dagen in het ziekenhuis gelegen maar vijf weken, omdat hij te vroeg geboren was. U heeft zelf gezegt dat hij U niet aankeek omdat hij verlegen was in het begin van het onderzoek, waarom zet u dan in uw verslag: maakt geen oogcontact (autisme???) en ga zo maar door. Met mijn brief is verder niets gedaan. Laatst kreeg ik weer een preek van de logopediste. Waar Wolf zelf bij was. (terwijl we al meerdere malen gevraagd hadden niet omdat Wolf alles begrijpt en er zijn ding mee doet.) Waarom wij niet samenwerkten met de onderzoekers. Wolf praat slecht! Dat is zijn probleem. Moeten we nu doorgaan met allerlei aanverwante onderzoeken tot dat ze een stempel gevonden hebben om op zijn koppie te zetten? Of totdat zijn karacter gebroken is? Of totdat hij er aan onderdoor gaat zoals sommige van de jongens op mijn werk…
Mama stress dus! Ik zou wel willen gillen: blijf met je handen en stempels van mijn kind! Zorg dat hij gaat praten! Zet een keer een methode voort ipv elke week wat anders proberen!
poehpoeh dat lucht op… zijn er mensen die dit herkennen?
1 blik zegt meer dan 100 getypte woorden
[/url]
