Kan een kindje een echte mama-fase krijgen? Eva is altijd een papa’s kindje, papa kan nooit wat fout doen, maar nu is het sinds een week ofzo alleen maar mama mama. Ze wil steeds bij me zitten, soms zelfs niet bij papa en roept me de hele dag. Soms is ze me kwijt en komt ze bijna huilend aangelopen om me te zoeken. Ze roept steeds ‘mama mama’. Gisteren op het kdv riep ze me ook de hele tijd, dat stond in het schriftje. Verder volgt ze me overal en klampt ze zich om mijn been. Ik vind het wel grappig hoor, fijn dat mama buiten papa óók nog lief is, haha. Maar hebben jullie kindjes ook dat ze soms opeens naar jullie neigen?
En hoe reageren jullie kindjes in gezelschap? Wij merken dat Eva het liefst met rust wordt gelaten. Met Pasen werd ze bv bestormd door neefjes en nichtjes die haar op wilden tillen en haar een pet op wilden doen. Dan krijgt ze een soort paniek over zich en vlucht ze naar papa of mama. Daar voelt ze zich veilig. Als er meer ruimte is en mensen haar niet rechtstreeks ‘bespringen’, komt ze snel los en gaat ze zelf naar mensen toe. Ze heeft dan zelf afgetast hoe veilig het is ofzo en dan is ze echt een mensen-kindje dat in de belangstelling wil staan. Ze begint dan te ‘kletsen’ en laat zich aanhalen. Maar ze klapt dicht als er te veel mensen in één keer naar haar kijken en ze zichzelf niet kan zijn. Herkenbaar?
Groetjes Rainbow, trotse mama
