Joyce roept de hele dag mamma.
Ik ben benieuwt of ze ook weet dat ik dat ben en waarom ze dat doet.
In ieder geval loopt mijn hart ervan over, het klinkt verschrikkelijk lief.
Ze zegt het sinds kort en het doet ontzettend veel met me.
Ja meisje, zeg ik dan maar verder kan ze nog niets zeggen dus daar blijft het
dan bij. Het klinkt zo scahttig en ik besef me dan, ja ik ben mamma ik ben
verantwoordelijk voor dat kleine meisje. Is heel wat denk ik dan.
ik hoop dan met heel mijn hart dat ik haar een goede toekomst kan bieden.
Mijn kleine meisje is mijn alles.
ik wist niet dat je zoveel liefde voelen kon.
herkennen jullie dit wat ik nu omschrijf ?
een lieve groet van Miranda
