Hier ging het vrij langzaam allemaal. Rond zijn 1e verjaardag begon hij met optrekken en staan en dat heeft hij langzaam uitgebreid. Op een gegeven moment stond hij inderdaad ook los naast de bank, omdat hij in zijn handen wilde klappen en dat ging natuurlijk niet als je de bank vasthoudt, zo grappig
. Zo is hij langzaam steeds meer gaan oefenen, maar voornamelijk zelf. Wij hebben wel allerlei spelletjes met hem geprobeerd, maar dan koos hij er toch erg vaak voor om te kruipen, op zijn knieen te lopen of toch maar weer op zijn kont te schuiven (hij kent alle technieken).
Op een gegeven moment ging hij vanzelf proberen om van de bank naar een tafeltje te lopen etc. En wij maar juichen als we het zagen, dan begon hij echt te glimmen. Zo heeft hij zelf de afstand steeds vergroot. Nu is hij 18 maanden en loopt de halve straat door en kiest er ook steeds vaker voor om een afstand lopend af te leggen.
Maar goed, dat is dus onze ervaring. Kort gezegd komt het er dus op neer dat ze het eigenlijk vanzelf leren. Geef ze de ruimte en laat ze lekker zelf aanprutsen. En als het lukt gewoon hard juichen, dat werkt hier bij bijna alles heel goed.
groet
Gwen

