Eén gedeelte van de test bleek gewoon fout te zijn gegaan.
Dus ik moest gewoon nog even een paar keer opnieuw de opdracht uitvoeren (blazen dus).
Daarna het gesprek met de longarts.
Mijn bloeduitslagen waren goed (volgens bloed niet allergisch enzo) en de testen die ik verder gedaan heb (dat longfunctie onderzoek) die waren ook allemaal prima.
Niks te vinden dus.
Geen oorzaak waarom ik het nou zo snel benauwd heb bij lichte inspanning.
Natuurlijk ben ik blij met een goede uitslag!
Maar ik ben en blijf benieuwd hoe ik nou aan mijn klachten kom. Wat daar de oorzaak van is.
Maar goed, de longarts wilde wel persé dat ik die andere twee onderzoeken nog ga doen.
Er kan namelijk nog iets anders aan de hand zijn wat je niet aan je bloed kan zien etc.
Hij wil gewoon alles uitsluiten.
Alleen het tweede onderzoek wat ik krijg, daar zie ik dus echt vreselijk tegenop.
Ik had het geloof ik al verteld.
Je gaat dan op zo’n hometrainer zitten en fietsen dus (niet erg op zich) en je hartslag wordt dan steeds gemeten (niet erg) en je ademt in zo’n kapje (ook niet erg) en je bloeddruk wordt steeds opgemeten (ook niet erg).
Je krijgt dan ook nog een infuus (vréselijk erg!!!) Ze willen namelijk het zuurstofgehalte in je bloed weten tussendoor. Zo heb ik het tenminste begrepen.
En als een infuus niet lukt dan doen ze het d.m.v. prikjes in je slagader in je pols, die echt niet prettig zijn (zo zei de longarts het).
En daarom zie ik er zo onwijs tegenop!
Ik kan helemaal niet tegen een infuus (heb het gehad na mijn bevalling en ben de hele dag bezig geweest om maar niet tegen de vlakte te gaan. Wat een MUTS hè! Ik weet het, maar ik kan er niks aan doen).
Dus ja, hoe ze dat onderzoek nou willen gaan doen is mij een raadsel.
Het is op 15 oktober.
De uitslag van deze test krijg ik een week later telefonisch te horen.
Eind november krijg ik dan het derde onderzoek, waarin ze mijn longen gaan “pesten” zoals ze dat zeggen.
Meteen aansluitend (na 1,5 uur) weer op consult bij de longarts.
Nou, dat was het!
Groetjes, mamma van Stephan