Lichte depressie?

#1

Sommigen onder jullie zullen al wel weten dat ik moet wachten met zwanger worden. Voor de rest een korte samenvatting: Mijn man wilde geen kinderen meer en na een half jaar had ik me er eindelijk bij neergelegd. Deze zomer wist hij me echter te vertellen dat hij van gedacht veranderd was. Ik blij natuurlijk! Maar op m’n werk kom ik in contact met bepaalde stoffen die schadelijk kunnen zijn. Als je zwanger wil worden, moet je 6 maand op voorhand weg van die producten. Nu ben ik dus al maanden aan het wachten om te mogen beginnen proberen zwanger te geraken en heb het er enorm moeilijk mee. In het begin viel het mee, daarna had ik een periode dat ik echt jaloers was op zwangere vrouwen. Dan ging het even beter terug omdat het einde van de wachtperiode in zicht was. Maar nadat er dan CMV-virus werd vastgesteld, moet ik nog een paar maand wachten totdat de actieve stoffen in mijn bloed gedaald zijn. Nu zit ik terug in een serieuze dip.

Daar komt dan nog bij dat mijn zus ons op kerstavond vertelde dat ze terug zwanger was. Ik was echt blij voor haar hoor, maar ik heb achteraf moeten huilen. En heb het er nog steeds moeilijk mee. Want ook al mag ik binnenkort beginnen klussen, dan kan het nog zijn dat het een hele tijd duurt vooraleer ik zwanger ben.

Ben de laatste tijd enorm wisselvallig, kan voor het minste m’n man z’n neus afbijten. Ik moet ook met bijna àlles huilen. Voel me echt niet lekker in m’n vel en ik denk dat als ik kan beginnen klussen, ik zo gestresseerd ga zijn, dat het niet gaat lukken.

Iemand ervaring met zo’n dip? En hoe je eruit kan geraken?


#2

Ik zou zeggen ga even langs de huisarts en stort je hart!!! Het kan enorm opluchten om met een onafhankelijk iemand te praten. Ik heb zelf een posnatale depressie gehad, mede door ook de omstandigheden voor het zwanger worden, tijdens het zwanger zijn en de bevalling. Bij mij waren dus de omstandigheden voor de zwangerschap al de aanleiding… Misschien heeft de huisarts ook wel iets kalmerends voor je… Sterkte!

#3

hey meis, ik denk dat een heleboel dames je verhaal wel herkennen, dan niet met de gevaarlijke stoffen, maar het ‘een beetje jaloers zijn op zwangere dames’ … dit kan je leven wel gaan beheersen, aan de andere kant, als je een keer een goede dag heb, probeer te bedenken, dat je weer zwanger kan worden, dat jij en je man hebben besloten toch nog een kindje te krijgen is al heel mooi, het kan weer…

en inderdaad zo nu en dan je hart ff luchten werkt ook goed!

#4

dank u voor de reacties dames. Inderdaad, zo nu en dan je hart luchten kan wonderen doen. Vandaag was een goede dag. Heb twee weekjes verlof en die kwamen als geroepen. Hen heel de dag met mijn zalige dochter doorgebracht en die doet me zo lachen dat je niet anders kan dan gelukkig zijn.
Ze herinnert me er ook aan, dat als het toch niet zou lukken om zwanger te geraken, of als ik nog lang zou moeten wachten, dat ik al wel een ànder wondertje heb rondlopen, dat ik voor geen geld van de wereld zou willen missen.


#5

Graag zwanger willen worden maar het niet kunnen of niet mogen is heel zwaar ik spreek uit ervaring … het duurde bij ons 4 jaar en ik ging er van binnen kapot aan.
gelukkig hebben jullie al twee dochtertjes en kun je van hen genieten.
Is verder wel alles goed met je ?
Anders kun je een check doen op een site over depressie’s kijken wat er uit komt.
En af en toe relativeren en een goed gesprek met een vriendin of je man … hoe sta je in het leven ben je over het algemeen gelukkig? iedereen heeft wel eens dagen dat hij of zij zich niet zo lekker voeld en dat wisselt zich af met goede en hele mooie dagen zolang de rotdagen niet overheersen hoef je je geen zorgen te maken maar probeer wel voor je zelf uit te zoeken waarom je je zo voelt.