Sorry, ik moet het even kwijt. Gister moest mijn man preken in een dorpje hoog in het Andes gebergte, en na afloop kreeg hij doodleuk een levende kip en een gebraden cavia!!
Ik dacht, ach de kip kan wel in de tuin lopen, en dan hebben we zo nu en dan een eitje, maar het hulpje van m’n man’s zus heeft de kip al in de pan zitten! Nu ben ik de hele tijd aan het kokhalzen van die geur en het zien van bloed en ingewanden in m’n keuken! Ik ga dus echt geen kippesoepje eten vandaag. zielig!
Cavia “moeten” we bijna elke week eten, want de indianen voelen zich beledigd als we weigeren. Ook dit is elke keer weer een uitdaging, want de kop en de voetjes zitten er nog aan.
Leuk, zulke cultuurverschillen!
Groetjes, Daniella
