Leuk om die fiets verhalen te lezen. En zie ik toch dat het bij de een langer duurt dan bij de ander.
Bij Joshua was het ook een beetje een drama. Hij kon redelijk goed fietsen met zijwieltjes, maar deed het niet vaak, had er geen zin in. Toen was hij onder hand bijna 6 en kon het nog steeds niet. Dus uiteindelijk hebben we de wieltjes van die fiets afgehaald en gezegd, als je wilt fietsen, dan zul je het eerst moeten leren zonder zijwieltjes. Eerst wilde hij niet, en lukte het dan ook voor geen meter. Iedere dag geen pa even een paar rondjes doen met gras ernaast. En nou sinds een maand of zo kan hij dus fietsen. Het enige probleem is dus, hij heeft zulke korte pootjes, dat de fiets eigenlijk net iets te groot is. Hij kan net met zijn tenen bij de grond, dus hij vindt het moeilijk om te starten, het pedaal moet op precies de juiste plek staan. Maar zodra hij zit, gaat hij als een speer. En vindt hij het geweldig.
Soms denk ik dat het makkelijker is om een jonger kind te leren fietsen, omdat die nog niet bewust de angst van vallen kennen. Joshua zat echt op zijn fiets van, oh oh, ik ga vallen, niet loslaten, enz enz. Maar ja als je kind moet dwingen met 3/4 jaar, vindt ik het weer niet goed. De meeste geven het inderdaad wel aan denk ik, wanneer ze willen.



