Ons zoontje (ruim 2 j en 8 mnd) heeft een vlotte babbel met hele volzinnen (hij praat bijna als een vier jarige). Hij vindt het heerlijk om met volwassenen te praten en krijgt tot nu toe altijd een leuk antwoord terug. Nu praat hij zelden met kinderen van zijn leeftijd, maar stapt hij wel naar kinderen van een jaar of 4-5. Hij is dan bijv. heel trots op zijn mooie fiets en vertelt dat aan hen. Je ziet de kinderen denken: wat moet dat kleintje van ons? En ze lopen weg… Je ziet dat J dat niet snapt en hij zegt dan vaak ook: ‘ze lopen zo maar weg!’ Als ik dat zie, dan breekt mijn hart. Een ventje dat zo graag contact legt wordt gewoon weg genegeerd… Papa en mama zijn niet zo open als hij en nog even en hij houdt ook zijn mond dicht… Iemand tips hoe we hier mee om zouden kunnen gaan? Of moeten we het maar gewoon laten gebeuren? Nu zeggen we vaak:‘ze hebben je wel gehoord hoor, maar willen graag even ergens anders mee spelen.’
Hoe het op de speelzaal gaat, weet ik niet. Ik krijg daar nog niet de antwoorden op mijn vragen. Maar hij is daar (na een half jaar) nog niet helemaal zichzelf en je ziet dat hij daar minder laat zien dan wat hij kan. Hij vermaakt zich daar prima en gaat er graag naar toe. Maar hij zegt dan ook dat hij naar de juf gaat en heeft het zelden over de kindjes (hoewel hij alle kindjes bij naam kent).
Iemand herkenning of tips?