Leeftijdsverschil

#1

ik ben even nieuwsgierig naar jullie ideeen over het leeftijdsverschil tussen jullie eerste en tweede kindje. Wat vinden jullie een mooi leeftijdsverschil?
Ennuh, hebben jullie ook wel eens met een twijfelende man te maken, als jij begint over zullen we voor nog een kindje gaan? Ik heb een beetje een lastige man in dat opzicht geloof ik…???
Toen wij voor de eerste gingen zeiden wij beide stellig, we willen er 2 kort achter elkaar, maar de eerste bleek niet gemakkelijk te komen, 3 miskramen en ruim 2 jaar verder mocht ik toch een goede zwangerschap meemaken en hebben wij onze Joey ontvangen. Aan het begin had ik ook sterk mijn twijfels, wil ik er nog wel eentje, maar ik ben er inmiddels van overtuigd, mijn man echter niet! Maar ik vind het ook weer niet leuk als er zoveel leeftijdsverschil tussen zit, 2 jaar vind ik mooi, maar dat gaan we al niet meer redden. Soms weet ik niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan, is dat raar?
Hoor graag van jullie.

Lfs

#2

Hier is gezegd Morgan moet een beetje zelfstandigheid hebben. Zodat ik er niet met twee hoef te sjouwen. En ik trouw niet zwanger dus waarschijnlijk gaan wij pas voor de tweede als zij al 3 is. Enne het excuus dan kunnen ze beter met elkaar overweg is bs. Mer heeft twee broers. Met een scheelt ie 5 jaar en dat botst ontzettend en met de ander scheelt ie 13 jaar en dat klikt heel goed.

Groetjes,

Michèle

#3

Grappig dat jullie beide een foto van jullie kindje hebben dat ze met de stofzuiger bezig zijn hahahahahahah
wat is dat toch een magisch apparaat he, mijn zoontje vind het ook zo geweldig, gaat altijd het snoer vasthouden en laat het niet meer los tot ik klaar ben hihiiihih

Mijn man heeft altijd gezegt één kindje is perfect, we hebben dan ons gezinnetje dus begin bij mij niet over een tweede te zeuren en nu zegt hij dat nog steeds, Onze zoon wordt binnenkort 1 jaar.
Bij ons heeft het 4,5 jaar geduurd voor ik zwanger was en hebben een heftige periode doorstaan.
Uiteindelijk is Dion d.m.v IVF verwekt en ik lag 2 keer in het ziekenhuis met complicatie’s en een operatie gehad verschillende vruchtbaarheidsbehandelingen enz enz … dus mijn man is er nu helemaal zeker van dat hij het mooi vindt zo.

In de kraamweek had ik zoiets van ik wil er nog wel een, ik vond het allemaal zo mooi en bijzonder, maar ik draai nu toch ook wel een beetje terug, ik vind het moederschap best pittig en ik ben al 37 dus voor een tweede zouden we niet te lang meer moeten wachten maar mijn twijfel doet er niet toe want manlief wil het niet dus sluit ik mij daar bij aan.

Ik zou een leeftijdsverschil van 4 1/2 jaar mooi vinden, mijn zwager en schoonzus hebben 3 kids telkens als er één naar de kleuterschool ging was ze weer zwanger, bij vrienden zie ik veel dat als ze 2 á 3 jaar schelen dat ze dan veel meer ruzie maken omdat de jongste mee wil doen met de oudste maar daar eigenlijk te klein voor is, als het verschil iets groter is heb je dat minder heb ik gemerkt, ik scheel ook 5 jaar met mijn broer.
Toen wij klein waren hadden we ieder onze eigen vriendjes en vriendinnetjes en interesses die bij de leeftijd horen dus nooit ruzie omdat we het zelfde wilde en nu we volwassen zijn merken we geen verschil meer in leeftijd, wat wel weer appart is dat hij zijn jeugd heel anders heeft beleeft dan ik terwijl we de zelde opvoeding hebben gehad en onze ouders zijn nooit gescheiden, heel leuk om over vroeger te praten maar misschien nog leuker als we niet veel hadden gescheeld in leeftijd en meer met elkaar waren opgetrokken vroeger.

Ik zou zeggen als je man toch over de dam komt, gelijk de anti-conceptie aan de kant want je weet ook niet hoelang het weer duurd voor je zwanger mag worden, laat het lot bepalen hoeveel leeftijdsverschil er tussen de kindjes komt, plannen is niet altijd te doen.

Mijn ouders wilde ook graag een 2e kindje maar na 4 jaar dachten ze dat het niet meer zou gebeuren en toen heeft mijn moeder alle babyspullen van mijn broer weggedaan en nog geen 2 maanden daarna was ze zwanger van mij !!!

#4

Mijn broertje en ik schelen 1jaar en 4 maanden… ik vindt dit wel prettig, ik kan erg goed met hem opschieten., maar zou het zelf niet kunnen zo snel…

Ik had zelf gehoop dat Noah 2.5 was als er een tweede zou komen, maar ook dat gaat helaas niet lukken.

Liefs, Melanie, (mama van Noah)

#5

Ik ging voor de tweede toen kabouter twee was… dus tussen de 2 en de 3 jaar ertussen vond ik perfect. Helaas duurde het 2 jaar voor ik weer zwanger werd terwijl het toendertijd met kabouter gelijk raak was. Zo zie je maar je hebt het niet voor het zeggen.
ER zit dus nu 4,5 tussen de jongens, wat wel heerlijk is, is dat ik het idee heb dat kleuters en dus mijn kabouter ook beter om gaan met de komst van een broertje of zusje dan peuters. Kabouter is nooit jaloers maar helemaal dol op zijn broertje. Hij helpt me ook graag met de verzorging en voelt zich een echte grote broer. Ik heb nu ook veel tijd voor dwerg omdat kabouter op school zit. Vooral toen dwergje net geboren was vond ik dat heerlijk.
Bovendien hebben we niet dubbele luier en voeding kosten en is kabouter vrij zelfstandig zodat ik niet steeds twee kinderen hoef aan te kleden etc…
Dus uiteindelijk ben ik ook wel weer blij dat het zo gelopen is.
en later maakt die vier jaar niks meer uit, als ze allebei volwassen zijn…

#6

Hier speelt geloof een grote rol in mee… dus nemen wij geen kindje / plannen wij het niet. Maar laten wij het komen zoals het komt, dus zonder anti conceptie. Wel met verstand. Ik bedoel, als ik alle keren zo ziek moet zijn dan is een paar jaar rust en grote kinderen verstandiger dus… zal de 3e niet zo snel komen als nu de 2e … Je moet ook je verantwoording kennen hierin.

Het voordeel dat onze 2e nu al komt (de ander is dan 2 jaar) vind ik voor mezelf dat je nog in het ritueel van baby/peuter zit. En dus nog niet met schooltijden etc rekening hoeft te houden…

#7

Ja vind het heel erg grappig te lezen, dan dames hier met kids rond Jada’s leeftijd echt heel graag een 2de willen krijgen, ik moet heel eerlijk bekennen. Ik ben hier absoluut niet aan toe! Ik vind dat heel kanp. Ben misschien op dat gebied egoistisch maar moet er echt niet aan denken! Ben blij dat ik nu een beetje mijn vrijheid terug krijg, maar dan speelt leeftijd bij mij niet zo, ben natuurlijk pas 26! Heb zelf altijd gezegd als die kleine naar school gaat wil ik graag een kleintje adopteren, maar om nu nog een keer zelf zwanger te zijn en vooral een bevalling, zit ik niet zo op te wachten! Maar vind het iig heel knap, kindjes zo kort op elkaar!

#8

leuk om jullie reactie’s te lezen, verschillend, maar toch ook wel overeenkomsten. Alles heeft voor en nadelen denk ik, maar voorop staat, het is niet te plannen en we hebben het niet zelf voor het zeggen.
Ik weet wel, stel wij gaan voor een 2e en de eerste zwangerschap eindigd weer in een miskraam, dan is het einde verhaal. Heb het nu 3x meegemaakt en het is echt niet gezellig, je leven staat een periode alleen maar in het teken van zwanger willen worden, zwanger zijn en telleurstelling. Ik geef mezelf dus ook maar 1 kans en anders is het duidelijk voor mij, dan is het voorbestemd dat Joey onze kanjer is en wij hier heel blij mee moeten zijn (zijn we nu al hoor).
Nu ik zo de verhale lees dat het best makkelijk kan zijn als de oudste al naar school gaat, misschien is het wel een optie voor ons hier…?? We gaan het dus allemaal wel zien.

Lfs

#9

Een 1ste, 2e, of 3e is inderdaad niet te plannen…
Mocht een 2e bij ons niet meer lukken… dan is dat heel erg jammer, en zal ook best teleurgesteld zijn. we hebben het ook al over adoptie gehad.
Zou zo graag een kindje willen adopteren die het moeilijk heeft, of geen ouders meer hebben.

maar we wachten nog rustig af of er een tweede komt.

Liefs, Melanie, (mama van Noah)

#10

adoptie, sja da’s ook niet makkelijk en snel geregeld hoor, daar kunnen jaren overheen gaan en het kost best wat geld. Mijn zwager is ook geadopteerd in 1986, maar dat brengt toch ook wel aparte en heftige dingen met zich mee hoor.
Het is een mooi idee, een kindje een kans geven, maar weet dat het ook veel lastige en niet te voorziene situaties op kan leveren.

Lfs

#11

Wij hebben ook gezegd als een tweede niet lukt dan is het ook goed. Jammer maar we hebben er vrede mee. Adoptie zou voor ons niet echt een optie zijn gezien mervin al 37 is en tegen de tijd dat je door de molen heen bent kom je niet meer in aanmerking voor een baby maar voor een ouder kindje en dat zou ik voor mijn gevoel niet willen. Noet omdat ik het die kinderen niet gun, maar je hebt ineens twee kindjes van dezelfde leeftijd maar wel een met al een hoop bagage en dat zou ik Morgan niet aan willen doen.

Groetjes,

Michèle

#12

Grappig deze topic, aangezien dit bij mij nu erg speelt. Ik ben op dit moment heel erg bezig met de vraag wanneer wij weer voor een 2de willen gaan. Ik vind zelf dat wanneer er 2-3 jaar tussen zit dit super is. Uiteraard kan je dit niet goed plannen, omdat je nooit weet hoe het loopt.
Bij Dani zijn wij een jaar bezig geweest voordat het gelukt is. Dus bij een 2de weet je nooit hoe het gaat lopen. Ben sinds een aantal dagen wel gestopt met de pil. Ik wil nog wel een paar maanden wachten met "beginnen"zeg maar, maar wil wel alvast m’n natuurlijke cyclus z’n gang laten gaan. Krijg ik daar ook een beetje inzicht in. Dani is dus zeker al 2 als er eventueel een 2de komt. Ik hoop dat het dit keer wel iets sneller zal gaan dan 1 jaar. Maar we wachten het af.
Mocht het niet lukken, dan zal voor mij adoptie ook geen alternatief zijn. Dan moet het zo wezen en zijn we gewoon heel gelukkig met Dani.

#13

inderdaad Michele, een adoptie kind neemt bagage met zich mee. Mijn zwager was 3 toen hij in NL kwam (komt uit Ethiopie), zelf dan hebben ze al een rugzakje! Het is iets waar je je niet in moet vergissen.

@Saro, een jaar er over doen voor je zwanger bent is meer gemiddeld dan dat het binnen 3 a 4 maanden lukt he. Maar ik hoop voor je dat het zal vlotten, je weet het maar nooit. Het blijft iets ontastbaars en spannends. Elke maand die spanning, word ik ongesteld of niet en dan nog die test ooooooh als ik er aan terug denk alleen al haha.

Ik zelf scheel trouwens 8 en 6 jaar met mijn broer en zus en ik heb dit toch niet altijd als leuk ervaren. Als ze het wel eens ergens over hadden en ik wist niet waar het over ging, dan was het altijd, da’s voor jouw tijd…zucht. Ach ja, aan de andere kant, ik kreeg wel alles weer nieuw en kreeg makkelijker dingen voor elkaar hihi.

Lfs

#14

@ Wieb16: ja klopt hoor. Een jaar uittrekken om zwanger te worden is vrij normaal. Daarom heb ik toch besloten om nu al te stoppen met de pil. Maar ga nu nog niet actief bezig zijn met zwanger worden, het komt zoals het komt!! Mocht het over een half jaar nog niet gelukt zijn zal ik denk ik wel wat gerichter gaan “klussen” haha

#15

@ Wieb. Vrienden van mijn moeder hebben pleeg- en adoptie kinderen en haar dochter dacht dat ze onvruchtbaar was en heeft ook een adoptiekindje en nu ook een biologisch kindje overigens. En ook onze vroegere buren hebben adoptiekinderen dus nee dat is iets dat ik nu niet meer zou overwegen. Overigens had ik zelf echt geen kinderen kunnen krijgen of Mervin niet dan hadden we wel adoptie overwogen.

Groetjes,

Michèle

#16

@Saro, dat is de juiste instelling, zo komen jullie er vast wel. Rustig aan, geef het de tijd en wie weet wat voor moois er uit voort komt?! Ik hoop dat ik een keer mag volgens, maar dat zal voorlopig nog niet gebeuren.

@Michele, dus jij hebt er ook ervaring van dichtbij mee, met adoptie. Ik veroordeel hier niemand mee hoor, ik kan niet in julie hoofdjes kijken hoe jullie denken natuurlijk en bedoel dit niet persoonlijk. Maar soms hoor ik mensen over adoptie praten of het niets voor stelt, zo van dat doen we wel even, maar ik vraag me af of ze wel stil staan bij de complexheid van adopteren? Denk er goed over na en bedenk je goed wat het met het kindje kan doen. Het is werkelijk iets prachtigs, kinderen krijgen het ineens echt goed, absoluut waar! Maar er zit al zoveel in die kindjes, ook bij baby’s die geadopteerd worden.

Lfs