Mijn zoontje Merlijn is nu 2,5 jaar oud en doet sinds 2 maanden soms lastig met verschonen. Hij vecht er echt tegen en ik heb het altijd gezien als dwarsliggerij. Heb ook het idee dat hij niet meer wil liggen. Aangezien het soms wel en soms niet gebeurd heb ik er nooit iets achter gezocht. Op het dagverblijf ook niet. Sinds 1 november gaat hij naar de PSZ en daar begonnen ze er gelijk over. Na 3 keer aandringen toch maar naar de dokter gegaan. Dacht dat er misschien door de stuitbevalling iets niet goed was. Ik kreeg een stagiaire en toen hij onderzocht moest worden wilde hij niet en werd driftig en stribbelde behoorlijk tegen. Ze kon hem dus niet onderzoeken en begon toen ineens over sexueel misbruik. Mijn wereld stortte in. Ik verdacht alles en iedereen. Toen ik een hulpinstantie belde, gaven ze wat meer informatie en raadde aan nog een keer naar een andere huisarts te gaan. En evt een verwijsbrief voor een kinderarts te vragen. Ik heb dus een afspraak gemaakt met mijn eigen huisarts. Wederom deed MErlijn dwars maar de dokter wilde hem perse onderzoeken dus in de houtgreep. Hij kon niets vinden maar zwakte de woorden van de andere arts af. Zei dat t van alles kon zijn… ooit een ontsteking gehad en nu niet meer willen ofzo. Maar zei ook dat ik in mijn achterhoofd ook het sexueel misbruik moest houden. Mijn gevoel zegt dat er totaal geen sprake van is, vooral ook omdat hij de ene keer wel, en de andere keer niet dwars is. Maar als moeder wil ik natuurlijk niet mijn kop in het zand steken. Nu werd ik door een vriendin naar deze website verwezen en ik lees dat er meer peuters zijn die zo dwars zijn met verschonen. Dat stelt me zo gerust. Ik zou dus graag meer ervaringen willen horen.
Lastig met verschonen?
In de eerste plaats vind ik het rot dat je zo’n antwoord kreeg in eerste instantie. Daar moet je toch ook wel voorzichtig mee zijn. Ik snap ook heel goed dat jij ineens niemand meer vertrouwde en iedereen kan ineens verdacht zijn. Moeilijk hoor zo’n situatie. Ik hoop wel dat die stagiaire goed heeft nagedacht voor ze die opmerking maakte. Zelf denk ik dat er niet zoveel achter hoeft te zitten, maar dat het wel kan natuurlijk. Ik kan alleen mijn ervaring met je delen.
Onze zoon van bijna 17 maanden wil ook vaak niet liggen met verschonen. Hij wipt daarbij zowat van de commode of salontafel af. Hij bonkt tegen de muur dan met z’n hoofd en probeert zich los te worstelen. Sinds kort trekt hij ook poepluiers onder zich vandaan. Niet echt leuk dus dat werkje… Ook met z’n broek aandoen spartelt hij behoorlijk tegen. Het komt wel eens voor dat het gewoon goed gaat, maar heel vaak is het wel strijd. Nu wil hij zelfs niet liggen als ik hem wil afdrogen na het douchen (dat vind ik nog het handigst). Dus wat de oorzaak ook is, het is wel een probleem hier. Ik denk zelf aan last van de oren en ook gewoon z’n eigen wil ontdekken en uitproberen. Veel succes ermee en wie weet blijf je ‘hangen’ op dit forum.
Groetjes, Mariëlle en Joël
hoiii
Wat een vervelend antwoord van die dokter bah maar goed
heb je al de luierbroekjes geprobeert die je staant kunt verschonen???
Hier was het daarmee over en voelt ze zich een grote meid met de "onderbroek "aan.
Maaaaar laten we hopen dat dit weer een “fase” is en zo over is…
gr nvh
die broekjes zijn wel handig, maar als er gepoept is zullen ze hier toch echt wel liggend verschoond moeten worden, dus dat blijft dan wel een strijd. …
het is hier zo dat ze uit hun spel gehaald worden en dat vinden ze niet altijd even leuk, maar met wat leuks in het verschiet zoals een koekje of buiten spelen is het hier snel weer goed en kan je rustig verschonen, mits het niet te lang duurt… succes ! dani
Jessin is 18 maanden en die doet ook bijzonder moeilijk met het verschonen. Hij trapt alle kanten op, draait zich om en wringt zich er zonder enige voorzichtigheid ertussen uit. Grrrrr soms is het 5 sec even goed vasthouden tot hij echt boos is en kan ik daarna na 10 sec hard brullen, alsnog de luier goed verschonen en meneer speelt dan weer ondertussen. Ik denk dat het bij Jessin een fase is, die hebben we bij Evianne ook gehad. Ik geef hem ook vaak iets te spelen wat hij normaal niet gauw mag ( tandpasta tube, medicijnflesje, hihihi fiepje van Evianne ) Soms werkt dit wel en soms ook niet hoor. Ik durf niet te zeggen of zo`n fase bij een kindje van 2,5 jaar ook normaal is maaaaaar elk kindje is anders, bepaalt zelf waar hij wel of geen zin in heeft om te leren per fase en daarmee is de een voor de ander wat sneller of later met de diverse fases.
Hoi,
Ik kan me voorstellen dat je heel erg geschrokken bent van de opmerking van je huisarts en de stagiaire. Het is zo ongeveer de ergste nachtmerrie van elke ouder dat er iemand handtastelijk aan je kind zit. Walgelijk gewoon.
Maar…ondanks die schrik en het feit dat je hierom boos op je huisarts kunt zijn, bedenk dat een huisarts alle mogelijke oorzaken probeert te bekijken van een probleem waar iemand mee op het consult komt. En tuurlijk vindt die huisarts het ook beroerd dat hij zoiets als seksueel misbruik moet aankaarten, maar het komt vaker voor dan mensen denken en het kan ook dichterbij zijn dan je denkt. Maar dat wil niet zeggen dat je huisarts echt iemand verdenkt van het mogelijk misbruiken van je kindje. Hij is alleen maar met zijn werk bezig en hij is de boodschapper van allerlei soorten berichten. Ik vind het dus persoonlijk niet helemaal eerlijk als er van een beschuldiging door de huisarts gesproken wordt. Die man doet zijn werk en aan elk beroep zitten leuke en minder leuke kanten. Het gaat in dit geval alleen wel om de manier waarop bepaalde berichten gebracht worden door de arts dus het kan zijn dat hij daar onhandig in is geweest.
Het wil dus helemaal niet zeggen dat seksueel misbruik inderdaad de oorzaak is van het lastig luier verschonen bij je zoontje, dus het is niet zo dat je iedereen in je omgeving moet gaan verdenken. Elk kind maakt nou eenmaal een periode door waarin hij of zij lastig doet met verschonen. Mijn dochtertje van bijna 2 begint ook baldadig te worden wat dat betreft.
Waarschijnlijk is er dus niks ernstigs aan de hand. Er rust alleen een heel groot taboe op het verschijnsel seksueel misbruik en terecht want ik veroordeel het ook. Seksueel misbruik moet te allen tijde opgespoord en gestraft worden. Konden we het maar uitroeien dat zou nog mooier zijn.
Dus nogmaals, ik begrijp je ongerustheid, je onbegrip naar je huisarts en je boosheid, maar vergeet niet dat die man zijn werk doet en het echt niet makkelijk vindt om dit soort dingen aan te kaarten.
Als je met een vervelend hoestje bij de dokter komt zegt-ie ook “Het kan een verkoudheid zijn, het kan een longontsteking zijn, het kan longkanker zijn, het kan tuberculose zijn”. Floep 4 mogelijkheden voor 1 symptoom. En 4 oorzaken van verschillend kaliber.
Dus als je met een kindje bij de huisarts komt dat zich niet wil laten verschonen kan hij ook met verschillende oorzaken voor de dag komen. En ook weer allemaal van verschillend kaliber.
Ik probeer dus niks goed te praten ofzo, want nogmaals het is inderdaad een niet alledaagse opmerking, maar huisartsen worden voortdurend bijgeschoold en doen voortdurend nieuwe ervaringen op in hun praktijk. Ze proberen alleen maar zo goed mogelijk hun werk te doen zodat ze hun patiënten in een zo vroeg mogelijk stadium kunnen helpen.
En misschien zit je zoontje wel op de grens van zindelijk worden en probeert hij met dat lastig doen bij het verschonen een signaal af te geven dat het tijd wordt dat hij geen luiertje meer om krijgt. Probeer het uit. Geef hem een onderbroekje aan als hij thuis in de huiskamer aan het spelen is, zet het plaspotje in de buurt en laat maar oefenen. Leg hem wel vooraf uit dat hij bij het naar bed gaan wel weer een luiertje aan krijgt, anders krijg je dan weer een geworstel. Voor hetzelfde geld is hij binnen nu en een paar weken volledig zindelijk. Hij is 2,5 jaar dus dat is een leeftijd waarop hij eraan toe kan zijn.
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 10 Dec 2006 14:04:36
hey,
ik heb een kindje op de groep op het kinderdagverblijf die erg moeilijk is met verschonen en aankleden. Het is een erg druk kind dat niets wil missen. Zodra er een kastje of deur open gaat kruipt hij daar als een jong katje naartoe om te kijken wat er gebeurt. Bij het verschonen/aankleden ligt hij misschien 10 seconde stil en begint dan weer te draaien gewoon omdat hij alles wil zien. Ik geef hem meestal wat speelgoed in zijn handen zodat dat hem een beetje bezig houd.
Groetjes Quirina
Hoi
Wat een vervelend antwoord van die arts, maar van de andere kant misschien ook wel goed dat hijzo reageerd want helaas komen er natuurlijk wel “gevallen” bij hem waar dit wel het geval is.
Mijn zoontje is nu bijna 14 maanden en wil sinds een week of 2 ook niet meer blijven liggen bij het verschonen en aankleden. Ik probeer hem dan ook af te leiden en hem speelgoedjes in zijn handje te geven. In de hoop dat ik dan snel genoeg ben om hem verschoond of aangekleed krijg. Misschien dat je inderdaad van die luierbroekjes kunt proberen of het dan beter gaat.
Trotse mama van Tom (18-10-2005)
Hallo Gaby,
Ik was op zoek naar ervaringen over het moeilijke verschonen (mijn dochter is 19 maanden en het gaat erg moeilijk) en kwam jouw verhaal tegen. Ook heb ik de reacties gelezen en wil ook graag bij deze reageren; ik veroordeel de arts wel! Ik vind het ontzettend belachelijk dat ze sexueel misbruik als eventuele oorzaak noemen! En zeker als je komt met het verhaal; mijn zoon wil niet verschoond worden en that’s it. Ook al komt misbruik, triest genoeg, voor vind ik niet dat ze dit zomaar kunnen roepen! Mijn dochter heeft precies hetzelfde en ik zie het als een fase. Ze vindt alles interessant, ook de spulletjes op het plankje boven haar commode. Ze vindt liggen gewoon niet meer interessant genoeg en is ongeduldig. Het is elke keer weer drama als ze heeft gepoept, dan vind ik het nl. erg onhandig om dat staant te doen, wie weet word ik er nog handig in! affijn… heel drama dus, heel hard huilen, maar een aantal seconden. Als ze dan klaar is lacht ze weer volop alsof het kleine drama van daarvoor niet heeft bestaan! Tanden poetsen idem. Sommige dingen moeten nu eenmaal dus we doen het gewoon en ze moet luisteren. natuurlijk maak ik het allemaal leuker met speeltjes, muziekjes voor de afleiding, liedjes zingen, noem maar op! maar het blijft lastig. Wat ik jou wil meegeven is dat ik de woorden van de arts naar het land der fabelen zou verwijzen en heel erg naar je eigen moedergevoelens te luisteren. Het is natuurlijk een ander verhaal als jij zelf twijfelt over bepaalde mensen in je omgeving die met je kindje in aanraking komen, maar dat haal ik eigenlijk niet echt uit je verhaal. Succes ermee en geniet van Merlijn!
quote:
Hallo Gaby, ...
Ik hoop dat je wel gezien hebt dat je reageert op
een topic uit
…2006…
??
M.
