Mijn bevalling liet lang op zich wachten. Mijn dochter Annika is op 23 november 2006 geboren na 42 weken en 4 dagen. Vooral de laatste dagen waren een ramp.
Elke dag naar het ziekenhuis voor onderzoeken en daarna weer naar huis gestuurd worden.
Op 22 november was ik het zo zat, dat ik heftig huilend bij de verloskundige in het ziekenhuis mijn verhaal deed. Dus besloten ze eindelijk dat de dag daarna de bevalling opgewekt zou worden. Dus de volgende ochtend op half 8 aan het infuus. Gelukkig kwamen de weeen snel op gang, maar het duurde wel de hele dag voordat ik genoeg ontsluiting had om te gaan persen: pas om 6 uur 's avonds. Dat ging niet zoals ik had gehoopt. Annika bleef steken en ik moest ingeknipt worden. Nog kon ze de laatste bocht niet halen en de gynaecoloog moest erbij komen. Die knipte nog wat verder en had de vacuumpomp nodig om mijn dochter eruit te halen. Om kwart over 7 kwam ze eindelijk op de wereld. Alle pijn meteen vergeten. Ze moest even aan de zuurstof maar daarna kwam ze meteen bij mij liggen. Ondertussen waren de gynaecoloog, verloskundige en verpleegster verdwenen en lag ik in de beugels en met open wond nog op bed. Daar hebben ze mij een uur laten liggen voordat de verpleegster terug kwam met de mededeling dat het erg druk was met bevallingen en dat er zo iemand zou komen om de hechtingen te doen. Na nog een half uur wachten (ik had inmiddels geen gevoel meer in mijn benen), kwam de verloskundige eindelijk terug. Na het hechten en wassen kwam ik om half 11 eindelijk in een schoon bed om de kraamafdeling te liggen. Gelukkig mochten we de volgende dag naar huis en konden we genieten van onze dochter.
Helaas moest Annika een dag later alweer naar het ziekenhuis omdat ze te geel werd. Maar na een zonnebankkuurtje van 18 uur mocht ze 2 dagen later weer naar huis en sindsdien gaat het uitstekend met haar. Ze ik heel tevreden, speelt graag en slaapt sinds ze terugkwam uit het ziekenhuis elke nacht al door.