Lamp aan op slaapkamer/overloop, wel/ geen knuffel


#1

Sinds een week of 5 (na een drukke periode van veel verjaardagen en feestjes) is Marijn onrustig 's nachts. In het begin was hij midden in de nacht overstuur wakker en hebben we hem bij ons in bed genomen omdat je dan zelf nog moe bent en geen zin hebt aan gedoe (fout). Hij lag dan zo een paar uur met de ogen open naast je ging niet slapen net of hij niet durfde ofzo na meestal 2 uur viel hij dan toch in slaap. Maar na een paar nachten dit te hebben gedaan was ik er wel zo … van. Dus afgesproken dat Marijn op zijn eigen bed bleef. In het begin ging dit natuurlijk niet gelijk geweldig maar na doorzetten gaf hij zich tot gewonnen. Sinds een week of 3 wil hij opeens het licht aan op zijn kamer dus ik een nachtlampje gekocht maar deze wil hij niet. Dus dan de lamp op de overloop maar aan ook geen probleem. Deze week begint meneer in een keer met zijn knuffels de ene keer wil hij ze wel in bed en de andere keer niet en dan mogen ze ook echt niet bij hem in bed nou dan niet het is geen verplichting.
's nachts gaat het nu redelijk goed zo’n 2 keer in de week is hij overstuur wakker en dan gaat hij ook weer lekker liggen verder slapen.
Aan de ene kant denk ik dat hij een soort angst heeft voor iets maar ik zou niet weten wat, soms ligt hij op bed en dan roept hij opeens van nee, nee.
Ik vraag wel eens aan hem of hij een verhaaltje had in zijn slaap dus dromen of dat hij iets ziet op zijn kamer maar daar krijg ik niet echt een antwoord op.
Marijn is een mannetje wat alles opneemt en druk van aard dus het zou ook heel goed kunnen zijn dat hij alles moet verwerken en dat hem dat heel onrustig maakt.
Volgens mij spring ik een beetje van de hak op tak met mijn verhaal.


Gewijzigd door - pranger7 op 16 Nov 2010 15:20:11


#2

En wat is je vraag?

Erik is ongeveer even oud als Marijn en begon laatst ook ineens met licht aan willen en deur een stukje open laten van z’n slaapkamer. Prima, licht in de badkamer aan en deur op een kier. Toen was het oké. Hij droomde veel en sliep onrustig. Nu is het weer zoals vanouds (hij slaapt geruisloos door), maar hij wil nog wel steeds het licht aan en de deur op een kier. Het kan dus goed een fase zijn bij Marijn.

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers


#3

haha ik vind het goed te volgen aangezien ik ook altijd van de hak op de tak ga.
Die angsten zijn heel begrijpelijk op zo’n leeftijd. Ook ik geloof dat kinderen meer “zien” dan andere. Rico heeft die momenten s’nachts helaas ook.
En ik wil geen bangmakerij veroorzaken maar soms kijkt hij naar een hoek in zijn kamer als hij zo bang is en aan het huilen is en als ik daar dan heen kijk zie ik natuurlijk niets maar ik kan wel geloven dat kinderen meer voelen/zien dan volwassenen.
Misschien helpt het om zijn bed te verplaatsen. Dit hielp bij RIco heel goed. En soms is zijn bed weer terug verplaatst door het bed verschonen of dat rico met zn bed gaat "winkelen"
dan slaapt hij s’nachts ook weer slecht. heel vreemd.
Kinderen hebben daarnaast de raarste fantasieen op die leeftijd. althans… het begint op die leeftijd en dat kan helaas wel even duren.
Neem het altijd serieus, jaag alle spookjes weg.
Slaapverhaaltjes zijn niet altijd leuk voor ze… en het enigste wat je kunt doen is troosten als ze zo wakker worden.
Het lastige is dat ze op die leeftijd nog niet heel veel kunnen uitleggen. ze begrijpen meer dan ze kunnen zeggen en dat maakt het voor ons moeilijk om ze te helpen.
probeer “naar leeftijd” te helpen.
sterkte!


#4

@MamavanRico
Gelukkig was het verhaal goed te lezen haha. Maar het bed verplaatsen heeft denk ik geen zin omdat hij het ook bij mijn ouders doet en daar slaapt hij zeker 1 keer in de week.
Ik denk zeker dat ze zich van alles in hun hoofd kunnen halen en zien en ja voor volwassenen is dat heel moeilijk te begrijpen en voor hun uit te leggen.
We blijven hem lekker troosten op de momenten dat hij wakker wordt en op zijn eigen bed te laten slapen.



#5

misschien kweek je wat meer vertrouwen door zelf bij hem te liggen, een nachtje moet toch kunnen?
als rico dadelijk zoveel wakker gaat worden van het dromen ga ik dit zeker proberen. beter ik bij hem dan hij bij ons op de kamer las ik in het boekje van Marga schiet -peuterpuberteit. zo neem je zijn angst serieus EN kun je tegelijkertijd vertrouwen en steun geven dat er echt niets is om bang van te zijn, omdat mama immers ook daar slaapt.
ik weet niet of het helpt maar dat zou je als laatste redmiddel kunnen gebruiken als het de spuigaten uitloopt