Goedemorgen!
Fijn he zo’n klein wondertje op de wereld zetten en vervolgens helemaal in de war raken omdat het toch allemaal niet zo makkelijk is als dat het lijkt! Ik ken het maar al te goed!
Madelief is nu 4 en een halve maand en bij mij begon de onzekerheid ook toe te slaan rond de vijf weken… grappig he, volgens mij hebben alle mama’s dat in het begin. Helemaal niet erg maar wel ongemakkelijk!
Als ik je een tip mag geven: begin nu met rust en regelmaat aan te leren. Zelfs een kind van 5 weken is het vrolijkst en het rustigst en daardoor het gelukkigst bij de drie Ren…ouderwets maar oh zo waar.
Dit houdt in dat je na het ontwaken meteen de luier verschoont, meteen de fles geeft even lekker met haar kroelt op schoot en haar vervolgens in de box let om alleen te “spelen”, ja ook kinderen van slechts vijf weken moeten leren om zich alleen te kunnen vermaken. In het begin kunnen ze dit enkele minuten…later zeker wel driekwartier! Bij de eerste tekenen van moeheid (wrijven in de oogjes, gapen, jengelen of ander ontevreden gedrag) hup naar bed. Dus niet weer wat nieuws aanbieden of tovh nog even lekker knuffelen… naar bed en slapen! Probeer haar minimaal twee uur in bed te houden, maar het mag ook langer. Wanneer je kindje nog geen vijf kilo is, mag er niet langer dan vier uut tussen de voeldingen inzitten, dus houd dat een beetje in de gaten. Vervolgens geef je weer een schonen luier, een fles blablablabla enz…
In het begin stuit je hoogstwaarschijnlijk op protest, omdat je kindje gewend is bij huilen meteen opgepakt te worden. Geef je kindje de tijd om zich te leren vermaken en te leren alleen in slaap te vallen.
Ik ben hiermee begonnen toen Madelief 5 weken was en na drie rampzalige dagen met een hoop huilen bij het in bed leggen werkt het tot op de dag van vandaag als een trein.
Je voorkomt zo dat jij de attractie wordt in huis, zodat je moe wordt en sneller geirriteerd bij huilen. Bovendien moet je weten dat zo’n hummeltje ongeveer dreikwartier maximaal wakker is tussen de slaapjes in en dat je kindje het beste uitrust in haar eigen bedje.
Op deze manier leert je ukkie dat spelen in de box plaatsvindt of bij mama op schoot en dat slapen in het bedje gebeurd en nergens anders, ook niet bij mama op de arm… Ik vond het reuzemoeilijk in het begin, want ik wilde niets liever dan haar vasthouden en knuffelen, zeker wanneer ze huilde…Maar de vuistregel is:
Bij een schone luier en een volle maag en geen koorts betekent huilen: Mama ik wil slapen!
Huilen bij krampjes herken je meteen. Dan is zelfs mama niet goeg genoeg om haar te troosten. Ze kronkelt bijna je armen uit van de pijn. Dit treedt vrijwel direct op na het eten. Huilen of jengelen zonder dit tafereel is gewoon: ik ben moe en leg me ajb op bed.
Hopelijk heb je er wat aan, want bij mij was het op een gegeven moment zo erg, dat ze niet meer in slaap kwam van moeheid omdat ik er geen flauw benul van had dat babies in het begin 20 van de 24 uur horen te slapen…
Dit alles staat ook in Regelmaat en Inbakeren van Ria Blom. Echt een topboek!
En het boek Oei ik Groei, is leuk, maar louter gebaseerd op aannames die niet wetenschappelijk bewezen zijn. Dus sprongetjes… sinds ik me aan de drie Ren houd… ik merk er niets van! Dus laat je ajb niet aanpraten dat je een slechte mama bent wanneer je je kindje eventjes laat huilen… dat mag best hoor, ze houd nog net zo veel van je als daarvoor. Madelief, onze kleine meid, is er alleen maar veel vrolijker en uitgeruster van geworden en ze huilt hooguit een minuut per dag en dat is wanneer ik haar flesje niet snel genoeg klaar heb… verder NOOIT! echt nooit.
Heerlijk!
Nou weer een lng verhaal, maar ik en zo enthousiast over de ouderwetse manier van “opvoeden” want zo mag je ook dit noemen… duidelijkheid en voorspelbaarheid, volgens mij heb je daar de hele opvoeding wat aan… dat ik hoop dat het andere mensen ook enthousiast maakt!
Succes met je kleintje en geniet van de spaarzame wakkere momentjes!
LIEFS