Jada en ik hebben echt een super leuk weekend achter de rug, samen badderen, boodschapjes gedaan, ijsje gehaald, Agogo (Oma hier) opgezocht, naar de tandarts en huisarts geweest (hebben een super leuke speelkamer voor kinderen) naar het park, 's avonds een BBQ bij vrienden (lag ze pas om 10 uur!!! te slapen) in de tuin met water gespeeld met een vriendje, echt heel gezellig!
Maar vanochtend toen ik mezelf aan het klaar maken was voor werk, werd ze ineens kleverig! Ze kan je dan zo goed aankijken met die poppenogen, en dan zegt ze; don’t go! kiss, hug, i love you, don’t go! Zo zielig! Natuurlijk niets aan de hand, heeft een lieve nanny en zij is het naar 10 minuten vergeten, maar ik zit de hele ochtend met een vieze smaak in mijn mond zo van; bah weer werken! Terwijl dat natuurlijk nergens op slaat!
Wat doen al de werkende mama’s hier om daarvan af te komen? Gewoon inbeelden dat ze een leuke tijd heeft weet ik wel, maar krijg toch niet die gedachte uit mijn hoofd van; is het werken van mij wel het beste voor mijn kind! (ookal kan ik niet stoppen vanwege het feit dat we geld nodig hebben om van te leven, en omdat ik thuis stapelgek zou worden)