Ruben is de laatste dagen behoorlijk jengeling, iets wat ik van hem niet gewent ben.
Als hij in de box ligt en ik loop weg begint hij even hysterisch te krijsen, terwijl er dus niks is, loop ik terug gaat hij lachen.
Zit hij bij oma op schoot, en hij ziet mij, gaat hij ook gillen met beide handen naar mij gericht.
Krijgt hij zijn zin dan niet legt hij zich er ook wel bij neer.
En als ik hem op bed leg gaat hij meestal ouweoeren lachen en gek doen dekens afschoppen.
best wel grappig eigenlijk, maar oke dan ga ik dus weg, en nu 5 min begint hij te jengelen en soms blijft hij het wel een uur volhouden.
En S’nachts wil hij wel eens gaan spoken dan begint hij ineens te huilen en na 2 min is het weer over?! Vreemd.
De manier waarop hij overdag huilt is echt aanstellen en aandacht vragen.
Hij heeft dus geen tranen, en van die oogjes die op donderen staan, en zodra hij mij ziet krijg ik eerst een glimlach en daarna schatert hij het uit.
Wat moet ik nou met deze dondersteen?
Want hij gedraagt zich wel erg vreemd de laatste tijd.
Groetjes Marianne Mama Van Ruben
10-10-01