even mijn ei kwijt hier hoor! Als ik het tegen vriendinnen doe krijg ik van die negatieve antwoorden ( misschien waarheid maar niet altijd leuk om te horen).
Ik weet dat ik een pittige dochter heb en zelf vrij soft ben. Erg rustig maar ook ik heb mijn grenzen.
Sinds kort is mijn meisje me werkelijk de hele dag aan het uitdagen. Ik negeer, corrigeer, geef zat aandacht maar niks helpt.
Aankleden is een strijd ( laat haar kiezen en ze mag het zelf proberen aan te trekken…), spelen is gooien met speelgoed, fietsen wil ze in huis, in romper wil ze naar buiten, allemaal van die onzinnige energievretende dingen.
Ik vind het echt op het moment heel pittig. Al blijf ik rustig, de gezelligheid voel ik een beetje weggaan op deze manier. Ze is alleen rustig als ze eet en drinkt ( en dan liever niet aan tafel…). Alles stopt ze weer in haar mond ( dacht dat die fase voorbij was), de tv wil ze zelf bedienen, de radio doet ze zomaar aan. Ik word er een beetje gek van.
Probeer haar positief te benaderen maar er blijft zo weinig van over!
Dus even klagen…
Klagen...hele dag uitdagen!
Ik mis 1 ding in je verhaal Hoe oud is je dochtertje?
Moeilijk hoor!
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie
Mijn moppie is pas 18 maanden dus ik laat het advies aan de ervaringsdeskundigen hier maar ik zou zeggen peuterpuberteit. Als ik dat hier zo lees een hele moeilijke periode van de mama’s en papa’s maar ook voor de peuters. Ik denk dat je iets strenger moet worden. Gedrag wat je niet wilt of goed vindt 1x waarschuwen en dan gang/straf want zo te horen is ze echt op zoek naar regels en stuctuur. En streng hoeft niet gemeen te zijn natuurlijk.
Maar zoals ik al zei, wie ben ik? Ik kom net kijken
groetjes,
Wendy
Tja, het hoort erbij. Ik weet natuurlijk niet in hoeverre je corrigeert of niet, maar misschien dat je dat nog strenger kan doen? En weet je wat mij ook helpt? Om niet van alles een strijd te maken. Soms kies ik ervoor (als Erik iets doet wat niet mag en het is geen ‘groot’ iets) om het niet te zien. Snap je? Dan doe ik net of ik het niet doorheb. Het is toch puur mij om mij uit te dagen en soms ben ik moe van al het ingrijpen. Dus dan laat ik het gaan en is de lol eraf voor meneer. “Pick your battles wisely.” Dat heb ik ooit ergens gelezen en past wel bij mij
Groetjes,
M
Ah okee, ze begint dus te peuterpuberen
Nee dit is echt niet de makkelijkste leeftijd. Maar hoe moeilijk het ook is, het is wel beter als jij echt consequent blijft en strenge regels en grenzen aangeeft af en toe. Laat je dochter echt niet merken dat jij soft bent, laat haar zien dat jij de baas bent en niet zij.
Zeg vaak genoeg tegen jezelf kom op je kan het En vaak tot 10 tellen! Neem zelf de rust, want hoe gestresster jij bent, hoe moeilijker je dochter. Ze voelen zo goed aan hoe jij in je vel zit. Als jij rustig en relaxed bent, dan is je dochter ook makkelijker.
Ik zou zelf eens een paar ochtenden achter elkaar gewoon zelf kleren uit de kast pakken en aankleden. Gewoon hup pakken en aankleden, niet moeilijk doen, laat haar maar piepen en mekkeren Stug volhouden. En dan kijken of het na een aantal ochtenden beter gaat. Want misschien heeft ze er juist wel behoefte aan dat jij wat meer laat zien/merken dat jij de baas bent en niet zij.
Heel veel succes en sterkte meid! De peuterpubertijd is niet niks hoor!
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie
Hoi Ik heb ooit n boek gelezen waarin een methode wordt beschreven die ik vaak toe heb gepast op mijn oudste die ook behoorlijk aan het uitdagen was.
De schrijver van het boek gaat er vanuit dat kinderen snel genoeg het systeem van eigen gedrag en consequenties doorhebben. Volgens de methode moet je ten alle tijden eenmaal zeggen wat je wilt van het kind. (daarmee communicerend dat je er vanuit gaat dat het kind niet achterlijk is en jouw wel begrijpt, bij de eerste keer hoorde je kind je heus wel dus ga niet alles herhaaldelijk vragen)Je zorgt daarbij dat je kind je dus ook hoort. Dan loop je weg. Dit wordt situatie 1 genoemd. Na situatie 1 volgt situatie 2. Bijvoorbeeld situatie 1 is: kind moet in zijn stoel gaan/blijven zitten om te eten. Situatie 2: eten wordt voor hem/haar neergezet. De regel is hierbij dan: SITUATIE 2 vind nooit plaats als SITUATIE 1 niet is afgerond. EN: Situatie 1 moet afgerond zijn binnen het tijdsbestek van situatie 2. Stel het is tijd een broodje te eten en je zegt; "…We gaan eten dus ik wil dat je even opruimt, vervolgens loop je weg om brood te maken. ALs je kind weigert te gaan opruimen en expres wegrent om jou uit te dagen, maak jij gewoon het brood klaar en gaat vervolgens zelf rustig eten. Bedenkt je kind zich en wil plots toch eten wordt er geen eten neergezet en je zegt ook niks als er niet is opgeruimd. Vraagt je kind dan waarom hij/zij geen eten krijgt atwoord je rustig dat er nog niet gedaan is wat je hebt gevraagd. Je hoeft de opdracht niet te herhalen, je kunt bijvoorbeeld wel vragen of het kind nog weet wat hij/zij moest doen. In eerste instantie zal je kind uit zijn stekker gaan maar dat moet je negeren. Je eet je brood op en als je klaar bent ruim je af. Als je kind tijdens het brood eten toch begint op te ruimen kunje vervolgens alsnog brood klaar maken. Maarrrr ben jij al klaar met eten ga je gewoon afruimen. De tijd is voorbij. Als je kind dan toch opgeruimd heeft en dan dus daarna wil eten is dat heel jammer maar moet ze wachten tot het volgende eet / tussendoortje moment. Dit klinkt heel hard maar zo leren kinderen wel dat hun gedrag gevolgen heeft. Nu met betrekking tot het aankleden. Nu vind ik het wel moeilijk want jouw dachter is wel klein nog. Maar ook bij haar kun je deze methode toepassen. Je legt de kleren neer waaruit ze mag kiezen. Je vraagt haar te kiezen welke kleren ze aan wil, je zegt dat je even weet ik veul wat gaat doen en als je terug komt dat ze dan gekozen moet hebben. Dan loop je ook echt weg. Als je terug komt en ze heeft niet gekozen en ze gaat raar doen of moeilijk doen zeg je; mama gaat nu naar beneden. Je kunt pas naar beneden als je gekozen hebt wat je aan wilt. En dan loop je zelf naar beneden. Misschien ga je erna gewoonlijk fruit eten / drinken / ontbijten / tv kijken. Dan ga jij dit ook gewoon doen. Als zij er voor kiest niet te doen wat er gevraagd wordt mist ze het ontbijt of het tv kijken of het fruit eten of wat het dan ook is wat jij dan normaal gesproken met haar doet. ALs ze benden komt breng je haar weer gewoon naar boven. Blijf dit vol houden en probeer je geduld te bewaren.
Als ze een uur later eindelijk eens kiest en jouw roept om te helpen doe je dit gewoon. Je mag dan ook best zeggen dat je het fijn vind dat ze gekozen heeft. ALs ze beneden komt verwacht ze dat je dan met haar doet wat je altijd doet. Maar dat gebeurd niet. Dat moment is allang voorbij. Ze zal heel boos worden. Je mag aan haar uitleggen dat het eet/tv/ fruit etc moment voorbij is en dat zij toen nog niet gekozen had. Dat jij dat ook heel vervelend vind voor haar. Je mag haar dan ook best troosten. Leg haar uit dat er morgen een nieuwe kans komt. T zal in het begin ook wel wat energie vergen omdat kinderen het in eerste instantie niet pikken en compleet uit hun plaat gaan.Maar op den duur als je dit systeem vol blijft houden zal ze vanzelf gaan snappen dat haar gedrag gevolgen heeft voor haarzelf. En dat ze alleen haarzelf heeft te moeilijk doen.Hoe klein ze ook is. Ik vind het altijd helpen om te bedenken dat je eigenlijk aan haar karakter en verantwoordelijkheids gevoel aan het bouwen bent. Je bereidt haar voor op haar volwassen leven. Als ze altijd maar gedaan krijgt wat ze wil door te zeuren, drammen, uitdagen, zal ze leren dat de wereld er is om tot haar dienst te staan. Ze zal dan later moeilijker om kunnen gaan met telleurstellingen. Ook zal ze misschien minder verantwoordelijkheids gevoel ontwikkelen omdat een ander het toch wel uiteindelijk voor haar opknapt. Dit klinkt misschien wel vergaand maar tis wel waar. De basis van karakter en verantwoordelijkheidsgevoel begint echt al op heel jonge leeftijd. Deze methode werkt ook echt goed. En je hoeft zelf dus eigenlijk niet boos te worden of jezelf te laten opjutten. Daarbij krijg je de mogelijkheid om begrip te tonen voor de woede of frustratie van je kind en hem/haar te troosten, i.p.v gefrustreerd te worden. Dat was ik voorheen namelijk erg. Heel verhaal , misschien heb je r wat aan. En anders gooi je het over je linker of je rechterschouder, Dat is natuurlijk aan jou.
Bij een pittig kindje zoals jij je dochtertje beschrijft is het belangrijk erg consequent te zijn en te blijven. Bij een kind van 2 zou ik haar niet haar eigen kleding laten kiezen, gooit ze met speelgoed, … 1x waarschuwen en dan weg zetten, net als in huis fietsen en fratsen die je niet wilt hebben.
Mijn dochtertje is van september 2008, heb zelf niet zo’n pittig kind en dit soort fratsen nooit gehad maar zou dit wel zo zijn dan is dit mijn advies. PPT is een zware en vaak lastige fase, lees je hier vaak terug.
Sterkte! Gr Esther
wauw, bedankt voor de reacties, die methode ga ik ook eens uitproberen. Het is moeilijk als je zelf ‘soft’ bent en je kind vraagt wat anders van je!
Maar voor haar en mijn eigen bestwil is het beter om dit te gaan veranderen, zal niet meevallen maar ik ga ervoor!
bedankt dat ik dit even kon delen en voor alle reacties!
@Denise
Wat je ook nog kunt doen is samen naar wat meer zelfstandigheid van haar zoeken. Wij hebben de onze al vroeg geleerd hoe hij de tv en de radio aan kan zetten. Hij mag dit onder één voorwaarde: altijd eerst vragen! En zeggen wij nee, dan is het nee. Doet hij het zonder het gevraagd te hebben, dan vragen wij hem of hij het gevraagd heeft en zeggen we hem dat hij het weer uit moet zetten. Het is even volhouden,. maar het werkt hier prima. Hij verbetert ons zelfs als we weg gaan en we laten per ongeluk de cd speler nog draaien. Dan zegt hij: oh oh, nog even de muziek uitzetten!
Zelf kleding uit laten zoeken kun je ook al de avond er voor doen, dan heb je de ochtend geen strijd. Maar inderdaad: laat haar kiezen uit een paar kledingstukken. Zo blijft het overzichtelijk voor haar en geef je gelijk een grens van jezelf aan.
Maar wat Mriek zegt is ook goed: soms even wat door de vingers zien Of dit: Zo pakte de onze pas zijn krukje en ging voor het aanrecht staan, draaide de kraan open en waste zijn handen grondig met zeep. Je kan hier boos om worden, maar je kunt ook kijken wat de reden van dit handen wassen is. Nu kan de onze het al vertellen en de reden bleek dat hij met zijn handen in zijn beker had gezeten (ook al iets wat niet mag natuurlijk, maar wat ik niet had gezien). Ik heb hem toen toch echt een complimentje gegeven zo van: wat fijn dat je dat eerlijk tegen me gezegd hebt en wat goed dat je al zelf je handen wast! Ik kan wel boos worden, maar dan weet ik ook dat hij een punt heeft waarmee hij me de volgende keer weer kan pakken. En dat willen we nu net niet, want dan blijven we strijd houden…
en daar doe ik het dus niet helemaal goed… ze is met veel dingen al heel zelfstandig en doet nu zelf de dvd speler al op aan, maar dus ook als deze ‘uit’ moet. Dus daar ligt ook een taak, wel een goede want had daar nog niet aan gedacht. Het is dus echt ‘her’ opvoeden hier…
maar goed, geduld heb ik gelukkig wel ( soms teveel). En ik denk maar ZEN>…
Zie het als herstructureren, niet als her opvoeden
Ennuh, nobody is perfect. We doen wat we denken dat goed is
dat is ook zo, het blijft zoeken! Maar de riemen zullen wel aangetrokken moeten gaan worden want daar vraagt ze gewoon om, het zal de sfeer in het begin niet ten goede gaan komen, helaas
Zeer herkenbaar hoor, die van mij is in augustus 3 en daagt me ook zeer vaak uit: op de bank blijven springen als ik zeg dat het niet mag, met bruin zand blijven spelen als ik zeg dat dat niet mag…ga zo maar door. Ze is het type dat zich in de AH laat vallen als het haar niet aan staat! Ik doe wat Mriek ook zegt, ik let soms niet op sommige dingen omdat ik anders alleen maar aan het corrigeren ben. Meestal is het dan niet interessant en houdt ze ermee op. Ik laat haar veel zelf doen. Bij Eva moet ik, ook al is ze pittig, juist NIET alleen maar grenzen stellen, maar haar ook laten begaan…Tenzij het gevaarlijk wordt of ik iets echt niet goed vind natuurlijk. Ik ben niet soft, papa wel en die heeft meer moeite met haar gedrag. Bij mij probeert ze ook van alles, maar als ik zeg: ‘Drie liedjes’ weet ze dat ik niet een vierde ga zingen…Papa laat zich nog weleens verleiden door haar mooie oogjes! Het maakt niet uit dat je wat ‘softer’ bent, zolang je meisje maar weet waar ze aan toe is! Streng, consequent of juist zoals ik ‘easy goinig’…dat hangt denk ik een beetje van het kind af? Succes met je diva. Naast jouw meisje en Eva lopen er hier op het forum meer rond hoor!
Groetjes Rainbow, trotse mama
ik laat haar ook inderdaad veel zelf doen maar er zijn grenzen…
moet ook eerlijk zeggen dat ik nu op een punt ben dat er iets moet veranderen want ik zie er al bijna tegenop om haar al aan te gaan kleden, zit al te bedenken hoe ik dat ga doen.
het voelt nu ook alsof zij de baas is geworden en dat is niet goed.
ik zou er wel eens met een vriendin over willen praten maar die hebben alleen maar perfecte kinderen.
gelukkig dat er hier meer pittigheidjes rondlopen!
een rustig kindje is ook niet alles en oogt wellicht perfect maar ik zou willen dat ze meer naar buiten gaat treden ipv altijd aan mama’s broek! Verlegen, gauw angstig, paniekerig … ik wacht op een beetje meer pit dus … hoe je kind ook is … opvoeden is niet altijd makkelijk en we doen ons best!
dat is ook zo maar…een voorbeeld van vandaag:
aankleden drama, wil tv kijken ( mag een half uurtje daarna uit, drama), kippen uit het hok halen, mag dus niet, ei gevonden en tikt ze kapot, me aankijkend want weet dat dat niet mag, sokken aangedaan, krijsen als een lam wat geslacht wordt, hallo buurtjes! Leuk kartonnen huis kleuren, gaat haar stoeltje ook mee en de wandelwagen…grrr.
en dit is tot negen uur. Valt misschien mee als je het zo leest maar ze is echt de hele tijd dingen aan het doen die niet mogen, gek word ik ervan.
Pffff, ben met je eens dat dit gedrag van je kindje niet makkelijk is en een aanslag op je humeur. Voor mij leest het als grenzen af tasten. Probeer rustig te blijven … wordt het te dan kan eventjes op de gang misschien helpen en anders negeren, corrigeren en consequent blijven waar belangrijk is, laat je ze even wat langer een tekenfilm kijken als je zo even tot rust kan komen ipv te ontploffen.
Sterkte! Slaapt ze nog wel tussen de middag? Dat is dan voor jou iets om naar uit te kijken, even rust! Gr Esther
jaaah, ze slaapt nog van een uur tot ongeveer drie uur, heeeeerlijk!
ze is ook bijdehand wat weer zorgt voor een hoop lollige momenten maar op het moment zitten we in een fase die ik licht gezegd niet de leukste vind!