Kind van balkon gooien


#1

Ik zit net naar het journaal te kijken en ik hoor net toch zoiets raars. In 2007 gooide een moeder haar kind van 4 hoog in de Bijenkorf en sprong ze er achteraan. Drama natuurlijk. Ze krijgt verder geen TBS ofzo, want ‘ze was alleen toen wat verward en heeft verder geen stoornis’. Tja, ik gooi Eva soms ook van een balkon… Dat is blijkbaar normaal ofzo? Ik dacht: ‘En dan kijken ze straks raar op als die moeder haar of een ander kind alsnog vermoordt’. Ik weet niet of het kindje het had overleefd trouwens? Hoe dan ook, het klinkt mij raar in de oren dat ze die moeder gewoon zo weg laten komen. Ik weet niet alle ins en outs van de zaak, maar je kind van een balkon gooien, HALLOOOOO? Dat zou bij ons niet in ons hoofd opkomen, dus ik vraag me af hoe ze zo’n zaak dan bekijken???

Groetjes Rainbow, trotse mama


#2

Het kindje is bij dat voorval overleden.

Bij dit soort zaken denk ik elke keer weer “ik zou nooit advocaat kunnen zijn!”. Dat beroep zou echt niks voor mij zijn. Ik zou alleen slachtoffers willen en kunnen verdedigen. No way dat ik een dader ooit zou verdedigen.

Hoe kun je 's nachts nog rustig slapen als het je vandaag gelukt is om de overduidelijker dader van een moord maar 10 jaar achter de tralies te krijgen i.p.v. 15 jaar? Hoe kun je daar een YESSSSSSSS-gevoel bij krijgen?!

Ik snap dat echt niet.

Dus ook wat deze zaak betreft: hoe kun je blij zijn dat het je gelukt is om je cliënte uit een TBS-kliniek te houden??? Ik kan er met mijn pet niet bij.

Groetekes, Sje


#3

Ik heb het niet gezien, maar ik begrijp er niks van. Idd wat je zegt, alsof het normaal is je kind uit het raam te gooien. Ik heb hetzelfde als Sje, ik zou ook nooit een dader kunnen verdedigen. Toch verschrikkelijk dat dit soort dingen gebeuren.

Groetjes,
Sandra

Lilypie Third Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers


#4

Het blijft natuurlijk verkeerd, maar het feit blijft dat we niet alle beweegredenen kennen van de vrouw en ze is er achterna gesprongen en als ik het net even snel opzocht zelf ook in kritieke toestand naar het ziekenhuis overgebracht. De kranten schrijven alleen maar wat de mensen willen horen ‘‘de sensatie’’ maar nooit het originele/complete verhaal, want wie wil dat nou lezen/weten? Neeh wij willen weten hoe … moeder het wel niet is en hoe afschuwelijk het wel niet is.

Het feit dat ze er ook achterna is gesprongen geeft al aan dat ze niet gewoon van het kind af wou maar zelf ook geen weg meer ergens uitzag. (Lijkt mij). Wij weten niet wat er zich afspeelde, misschien heeft ze wel een … man en wou ze haar kind voor iemand beschermen en zag ze dit als de enige middel. Het feit dat het dan in de bijenkorf gebeurde en niet gewoon vanaf het dak van haar eigen huis wat haast simpeler lijkt, wie weet, misschien voelde ze zich ingesloten? Wij weten dat niet. Dit betekend niet dat ze een stoornis heeft, dit kun je idd wel afschrijven onder verwarring? of wellicht een andere omschrijving.

Natuurlijk is het verschrikkelijk dat zulke dingen gebeuren, maar het gebeurd en zolang we de feiten niet weten kun je niet als buitenstaander zeggen dat er iets mis is met die moeder en dat ze meteen een levenslange gevangenisstraf moet hebben op water en brood met een druppelende kraan op de achtergrond of iets dergelijks.


#5

Oke, daar kom ik weer dan… Ik zou haar wel kunnen snappen… mits ze een PND had of iets dergelijks… Je denkt dan namelijk heel erg raar… Ik moet eerlijk zijn, ik heb ook wel eens gedacht bij Lisa: He het raam staat open, als ik haar nu naar buiten gooi, ben ik van d’r af!! Nu ik het typ, moet ik er erg bij huilen, maar op het moment vond ik het heel erg normaal!!! Het feit dat ze er zelf achteraan is gesprongen getuigt natuurlijk van het feit dat ze niet helemaal in orde was… Ik wil het niet goedpraten, maar ze zal psychisch niet gezond zijn geweest, maar dat er bij haar niets gevonden is, vind ik dan weer wel raar… Ik weet wel dat ik me altijd schuldig zal blijven voelen voor de gedachten die ik toen had en ik heb het niet eens uitgevoerd…


#6

geeeeeeen idee maar ik vind het ZIEK!


#7

@Yavahn, poehee, wat heftig.
Ik mag hier niets van zeggen want ken het -gelukkig- niet.
Wat ik wél begrijp is dat je soms wanhopig wordt, maar dan in mindere mate.
Toen Sarah de eerste 3 1/2 maand alleen maar huilde en ik zelfs dingen ging zien die er niet waren (geen slaap en slecht eten doet rare dingen) heb ik één keer geschreeuwd tegen Sarah. 's Nachts was ze weer aan het huilen huilen huilen en ik kón niet meer.
Ik deed de slaapkamer deur open en riep: “WAT WÍL JE NOU VAN ME”

Vind het nog steeds erg dat ik dat heb gedaan, schreeuwen tegen kinderen wil ik niet en vind ik totaal niet nodig.

Maar ja, is natuurlijk wel ff wat anders.
Mijn kraamverzorgster vertelde veel over haar werk maar over PND wilde ze eigenlijk niets zeggen. Ze vond het te heftig en erg.
Als ik er naar vroeg zei ze dat ik dat niet wilde weten.

Lilypie First Birthday tickers


#8

Deze vrouw had een zeer zware psygose doen ze dit deed. De meeste mensen weten vaak niet eens meer wat er gedaan of gebeurd is tijdens een psygose. Heel grote kans dat ook zij pas ver na het gebeuren te horen gekregen heeft dat ze haar kindje gedood heeft. Geloof me een grotere straf kun je niet krijgen. Ik heb nu bij twee personen die heel dicht bij me staan een psygose meegemaakt en bij 1 koste het mij bijna me eigen leven en ze hebben inderdaad totaal geen idee wat ze doen. Het enige is dat je er zeker van moet zijn dat het niet meer gebeurd wil je iemand geen TBS opleggen. Oh je en als je een psygose krijgt heb je heeel veeel voor je kiezen gehad.

Dus ik praat haar niet goed, maar ook hier is een keerzijde aan het verhaal helaas. Wel zie je psygoses aankomen dus de enige die wat te verwijten is is haar omgeving voor het niet aan de bel trekken.

Groetjes,

Michèle


#9

@ Sann mijn vader heeft een eenmalige psygose gehad, en de ex vrouw van mijn stiefvader ook. Het kan een eenmalige episode zijn hoe moeilijk het ook te geloven is. Wat ik al zeg de wetenschap dat je je eigen kindje gedood hebt is straf genoeg en geloof maar dat ze echt niet helemaal zonder begeleiding blijft hoor.

Groetjes,

Michèle


#10

Tuurlijk, ik schreef zelf ook al dat ik de achtergrond van deze vrouw niet ken en dat het dan moeilijk is om een objectief beeld van iets of iemand te vormen. Maar soms heb ik wel het idee dat er hier overal snel overheen wordt gestapt ofzo, ik weet niet. Kinderen worden snel teruggeplaatst in huis, terwijl een vader of moeder dan in no-time weer problemen met zo’n kind krijgt. Je hoort dan vaak dat ze vermoord worden…Ja, jeugdzorg zag het wel, maar kon niks doen…Ze zullen echt doen wat ze kunnen, maar ik blijf dat moeilijk vinden.

Enne…advocaat zijn lijkt mij ook niks. Stel dat je die moordenaar van Jesse Dingemans (jongetje van 8 dat in de klas werd doodgestoken) moet verdedigen. Dat kun je toch niet?? Daar zijn in mijn ogen geen verzachtende omstandigheden voor! Zo’n onschuldig kind. Gaat 'ie een handwerkje halen in de klas, komt 'ie zo’n zieke geest tegen! Afschuwelijk, daar krijg ik dus tranen van in mijn ogen.

Groetjes Rainbow, trotse mama


#11

Ik denk dat je wel heel erg wanhopig moet zijn als je als moeder zijnde zoiets doet. Ik denk dat deze vrouw al genoeg gestraft is door de dood van haar kindje. Zou idd goed een postnatale psychose geweest kunnen zijn, en als je daar van opknapt is er idd niets meer aan de hand. Gelukkig maar dat de meesten van ons zich zoiets niet kunnen in denken. Mijn moeder heeft het huis in de brand gestoken toen ik 3 was en mijn broertje 1,5(gelukkig hebben we er niets aan overgehouden) Ze was de liefste en de zorgzaamste moeder die je je maar kon wensen maar door wat ze allemaal meegemaakt had wilde zij ons een leven op deze volgens haar slechte wereld besparen. Hoe krom ook kan het dus wel een daad uit liefde zijn. Mijn moeder is helaas nooit meer beter geworden, maar een psychose kan ook zeker eenmalig zijn.

groetjes Ramona

Lilypie - Personal pictureLilypie Second Birthday tickers


#12

heel tragisch ! inderdaad niet goed te praten … moet toegeven dat ik ook geen advocaat zou willen zijn in dit geval, heb wel echter wel op advocatenkantoren gewerkt, en dingen gezien en gelezen, waar je haren van overend gingen staan…maar oordelen doe ik ook maar liever niet… want mensen kunnen hele rare dingen denken, en sommige dus ook doen … de achtergronden spelen natuurlijk een zware rol…je kan nooit in iemands ‘mind’ kijken en je gedachtes, kunnen rare dingen doen, het zijn moment opnames … dit soort radicale akties denk ik dan, misschien zat ze inderdaad diep in de put toen ze erachter aan sprong, of had ze op dat moment al zoiets ‘wat heb ik gedaan’ nu wil ik ook niet meer leven, u never know hoe het werkt in iemand zijn kop !
denk alleen niet dat als je jezelf tot zo’n daad kan zetten dit ‘zomaar’ over is, vind wel dat ze NL dan ff nog wat jaartjes therapie er tegenaan moeten gooien ! dus TBS vond ik wel gewenst… maar ja de rechtsystemen in nederland zitten soms raar in mekaar…