Kind mee op bezoek in ziekenhuis?

#1

Ik wil graag jullie mening/advies vragen. Zoals jullie weten ligt mijn man in het ziekenhuis na een ernstig verkeersongeval. Het is nu 4 weken geleden en hij is weer wakker. Is nog heel slap, praat nog heel traag en heeft nog allerlei slangetjes in zijn neus en armen en draadjes en stickers op zijn borst. Ook heeft hij een stabilisator rond zijn bekken om de breuk op zijn plaats te houden. Hierover zit wel een pyama dus je ziet ze niet echt. Alleen dat er 2 pinnen onder zijn pyama uit steken. Soms praat hij er nog een beetje naast. Dit zijn de uitwerkingen van de slaapmedicatie die hij 3 weken heeft gehad, maar meeste momenten weet hij toch weer goed wat hij zegt, al praat hij dus wat zachter en trager dan normaal, hoest hij veel slijm op en is erg afgevallen en verzwakt. Nu vraagt hij erg vaak om onze dochter en mist haar logisch heel erg. Mijn dochter daarintegen lijkt haar papa na 4 weken een beetje te zijn ’ vergeten’ ze is natuurlijk pas 17 maanden. Ze vraagt er igg steeds minder om. Om die redenen lijkt het mij dus heel goed dat ze elkaar weer zien, maar aan de andere kant vraag ik me af of het voor haar niet nog te shockerend is om hem zo te zien. Ze mag hem dan ook niet aanraken ofzo. In het ziekenhuis zelf zijn de meningen erover verdeeld. De een zegt doen en de ander zegt nee, niet doen, wachten. Heeft iemand van jullie hier ervaring mee? Op internet lees je veel dat het goed is voor een kind om in dit proces betrokken te worden en dat het juist goed is voor hun verwerking, mits je van tevoren goed uitlegt wat er aan de hand is, hoe ze de ouder aantreffen en waar alles voor is. maar aangezien mijn dochter pas 17 maanden is wordt dit nogal moeilijk om haar wat uit te leggen. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Wat zouden jullie doen?

mama1980

#2

poeh das inderdaad een moeilijke. Mijn eerste idee zegt ook neem haar mee en betrek haar erin. Maar ik kan me voorstellen dat het lastig is. Heb je enig idee hoe lang t nog duurt voor ze hem bv wel mag aanraken? Als dat op korte termijn is, zou je kunnen overwegen om er nog even mee te wachten, zodat ze hem kan knuffelen of zo. Maar ik kan me ook de “tegens” inbeelden.
Ik weet niet of het moeilijker wordt hoe langer je wacht.
Ik wil je nog even heel veel sterkte wensen, het lijkt me een nachtmerrie waar je in zit. Wel fijn om te lezen dat hij in ieder geval wakker is en het de goeie kant opgaat!
Sterkte en liefs!

groetjes
Ineke

Lilypie Second Birthday tickers

#3

Hoi hoi,

god meid ik krijg nog iedere keer kippenvel als ik je verhaal lees. Je bent een stoere griet, moest ik even zeggen hoor.

Ik heb geen ervaring maar ik denk dat ik zou wachten tot je man geestelijk weer helemaal helder is. Ik denk dat het voor je dochtertje geen probleem is hoe hij er fysiek bij zit of ligt maar dat het wel belangrijk is dat hij de " oude" papa is qua praten en gedrag. Dan herkent ze hem ook het snelst en zal zij er het minst last van hebben. Natuurlijk moet dat niet nog heel lang duren want dan moet je er opnieuw over nadenken. En voor papa kun je misschien een video maken die hij kan kijken? Dat je het gewoon op de camera zelf aan hem laat zien? Zo ziet hij toch hoe het met haar gaat, wat zijn herstel ook kan helpen.

Lastig hoor. Ik denk dat jij van dag tot dag moet bekijken hoe het gaat en dan beslissen wanneer de tijd rijp is. Heel veel sterkte nog.
dikke digiknuffel.
Wendy

#4

dat kan nog heel lang duren. het is een gecompliceerde bekkenbreuk en die stabilisator moet er voorlopig nog wel in blijven, Verder heeft hij alle ribben gebroken, nekwervervels gescheurd, longen zwaar gekneusd en zijn blaas is geperforeerd. Ze mag dus absoluut niet op hem zitten of aan hem zitten. Ook dat lijkt me voor haar erg moelijk. Dat ze hem dan eindelijk ziet en ik haar vast moet houden en ze niet bij hem mag zitten. Geestelijk maak ik me er niet zo’n zorgen over. 9 van de 10 keer is hij goed, maar praat gewoon erg sloom en traag en als hij er even naast zit dan zijn het vaak grappige dingen die hij zegt. Maar de oude papa, nee, dat is hij nog lichamelijk en geestelijk niet. Een wat ouder kind kan je idd goed voorbereiden en uitleggen, maar een kind van 17 maanden begrijpt daar helemaal niks van. Ik weet ook niet hoe ze zal reageren. Misschien vindt ze het juist wel fijn om hem even te zien en vind ze het fijn dat ik haar vast houdt omdat ze al die slangetjes ed ziet, maar misschien raakt ze ook wel volledig in paniek. Ik weet echt niet wat te doen. Die video lijkt me igg een goed idee!

mama1980

Gewijzigd door - mama1980 op 05 May 2011 21:30:23

Gewijzigd door - mama1980 op 05 May 2011 21:32:28

#5

Wat goed te lezen dat hij weer wakker is en weer redelijk goed weet wat hij zegt! Nog een lange weg te gaan, maar het klinkt alsof de echt kritieke fase voorbij is… nu maar hopen dat zijn bekken weer volledig hersteld!

Mijn eerste reactie was ook meenemen…maar ik begrijp heel goed je dillema’s.
Ik denk dat ik mijn moeder of een goede vriendin zou meenemen, m’n kindje heel even zou meenemen naar papa zodat ze elkaar toch weer even gezien hebben en dan mn moeder zou vragen dr mee te nemen naar de speelhal. Je kan dan zelf je man nog even steunen want het zal voor hem best een emotioneel moment zijn (voor jou natuurlijk ook!). Misschien kan je voortijd een pop of beer beplakken met pleisters en rietjes ofzo in een poging je kleine voor te bereiden op de slangetjes en plakkers die papa op heeft. Of je zou (als papa dat goed vind… een filmpje van hem kunnen maken in z’n ziekenhuis bed, als hij een beetje kan kletsen tegen z’n dochtertje dan kan je die opname thuis al een paar keer laten zien zodat ze weer een beetje gewend is aan z’n gezicht, z’n stem en de slangetjes.

Succes en dikke knuffel, dapper hoe je je staande weet te houden!

Groetjes Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#6

Weet je, ik heb het ook even met mijn man overlegd, leef nl. erg met je mee maar ik (wij) denk dat je haar gewoon mee moet nemen. Kinderen zijn heel flexibel. En stel dat ze erg schrikt dan is mama daar om haar gerust te stellen en haar een beetje uit te leggen dat dat papa is en het gewoon een leuk uitje maken. En je zegt zelf al dat het nog een hele tijd kan duren voordat hij weer mobiel is. Moeten ze dan zo lang op elkaar wachten? En je weet nooit hoe je man herstelt, natuurlijk gaan we van 100% maar je weet maar nooit. En dit is papa zoals papa nu is. Ze is zo jong dat de impact niet enorm zal zijn denk ik omdat ze niet snapt wat al die draden etc betekenen. Ik denk dat als jij rustig blijft ze hele erg zal kijken hoe jij bent en dat volgen.

Klein voorbeeld en van een hele andere orde maar ik moest met moppie naar de dokter en die wilde in haar mondje kijken, ze moest gaan liggen en ze was echt heel angstig. Ze keek naar mij en ik stelde haar met mijn stem en ogen gerust en daar vertrouwde ze op. Ik wil daarmee zeggen dat jij het voorbeeld geeft daar in de kamer.

Het is moeilijk hoor maar als ik jouw verhaal zo lees zouden wij het zo doen.
liefs,
Wendy

#7

hihi dat is grappig, Wendy en ik zitten praktisch tegelijk te typen…
zij steldt voor een filmpje van je dochter te maken om aan papa te laten zien,
en ik net het omgekeerde!!! Wat grappig.
Nou beide doen dus, dan zijn beide goed voorbereid
En als je iemand mee kan nemen dan sta je er dus niet helemaal alleen voor mocht je kleine mop toch in paniek raken.

Groetjes Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#8

wat je zegt, een kind van 17 maanden kan je zoiets niet uitleggen, dat begrijpt ze helemaal niet, mijn zoontje is een maand jonger en die begrijpt zoiets ook nog echt niet.
Ik wou dat ik je kon helpen…
Kan je inschatten hoe je dochtertje zou reageren of heb je totaal geen idee?
Maar die video die moppiesmama zegt, lijkt me iig voor papa een heel goed idee! Misschien geeft hem dat wat meer rust en jou wat meer tijd om er rustig over na te denken, zodat je kan kijken hoe het gaat en kan inschatten wanneer de tijd er rijp voor is.
Ik wens je nogmaals heel veel sterkte en wijsheid!

groetjes
Ineke

Lilypie Second Birthday tickers

#9

@mamavanjasper: Ja en dat van die beer met pleisters en zo vind ik ook een goede tip! En ook dat je iemand mee neemt maar als je dochtertje van streek is zou ik zelf met haar weggaan.

#10

bedankt voor al jullie reacties al zover! Heel fijn dat jullie zo meeleven! Ik heb echt geen idee hoe ze zal reageren. Gelukkig nog nooit eerder in zo’n heftige situatie gezeten. Ik weet wel naar aanleiding van het voorbeeld van de dokter hierboven dat dat bij mijn dochter niet werkt. Die moest idd ook gaan liggen, maar dat werd brullen geblazen, hoe ik haar ook probeerde te troosten. Aan de andere kant heeft zij idd ook nog helemaal geen besef van het ’ kwaad’ van al die slangetjes en pinnen. Waar ik me wel een beetje zorgen om maak is de manier waarop hij praat. Echt heel verzwakt en zacht, ondanks dat wat hij zegt wel degelijk weer ergens op slaat. Het idee om iemand mee te nemen die haar evt mee kan nemen na een paar minuten vind ik ook heel goed en die filmpjes en een pop of beer met plijsters beplakken ook! Ik ga morgen denk ik ook nog eens het ziekenhuis bellen en vragen of ik er misschien met een kinderpsycholoog over kan praten.

mama1980

Gewijzigd door - mama1980 op 05 May 2011 21:47:47

#11

zo zie je maar dat alle kindjes weer anders zijn he. Maar ik vind het een heel goed idee om nog even een kinderpsycholoog te raadplegen. Zij weten het beste hoe die hersentjes werken rond deze leeftijd en wat ze wel en niet verwerken en hoe. En mijn man zei nog, volg je gevoel, dan komt het altijd goed!
Heel veel succes, laat je weten hoe het gegaan is?
liefs,
Wendy

#12

Goed idee, misschien kan die kinderpsycholoog bij het bezoekje aanwezig zijn en jullie hierin ondersteunen!

Lilypie Premature Baby tickers

#13

ja idd, dat ga ik eerst maar even doen. Een ander ding wat ze daar op de IC ook aan gaven is infectiegevaar met virussen en bacterien voor beide partijen. Een kindje heeft vaak toch wat virusjes of iets bij, zeker wanneer ze naar een kdv gaan en patienten op de ic zijn daar erg gevoelig voor. Andersom hangen daar ook veel bacterien die zij weer makkelijk zou kunnen oppikken. ondanks dat is het dus ook weer niet verboden voor kindjes op de ic. Zoveel dingen waar je over na moet denken. het is haast onmogelijk.

mama1980

#14

Ik zat ook gelijk te denken om iemand mee te nemen zodat ze naar de speelkamer kan. Wat je ook eerst nog zou kunnen doen, is een foto van papa maken. Niet helemaal, maar gewoon van zijn hoofd op het kussen. Je laat die thuis eerst aan haar zien en zegt: kom we gaan papa een kusje geven en dan mag je daarna lekker spelen in de speelkamer. En dat papa nog niet helemaal goed kan praten, geeft niet. In een ziekenhuis moet je ten slotte rustig doen

Vaak is voor die kleintjes een kusje geven al voldoende En ik neem aan dat je de pinnen niet ziet als er een deken overheen ligt?

Ken je het boekje van Nijntje in het ziekenhuis? Misschien kun je die met haar lezen?

#15

Ik zeg meenemen. Ik denk dat kindjes door die slangetjes heen kijken. Ik benk dat je het haar zeker wel moet uitleggen, en ik zou ook iemand meenemen. Zodat ze na paar minuutjes weg kan, want voor papa zal het ook wel vermoeiend zijn. Je kan natuurlijk vooraf al beginnen met foto’s laten zien van papa (want 1 maand is lang voor een kind) Als ze papa al een beetje is “vergeten” weet ze vast ook niet meer hoe die 4 weken geleden was. Het is heel moeilijk, maar ik zou het doen. Niet alleen in het belang van je kind, maar ook zodat papa weet waar die extra hard voor moet knokken.
Succes iig met het maken van je beslissing iig.


#16

Ooh meid wat ontzettend moeilijk allemaal zeg… Wat lijkt het me vreselijk om nu al een maand je vriend te moeten missen en waarschijnlijk nog veel langer… Als ik het zo lees klinkt het inderdaad als een wonder dat hij nog leeft en hij zal zeker nog een hele lange weg te gaan hebben… Weet je ook hoe lang het ongeveer nog kan gaan duren of weet je helemaal niks? Wat een nachtmerrie zeg… Ik wens je allereerst echt nog heel veel sterkte toe…

Ik zou je dochter ook meenemen. 4 weken is inderdaad erg lang en als ze hem nu al aan het ‘vergeten’ is, hoe zal het dan over 2 weken zijn?
Het lijkt me voor jou ook ontzettend moeilijk dat het lijkt alsof je dochtertje haar vader is ‘vergeten’ en dat je straks opnieuw moet beginnen…
Moeilijk allemaal hoor!
Maar net wat de anderen al zeggen. Je dochtertje snapt echt niet wat al die slangetjes en andere ziekenhuis apparatuur betekent. En wat ik ook een goede vond van iemand dat je gewoon kan vertellen aan je dochtertje dat papa zachtjes praat omdat dat zo hoort in een ziekenhuis.
Je dochtertje zal vast niet zo heel erg schrikken van alles denk ik, juist omdat ze nog zo jong is. Op deze leeftijd zijn ze toch nog meer zo van alles willen ontdekken en alles super interessant vinden wat ze voor het eerst zien.
Maar alle tips die hiervoor al zijn gegeven vind ik goede tips, maar uiteindelijk zou ik niet al te lang meer wachten en je dochtertje gewoon eventjes papa laten zien.
Heeeeeeeeeel veel succes en sterkte en een hele dikke knuffel

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie

#17

Ook ik zeg: meenemen,
Inderdaad iemand meenemen die zij vertrouwd,
en die haar mee kan nemen als het te heftig wordt.
(ook de reactie van papa als hij haar weer ziet.)

In plaats van een kinderpsycholoog is er misschien wel
iemand van de kinderafdeling die haar daarin kan begeleiden.
Vaak zijn er mensen die kinderen bijvoorbeeld ook voorbereiden
op operaties enzo.

Sterkte!

M.

#18

Ze is mee geweest en het ging super!!! Nou ja, hij ligt zo’n uur en een kwartier rijden bij ons vandaan in het ziekenhuis en heb vandaag rond antwerpen wel zo ontzettend lang in de file gestaan dat mijn dochtertje, ach germe, om half 9 vanavond pas aan haar avondeten zat en doodop was van alles, maargoed, ze hebben elkaar kunnen zien en het ging fantastisch! Ze vond het helemaal niet eng. Ze zei op de terugweg wel steeds: neus? neus? Dus heb ik haar in de auto nog een keer uitgelegd dat papa nu even eten door zijn neus krijgt omdat hij nog niet zo goed kan kauwen. (hoop dat ze nu niet zelf haar eten in d’r neus gaat stoppen et ) Verder leek ze heel opgelucht en helemaal niet aangedaan. Ze riep meteen heel enthousiast Papa!!! doen ze binnen kwam en ook mijn man had een heel goede dag dus kon ook fijn reageren enzo. Van tevoren heb ik in de auto op de heenweg veel verteld over wat we gingen doen en hoe het er allemaal uitzag etc en thuis het boekje van nijntje in het ziekenhuis gelezen. Het is me dus alles meegevallen en b ben blij dat ik het heb gedaan. Ook mijn man was heel erg blij en dat was goed om te zien.

mama1980

#19

Wat fantastisch meid! Heerlijk dat ze elkaar na 4 weken weer hebben kunnen zien. Dapper dat je hebt doorgezet en ontzettend fijn dat het allemaal zo goed verlopen is!

Groetjes Carolien.

Lilypie Premature Baby tickers

#20

ik zit het met kippenvel te lezen!
Wat fijn dat het goed is gegaan! Super!
Het zal je man ook goed gedaan hebben om haar weer te zien, geeft m weer extra motivatie.
Je bent een stoer, sterk wijf, dat wil ik je nog even meegeven!

groetjes
Ineke

Lilypie Second Birthday tickers