Ik vind dat dat etiketjes plakken niet persé negatief opgevat hoeft te worden!
Net wat Yavahn zegt, ze constateren hoe een kind is. Elk kind is anders, dat is niet per definitie negatief, maar mag het daarom dan ook niet benoemd worden?
Ik vind dat ouders opmerkingen over het gedrag van hun kind niet meteen als kritiek moeten opvatten.
En vind het eigenlijk juist goed dat het benoemd wordt, zodat, als het problemen oplevert, er ook aan gewerkt kan worden. Vind een leidster dat een kind veel wiebelt op de stoel, is het aan hun om het kind te leren rustig in de kring te zitten, dat soort dingen.
Op de peuterspeelzaal waar mijn zoontje destijds zat, waren ze juist uiterst voorzichtig met die constateringen, tot grote ergernis van mij! Thuis was het erg moeilijk met hem, en ik wilde weten of dat gedrag daar herkenbaar was. Maar daar zeiden ze juist steeds dat hij geen bijzonder gedrag vertoond en dat hij mag zijn zoals ie is.
Tuurlijk mag ie zijn zoals ie is!!! Ik vroeg hun toch niet dat gedrag te veranderen? Ik vroeg alleen herkenning.
Pas jaren later, toen ie allang op school zat, sprak ik 1 van die leidsters toevallig nog eens, toen ik vertelde dat er tóch autisme en adhd geconstateerd was, wat ik destijds al steeds aangaf, vertelde ze me dat hij inderdaad op de peuterspeelzaal altijd al een opvallend jongetje was?! Waarom hebben ze me dat toen dan niet verteld??? Zeker niet toen ik er naar vroeg???
Ik heb daar altijd ontzettend van gebaald!
Op de psz waar mijn dochter nu zit heb ik dan ook heel duidelijk aangegeven dat ik alles wilde weten wat ze constateren. Niet dat ik bij haar bang ben voor ontwikkelingsstoornissen, maar wel, als er iets is wat ze lastig vind, dat ik weet dat er aan gewerkt wordt, en of ze op de psz hetzelfde is als thuis.
Ik vind het pas negatief als mensen meteen bij een druk kind het etiketje adhd, of een ind dat moeite heeft met verandering autisme gaan opplakken terwijl dat helemaal niet onderzocht is.
Maar een beetje wiebelig, of snel huilerig, erg stil of juist druk… moet kunnen toch? Een kind dat snel huilt moet meer op zn gemak gesteld worden, een kind dat erg stil is zou misschien meer betrokken kunnen worden en een kind dat erg druk is wat aandachtsspelletjes aanbieden om te oefenen?
Heel goed als de leidsters hiermee aan de slag gaan! Niet om een perfect gemiddeld kind te creëren, maar wel om het kind te helpen om zichzelf te ontwikkelen, en later als een stabiel persoon in de maatschappij te kunnen staan.
Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)
