hoi meiden,
Emma gaat al bijna 3 jaar (ze startte met 7mnd) naar een kdv hier om de hoek. Ik heb een super goed gevoel bij het KDV, altijd al gehad. het gebouw is fijn, de sfeer is goed eigenlijk niets op aan te merken.
Totdat… Sam ernaar toe ging. Hij is nu 3 weken “bezig”, 2x per week.
er is 1 leidster bij hem op de groep waar ik “tegen aan loop”. ik had al met haar het intake gesprek, en daarin ging zij klagen over een collega, dat hoor je toch niet tegen een ouder te doen?!? vond ik al raar…
maar goed. elke keer als ik Sam kom halen, begint ze te vertellen wanneer hij mopperig was en wanneer chjagerijnig (hoe schrijf je dat eigenlijk). de andere leidster heft dat dan op door bv te vertellen dat hij zo leuk lag te brabbelen naar haar op de commode. toen de andere leidster er een dagje alleen stond, prima dag! Ik ga daar nu telkens met een rot gevoel weg. het idee dat sam steeds een rot dag heeft gehad. terwijl hij thuis echt een heel tevreden en vrolijk mannetje is. nou kan het zijn dat hij moet wennen daar (aan de geluiden etc) maar als je dan iets negatiefs vertelt waarom vertel je dan niet wat je eraan hebt gedaan en waarom niet iets positiefs erachter aan. Ik heb nu een beetje het gevoel dat ze hem echt niet zo leuk vind, en in ieder geval geen moeite doet om het hem naar zijn zin te maken (daar is echt niet veel voor nodig)…
de laatet keer bracht richard hem, en hij was in slaap in gevallen in de maxi cosi (ze waren eerst bij de dokter geweest). dus rich gaf aan dat hij al een half uurtje sliep maar dat hij nog wel even mocht blijven liggen.
heeft ze hem nog 3 uur in de maxi laten liggen!!! dat mag helemaal niet.
En ze geeft aan dat hij heel moeilijk boert bij hun (hier geen probleem) dus zetten ze hem in de wipper (nog even recter op voor een boer) zat ie dus in een kaarsrechte wipper toen ik hem kwam halen, helemaal in elkaar gezakt (logisch hij is nog geen 3 maande, rugje is daar nog helemaal niet aan toe!).
toen had ik dus zo’n K** gevoel, ik thuis janken, moet maandag weer aan het werk, en dat is niet fijn met dit gevoel.
toen heb ik de vestigings manager gebeld (normaal ben ik niet zo’n zeikerd hoor!) het verheel uitgelegd, zij was heel lief en gaf aan dat ik ze het echt niet als een zeikerd ziet, dat ze het begrijpt. nu heb ik a.s woensdag een gesprek met de betreffende leidster en de vestigingsmanager. ben er wel zenuwachtig over, maar ben ook wel blij dat we erover kunnen praten, want dit gevoel is echt niet fijn!
Vinden jullie dat ik er een te groot punt van maak? of zouden jullie dit ook heel vervelend vinden en een gesprek aanvragen?
groetjes Gidget