Ik zit toch wel ergens mee… Mijn oppas heeft zelf 2 kindjes (2 meidne) en die met name die oudste is zelfde leeftijd als Jurian die bemoedert zich heel erg over Jurian.
Bijv.
Papa brengt Jurian smorgens bij de oppas. Dan komt dat meisje al naar Jurian toe en zegt ‘kom maar ik doe je jas wel uit’. Jurian vind dat eigenlijk maar niks (zie je aan zijn houding en gezicht) maar reageerd niet goed naar haar. Bedoel hij zegt niet ‘nee dat doe ik zelf’. (dat zegt hij tegen mama wel )…
Meestal maakt mijn man dan een opmerking van … ‘moet je eens kijken hoe goed Jurian dit zelf kan’. Maar toch om dit elke keer zo te doen gaat beetje tegen staan. Het is nl met ALLES zo. Zeg ik tegen Jurian ‘luister eens naar mama’ dan zegt zei ‘Jurian je moet naar tante Lizette luisteren’. Dat irriteert gewoon dus dan zeg ik tegen haar dat ze hier niet mee moet bemoeien blablabla…
Maar wat kan ik hier nu mee doen? De moeder van dat meisje (mijn oppas) heeft het niet door … stimuleert het niet maar remt het ook niet. Ze zegt als ik er iets over zeg ‘oh maar ze bedoelt het niet verkeerd’. En dat weet ik ook heel goed… maar toch… Ik loop hiermee wel beetje tegen de klippen want Jurian reageerd dit thuis (naar mijn idee af) en dat zit niet lekker …
Snappen jullie mijn dilemma?