Ik heb een probleem met mijn dochtertje van 3 jaar en ik kom er maar niet uit.
Mijn dochtertje is op het dagverblijf regelmatig het slachtoffer van "ongelukjes"
Ze komt dan met blauwe plekken en krassen thuis. Ze is geen kind dat het meteen terug doet bij de boosdoener, maar eerder snel gaat huilen en hulp gaat halen / haar beklag doet bij de leidsters.
Ik hoorde van een leidster eens dat een bepaald kind dit regelmatig doet en op een keer, toen de kleine meid met een lelijke krab over haar oog thuis kwam was ik het zo zat dat ik heb gezegd dat ze het van mij terug mag doen.
Als zij slaat sla je maar harder terug en als ze krabt krab jij harder terug.
Je hoeft niet te huilen en je mag heel erg boos van mij worden…
Het resultaat:
Elke keer als ze een blauwe plek heeft of een schaafwond, en ik vraag hoe het komt krijg ik een verhaaltje te horen dat elke keer weer anders is.
Altijd verteld ze mij dat een kindje het gedaan heeft en altijd verteld ze me dat ze het terug heeft gedaan en dat het andere kindje moest huilen.
Maar elke blauwe plek heeft vier verschillende versies. Uiteindelijk, als ik benadruk dat ze niet hoeft te jokken tegen mamma, blijkt dat ze zelf is gevallen of dat een kindje het heeft gedaan maar dat haar reactie helemaal niet zo heldhaftig was als eerder verteld.
Ik blijf maar benadrukken dat ze er niet over hoeft te jokken.
En dat mamma niet boos wordt als ze niet terug durft te slaan.
Ik vind het zo erg dat ik haar zover heb gebracht dat ze niet eerlijk tegen mij is.
Als ik vraag waarom ze jokt krijg ik een vaag antwoord, bijvoorbeeld omdat ik dat leuk vind en dergelijke… wat moet ik hier nou mee?
