En dat heeft ie geweten ook.
Ik heb hm opgepakt, op zn bed gekwakt, gordijnen dicht, deur dicht, dag Job.
Etter, heb er even geen ander woord voor, de laatste tijd…
Hij haalt je het bloed onder de nagels vandaan.
Zeikt, zeurt, dramt en jammert om alles en als je dan boos wordt of een keer uitschiet is het janken.
Ja kom op zeg, dan zet de die toeters aan de zijkant van je hoofd maar eens open.
En na dat ‘‘meppen’’… nog geen half uur later zitten we aan tafel, hij zit ergens mee te tikken op tafel dus ik zeg: Job hou daar eens mee op.
Hij kijkt me aan…en gaat gewoon door.
Hoppa zo op de gang gezet, ben het zoooo spuugzat.
En als ie dan dus voor straf op bed of op de gang zit, schreeuwt en gilt ie alles bij elkaar.
Echt hoor, als de buren het AMK hadden gebeld had ik het niet eens vreemd gevonden, zo gaat ie tekeer, en daarna issie heeeeeeeel verdrietig.
- einde klaagzang*
