laat ik het zo zeggen had nooit gedacht dta ik op de operatiekamer zou belanden
het begon op de avond van 1 april(nee is geen grapje).
ik zat de avond voor de tv en ik voelde me niet zo lekker.
ik zei tegen mijn man ik ga maar vroeg naar bed het zal wel niets zijn ik moest tenslotte nog 10 dagen tot de uitgerekende datum.
dus we liggen op bed en tegen een uur of 1 snachts word ik wakker met buikpijn en krampen.
ik zeg tegen mijn man volgens mij zijn dit weeen ik had geen idee want het was mijn eerste kind dus dan weet je niet hoe het voelt.
maar aangezien ik wel eens buikpijn had maar nog nooit dit soort ben ik er maar van uitgegaan dat het weeen waren.
ik heb mijn man lekker laten slapen en heb het bad vol laten lopen en ben er in gaan zitten.
maar op de een of andere manier kon ik het daar ook niet vinden.
ik ben maar naar beneden gegaan en een bakje thee gezet midden in de nacht!!.
halverwege het kopje thee kon ik niet lekker meer zitten en ben ik maar gaan afwassen want dat stond er nog aangezien ik de avond ervoor er geen zin in had omdat ik niet lekker was.
de weeen kwamen al heel snel om de 5 minuten en toen heb ik om half 4 de verloskundige gebeld en die zei kom deze kant maar op.
ik heb mijn man gewekt en me aangekleed mijn tas stond al klaar.
we zijn in de zuto gestapt en naar het ziekenhuis gegaan.
daar eenmaal aangekomen kwam ik aan de ctg te liggen en waren de weeen weg!!
ik vroeg of ik weer naar huis mocht maar dat mocht niet omdat ik toch al 3 cm ontsluiting had.
het is toen een tijdje rustig geweest en heb wat gewandeld in de gangen van het ziekenhuis.
overal hoorde ik babygehuil en tranen van een vader die uit stond te huilen op de gang van blijdschap natuurlijk want hij wist mij te vertellen dat ie net een gezonde dochter had gekregen .
dus ik feliciteerde hem en ging weer naar mijn kamer
iuk kwam nogmaals te liggen aan de ctg en er waren weer licht weeen op komst.
een paar minuten later zat ik er midden in .
ik kon er niet meer tegen puffen op een gegeven moment zei de verloskundige aan de hand van de snelheid van de weeen denk ik dat je kindje zo geboren kan worden.
dus verd ik naar de verloskamer gebracht waar ze alles in gereedheid brachten voor de komst van ons kind.
de verloskundige ging even voelen naar de ontsluiting en zei direct dat kan niet.
je hebt snel achter elkaar weeen maar maar 7 cm ontsluiting !! ik zag het niet meer zitten ik had wel persweeen en had het gevoel alsof het hoofdje er al uit moest!!
de gyneacoloog werd er bij gehaald en er werd besloten een keizersnede te doen.
ik vond toen alles al best als het er maar uit was.
ik werd voorbereid op de operatie en werd naar de ok gebracht,waar er al iemand klaar stond met de ruggeprik.
1 keer geprikt mis !!
2 keer geprikt mis!!
3 keer geprikt MIS!!
de gyneacoloog zei nou is het mooi geweest we gaan je onder narcose brengen.
ik ben nog nooit zo opgelucht geweest.
wanaf daar is het voor mij 1 groot zwart gat waar ik niets meer van weet.
mijn man was bij de operatie en heeft fotos gemaakt aan de hand daarvan kon ik later zien wat er met me gebeurd was!!
ik werd wakker met een slang uit mijn buik een enge gedachte dat was het eerste wat ik zag
maar toen ik naast me keek lag er een heel klein popje (baukje) naast me in een couveuse om haar lekker warm te houden.
ik was alle alende op dat moment al weer vergeten!!.
heb 5 dagen in het ziekenhuis gelegen maar het was alle moeite waard.
we hebben mijn dochtertje naar mijn moeder vernoemd die 2 jaar voor haar geboorte op 47 jarige leeftijd aan een hersenbloeding is overleden.