Elke maand bleef ik hopen dat het dan eindelijk zo ver was, maar na elke maand wert de teleurslelling groter en groter.........
Het onderwerp kinderen brak op een avond aan, waar we in de eerste instantie nogal lollig over deden.
Maar de volgende dag wou ik toch graag weten hoe hij er nou echt over dacht.
na een eigenlijk zeer kort gesprek hebben we besloten dat ik zou stoppen met de pil.
2 maanden daarna zijn we getrouwd en ik weet nog goed dat ik dacht: dan heb ik een mooi nieuwtje te vertellen op de grote dag.
Maar mijn trouwdag brak aan en ik was nog steeds niet zwanger, hoe kon dat nou mankeerde er iets aan mij?
die avond ben ik eens op internet gaan zitten en kwam zoveel te weten over het zwanger worden, en zo kwam ik er ook achter dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is.
De maanden vlogen voorbij en ik bleef elke maand maar weer hoop houden en de teleurselling wert met de maand steeds groter en groter........
Ik voelde me zo rot en wist me geen raad meer, na anderhalf jaar ben ik pas naar mijn huisarts gestapt en legde het hele verhaal voor, ik heb me toen echt groot moeten houden maar eenmaal thuis moest ik toch echt al die tranen even kwijt.
Ik had een verwijsbrief gekregen voor het ziekenhuis , maar toen we een afspraak maakten bleek er een wachtlijst te zijn van wel 10 weken.
Ik die 10 weken tijd gingen we ook verhuizen naar een erg mooi oud huisje waar HEEL veel aan moest gebeuren, voordat ik het wist waren de 10 weken voorbij en zat ik in het ziekenhuis, bloed nerveus was ik.
Na een aantal onderzoeken en gesprekken ( die echt niet prettig waren) kreeg ik uiteindelijk een hormomen kuur.
waar ik eigenlijk helemaal geen vertrouwen inhoud, maar oke ik heb die kuur afgemaakt.
en ben gewoon doorgegaan met klussen in huis zodat ik nergens aanders aan hoefde te denken.
en ja hoor mijn verjaardag, helemaal vergeten! en toen kreeg ik de vraag van mijn man: wat wil je graag voor je verjaardag hebben: en ik zei toe het zelfde als vorige jaar en het jaar daarvoor: een kindje van ons beiden.
je had zijn gezicht toen moeten zien niet te omschrijven.
6 weken na mijn verjaardag was ik weer eens niet ongesteld geworden, nou ja dat gebeurde zo vaak. Maar toch begon ik te twijfelen want ik had nu 2 keer overgeslagen.
Ik zou toch niet......nee dat kon niet, maar toch ben ik in de auto gestap en heb een test gehaald.
zoals altijd deed ik de test en en draaide hem net voor het weggooien om, deze keer dus ook.
Maar het streepje was blauw?!....Ik weet nog goed dat ik helemaal stond te trillen en de gebruiksaanwijzing wel 10 keer heb door gelezen, ik kon het gewoon echt niet geloven ik was Zwanger.
Na een echo in het ziekenhuis bleek dat ik precies 6 weken zwanger was, Precies de dag op mijn verjaardag, was onze zoon verwekt, een mooier kado als dat kan ik me niet wensen.
Ik ben een hele tijd bang geweest dat het mis zou gaan, daardoor was mijn zwangerschap eigenlijk zo voorbij, mijn bevalling ging voorspoedig en ben 12-7-2005(de uitgerekende datum) bevallen van een gezonde zoon.
Maar mocht ik ooit een 2 de zwanger kunnen raken dan zal ik volop van mijn zwangerschap genieten.