Hoi Karin,
Wat vervelend meid dat je zelf ook niet zo lekker in je vel zit, dan zijn dit soort dingen idd lastiger te handelen. Ik denk dat iedereen zichzelf er wel op betrapt niet altijd even eerlijk te reageren naar de kids bijvoorbeeld als je zelf eens moe bent, dan heb ik ook een korter lontje. Ik kom er dan wel altijd op terug bij mn zoontje als ik eens te kribbig heb gereageerd en dan probeer ik hem toch een beetje uit te leggen waarom dat zo was. Misschien kan je proberen om er met hem over te praten, dat mama er ook verdrietig van wordt als Ruben boos of verdrietig is. Ik weet niet hoe oud je andere zoontje is, maar misschien kan je vaste tijden met Ruben afspreken waarbij hij mama even helemaal voor zichzelf heeft? En hem zoveel mogelijk betrekken bij klusjes in huis of bij de verzorging van Leroy.
Op een dag dat ik b.v. erg moe ben (onze kleine meid laat me nog niet altijd lekker doorslapen…) en de kids jengelig zijn dan pak ik de buggy of auto en gaan we op pad, de kids zijn dan tevredener dan dat we thuis blijven aanmodderen en voor mezelf is het ook lekkerder om dan wat actiever te zijn ipv thuis maar te blijven hangen in dezelfde sfeer. Of ik ga met de kids bij opa/oma of vrienden op visite, dan heb je ook weer even andere mensen om je heen die zich ook even met de kinderen bezig houden. Dat laad mij vaak wel weer even op. De kinderen merken het toch wel dat je niet lekker in je vel zit en mogelijk reageren ze daar ook wel extra op, dus dan kan je er maar beter even uit zijn.
Succes en sterkte, hopelijk wordt het voor jullie allemaal snel een beetje beter!
Groetjes Carolien.
