Pff, even stoom afblazen hoor, haha, terwijl ik zelf niet eens boos hoefde te worden. Onze dochter is al meer dan 5 weken doorlopend verkouden. Snotneus, hoesten en regelmatig verhoging. 3 weken geleden ben ik naar een (vervangende) huisarts geweest en ze bleek keelontsteking te hebben. Kuurtje gehad (hoesten minder) en gelukkig ging het iets beter. Sinds een week weer hoesten, slijm overgeven en een hele nare schorre hoest om te horen. Ik moet (door omstandigheden) 3 dagen achter elkaar werken, dus mijn schoonmoeder (en vaste oppas) is met haar naar onze eigen huisarts gegaan.
Maar hij vond het allemaal wel meevallen. Iedereen is wel eens verkouden en slijm komt en gaat (kokhalzen en slijm overgeven) enz. Oren waren schoon, longen klonken schoon en geen keelontsteking (hij heeft nauwelijks in de keel kunnen kijken, dat liet onze dochter niet toe). Mijn schoonmoeder heeft aangegeven dat het niet verder kon, omdat ze (dochterlief) nauwelijks slaapt 's nachts en dit toch al een hele tijd speelt. Hij wilde nog steeds niets geven. Hij vond het dus wel meevallen en vond (hij zei het niet letterlijk natuurlijk) dat we ons aanstelden. Mijn schoonmoeder bleef hameren dat we niet tevreden waren en nu moeten we bloed prikken. Maar zoals hij zei: “daar komt toch niets uit en dan bent u tenminste tevreden”.
Pff, ik krijg zo langzamerhand het heen en weer van onze huisarts. Hij mag dan wel zelf (letterlijk) in de rimboe hebben gewerkt en hele andere dingen hebben gezien dan hier in Nederland, maar ik word graag serieus genomen.
Mijn man heeft een andere huisarts en ik zit erover te denken om over te stappen. Wat vinden jullie? Of blaas ik het weer teveel op en maak ik me te druk?
Gewijzigd door - Mooie_zoon2010 op 02 Jun 2012 20:17:47