Graag gedaan hoor!
Je moet inderdaad gewoon doen wat je goed acht. Ik had snel in de gaten wanneer onze kleine spruit huilde of jammerde om aandacht… dat klonk een beetje alsof ze zeurderig mama aan het roepen was. Ook huilt ze wel eens alsof ze ergens van geschrokken is en soms omdat ze honger heeft. Bij het eerste negeerde ik het totaal en dan stopte het vanzelf, bij het tweede huiltje troostte ik haar en legede ik haar weer terug en bij het derde huiltje gaf ik haar de fles.
Wanneer ze niet in bed ligt en begint te jengelen, dan moet ze moe zijn, Want die van ons krijg na het wakker worden nl meteen een schone luier en de fles, dus dat kan het niet zijn en bij niet zieke kindjes is het enige wat overblijft: moe zijn… dus hup naar bed!
Langzaam maar zeker leer jij je meisje ook zo goed kennen. Bij mij kwam het bij ongeveer 2 maanden dat ik het een beetje door had. Was toen best trots op mezef.
En nu… iedereen verbaasd zich erover hoe lief, rustig en tevreden Madelief is. Dat was ze daarvoor natuurlijk ook, alleen kende ik haar nog niet zo goed en wist ik niet wat te doen…
Maar je ziet, dat komt vanzelf!
Blijf gewoon rustig en bedenk je dat niemand het perfect kan, je kunt er alleen maar naar streven!
Veel succes meid, je gaat zo genieten van je moppie, ik weet het zeker!
Groetjes, Anne-Marie
