Hmmmmm…dat opnemen…ik weet het niet hoor…Wij hebben ook geen camera trouwens…En echt beeldmateriaal hoef ik er eigenlijk ook niet van…Ik heb alleen foto’s van Eva op mijn buik, nog helemaal glibberig. Ik wil best een beetje meekijken, maar echt álle details vind ik zelf een beetje eng!
Groetjes Rainbow, trotse mama
@ Melanie, Morgan is om 22.15 met de KS geboren en toen is ze meteen naar neo gebracht ivm met de insuline die ik spoot en ze was wat klein. En ik ben dichgenaait en naar de verkoever gebracht, ik was nog compleet te weg kwijt door de uitputten. En in de kamer naast zij lag een vrouwtje met HELP die moest met 30 weken bevallen en zowel moeder als kind konden sterven zij was de 14e die dag/ avond en eigenlijk hadden we beide zoiets van red haar en der kindje eerst. Ik heb morgan dan ook pas om 2 uur 's nachts gezien. Ik heb door alle hectiek van mijn probleem bevalling en het redden van die vrouw en der kindje en onderbezetting in personeel niet eens beschuit met muisjes gehad. De moeder en het jongetje hebben het overigens beide overleeft.
Groetjes,
Michèle
Oeff Michèle, dat is wel even heftig zeg… Maar zou hetzelfde gedaan hebben hoor.
Fijn dat ze het allebei hebben overleefd…
Liefs, Melanie
@ Sann en Melanie ik moet jullie eerlijk bekennen dat na 96 uur ik van achter niet meer wist dat ik van voren leefde. Ze hebben me morgan natuurlijk wel even laten zien maar dat weet ik niet eens meer. Ik weet alleen dat ik bijkwam leek het en toen hingen er twee polaroides naast me van een babymeisje en ik ging er vanuit dat zij het was. Toen ik haar om 2 uur zag herkende ik haar niet eens. Ik heb er in het begin heel erg om gehuild dat ik mijn eigen kindje niet eens herkende maar de eerste nacht dat ze op de babyzaal beneden lag riep ik wel om 4.00 de verpleegster omdat ik haar 3 deuren verder hoorde huilen dus ik kende haar dus wel. Maar inderdaad ik kan het nooit meer overdoen. Dat is wel jammer.
Groetjes,
Michèle
Ik ben liggend bevallen en dat vond ik met het persen wel fijn omdat je dan je benen kan vasthouden. Ik wilde bij Neel op de baarkruk maar dat was te laat omdat het het zo snel ging! De vk zei "niks ervan, persen want je baby komt al!"
OOhh Rainbow spannend hoor, ik denk vaak als ik inlog zal ze al bevallen zijn??
Dat lijkt me wel heel erg hoor Michèle… Mijn moeder heeft het ook meegemaakt met mn broertje… hij is 2maanden te vroeg geboren omdat haar baarmoeder al met 26weken afstierf en ze hebben het nog kunnen rekken tot 7maanden… als ie later geboren zou worden zouden ze het ook allebei niet overleefd hebben… maar mn broertje zat nog helemaal onder het haar, (zwart) en hij was heeeeeeeel donker… zij vertelde of nouja schreeuwde echt dat dat haar zoon niet was, toen ze hem lieten zien na de keizersnede… dat lijkt me echt wel moeilijk… Net als bij jou, zou ik ook helemaal huilen dat ik mn eigen kind niet zou herkennen…
Liefs, Melanie
Nou ja morgan was wel volgroeid en voldragen, maar het was meer van als ze me een ander meisje gegeven hadden had ik het ook gegloofd. Overigens toen ik haar de volgende dag met oogjes open en zo zag zag ik hoeveel ze op Mervin leek hoor dus was het leed snel geleden. Overigens was de verpleging wel heel lief en troostend hoor en ik was zo uitgeput dat terwijl de verpleegster me trooste ik in slaap gevallen was.
Maar dat lijkt me ook erg voor je moeder dat je je eigen kindje als niet eigen ziet. Gelukkig is het daar ook allemaal goed gekomen toch??
Groetjes,
Michèle
Jaaa dat is ook allemaal goed gekomen…
Nou moet ik zeggen dat mn broertje nog niet op 1van mn ouders of mij lijkt… maar goed… Hij lijkt wel weer sprekend op onze opa…
Liefs, Melanie
@ michele
had je dat echt joh! Ik wist het meteen, lag op een kamer en Jada ergens even appart omdat ik flink van de kaart was, moest gehecht worden etc. En d’r lagen ongeveer 7 kindjes in dat kamertje. Ik hoorde allemaal kindjes huilen, maar na 30 minuten hoorde ik haar, ik wist het hoor, dat zij het was, meteen! Ik kan er nu nog emotioneel om worden, mijn haren gingen omhoog staan, mijn hele lichaam voelde ineens anders aan! Heel vreemd!
Dit gaat wel niet over het topic! sorry!
met de ontsluitingsweeen heb ik in de badkamer gezeten : op mijn knieen en mijn hoofd met mijn armen om de rand van het bad, en met mijn buik (en kont haha) een beetje heen en weer wiegen vond ik het fijnst, persweeen op bed liggens gedaan, volgende keer weer.
Ik heb ook alleen foto´s van na de bevallingen, omdat ik het op dat moment niet wilde. zo missen we nu dus ook de foto dat de navelstreng is doorgeknipt daar heb ik trouwens niets van meegekregen, ik vroeg achteraf wie het gedaan had haha. (3.43uur bevallen) komt denk ik door de tijd haha
Maar wel erg jammer!
Filmen lijkt mij niet zo prettig maar ik wil de volgende keer wel foto’s van begin tot eind van alles!
Ben je er al helemaal uit wat je nu wilt gaan doen nu het zo dichtbij komt?
Groetjes Shirley.
@ Malawimamajada dat had ik dus toen ik haar die laatste nacht hoorde huilen, daarvoor lag zij op neo twee etages hoger en zo goed is mijn gehoor niet. Maar die laatste nacht om 4.00 elke vezel in mijn lijf reageerde en ik belde de verpleging en toen ze kwam zei ik Morgan huilt, is alles oke. Ja zei ze heel verbaasd dat klopt, ze heeft zichzelf onder gepoept en moest in bad maar alles is goed, ik zei oke en ben nog even gaan slapen. Als ik geen keizersnee had dan was ik uit bed gesprongen en zelf naar der toe gewaggeld
Groetjes,
Michèle
Ik niet, ik moest nog slapen van de verpleegster, ik was zo zwak en uitgeput nog en ik sliep ook meteen weer hoor. Ik was gesloopt nog van alles en voelde me alsof ik onder een stoomwals gelegen had.
Groetjes,
Michèle