Dit heb ik ooit ergens gelezen.
Het was gebruikt op een school.
Vandaar dat de manier van schrijven misschien een beetje “kinderlijk” is.
Maar als je bekijkt in wat voor wereld we momenteel leven (respect is soms ver te zoeken etc.) vind ik dit wel een toepasselijk gedichtje.
Ze zeggen: als je anders bent
dan hoor je er niet bij
ze doen alsof je niemand bent
als je niet bent zoals zij.
Maar kijk eens naar de regenboog
zie jij het soms gebeuren
dat van de zeven kleuren
(bijvoorbeeld rood of groen)
er één niet mee mag doen??
Nee, de één staat naast de ander
en ze zijn, zoals je ziet
steeds verbonden met elkaar.
Kunnen mensen dat dat niet?
Ze zeggen: als je anders bent,
dan doe je niet normaal
Ze wijzen naar je kleren
en ze lachen om je taal.
Ze zeggen: als je anders bent,
dan kun je beter gaan…
Alsof je nooit geboren bent.
Dat is toch geen bestaan?
Groetjes, mamma van Stephan
