Pfff…vanmiddag om 14.00 uur dan dat beruchte longonderzoek waar ik al best een tijd erg tegenop zie.
Een ergometrie heet het, oftewel: een “fietstest”.
Als het nou alleen bij dat fietsen bleef…
Maar nee dus.
Je krijgt een bloeddrukmeter om, plakkertjes op voor een hartfilmpje, een knijper op je neus en je moet ademen door zo’n ellendig mondstuk (ik vind het altijd maar benauwd als je neus dicht zit hoor, hihi) en het allerergste…een slangetje in mijn slagader (in pols dus) met een soort kraantje eraan waarmee ze af en toe tijdens het fietsen bloed aftappen.
Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr…
Moet je net mij hebben. Ik heb het echt niet met naalden, slangetjes etc.
Nooit aan gewend geraakt, ook al heb ik al heel vaak bloed moeten laten prikken (wat zelfs minder vervelend is) etc.
Ook heb ik een infuus gehad voor, tijdens en een dag na de bevalling van Stephan.
En zelfs die hele dag aan dat infuus ben ik er niet aan gewend geraakt.
Ik vind het in 1 woord verschrikkelijk (en moet enormveel moeite doen om niet te gaan hyperventileren etc.).
En nu dan een slangetje in mij slagader.
Hmmmm…
Het zal moeten.
Ik weet dat jullie er helemaal niks mee kunnen, maar ik moest het even kwijt…
Klinkt misschien wel aanstellerig (vind ik eigenlijk zelf).
Er zijn tenslotte veel ergere dingen.
Groetjes, mamma van Stephan
Gewijzigd door - Bieb op 15 Oct 2004 08:54:23