Opgerold, als in een mandje,
met je hoofdje in je handje,
verstrengeld met mijn eigen ik,
lag je daar en had de hik.
Ik zag je armpjes, je beentjes,
die kleine vingertjes en teentjes
en een voetje dat schopte.
Ik zag hoe je hartje klopte.
En toen ik heel goed luisterde,
was het of je zieltje fluisterde.
Maar hoeveel de techniek ook biedt,
zo'n weerklank geeft de echo niet.