Ik word er zo moe van

#1

Ik belde net mijn moeder over het ‘rapportgesprek’ van morgan en ze stond eigenlijk op het punt om mij te bellen. Ze is vanavond gebeld door de vader van mijn broertje.

Hij is weer eens met zijn medicijnen gestopt want hij werd er zo duf van. Ja logisch het zijn anti-psygotica, daar ga je niet van fluiten. Hij is ook al een maand niet meer naar school gegaan dus dat wordt hem ook niet meer denk ik.

Ik wordt er zo moe van. Waarom elke keer als het goed gaat zeg maar stopt ie weer met zijn medicijnen. Hij had het beloofd. Ja ik weet het de belofte van een schizofreen is waardeloos want niet allemaal maar veel stoppen toch met de medicatie als het goed gaat want dan denken ze dat ze de wereld weer aan kunnen. Ik heb het al een paar keer meegemaakt.

Ik wil hem niet laten vallen, maar ik heb er ook geen zin in om elke keer te rennen en te vliegen als hij weer eens het beter denkt te weten. Oke mijn moeder zal zoveel mogelijk doen, maar als ie weer in paniek belt of op de stoep staat laat je hem ook niet staan. En dan lappen ze hem weer op en dan na een half jaar begint het hele liedje weer opnieuw. Echt wat dat betrefd kan iemand beter verslaafd zijn, daar kun je tenminste nog vanaf komen.

Groetjes,

Michèle

#2

Hè wat vervelend meis, kan me voorstellen dat je daar moe van word. Kan me ook vorstellen dat je hem niet op de stoep laat staan, maar denk wel aan jezelf en je gezin.
Sterkte meis.

Liefs Michelle

Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Second Birthday tickers

#3

Wat naar dat het nu weer niet goed gaat met je broertje. Net nu je denkt dat het weer een beetje de goede kant op gaat met hem.

Net als wat Michelle al zegt, denk aan jezelf he. Natuurlijk is het je broertje en wil je hem niet in de steek laten. Dat hoeft ook niet, maar ga er zelf niet aan onderdoor he. Jij hebt ook nog een gezin waar je rekening mee moet houden.

Heel veel sterkte!

Groetjes,
Sandra

#4

Hopeloos gevoel krijg je daarvan, lijkt me. Helpen tot waar het kan en dan ook een grens trekken, hè. Voor jezelf en je gezin. Sterkte.

Groetjes,
M

Lilypie Derde Ticker

#5

Tja jammergenoeg spreek ik uit ervaring als ik zeg dat schizofrenen bijna nooit ziekte inzicht hebben en het vaak ook niet krijgen. Als ze het wel krijgen en hun medicatie blijven innemen gaat het prima, maar zoals je al zegt, zodra het goed met ze gaat denken ze dat ze de mendicatie niet meer nodig hebben. Als je schizofrenie beschoud als een chronische ziekte, bijv als diabetes (waarvoor je ook levenslang medicatie moet nemen) lukt het vaak beter! Maar tja, het blijft moeilijke materie! Wel heel vervelend!

#6

Jeetje meid, dat is ook een gebed zonder end op deze manier.

Het is heel moeilijk om elke keer weer klaar te staan en je eigen leven te laten vallen omdat hij zijn medicijnen weer is gestopt. De moeder van een vriendin van mij is manisch met psychoses en stopt ook eens in de zoveel tijd met haar medicatie en dan gaat er weer vanalles mis en ziet ze het allemaal niet meer helder. Vaak eindigt dat met een opname (nadat ze voor de zoveelste keer heeft aangetoond een gevaar voor zichzelf en anderen te zijn) En dan krijgt ze weer medicatie en weer van voren af aan het riedeltje af.

Klinkt hetzelfde als bij je broertje. Zij heeft afstand genomen van haar moeder trouwens, omdat haar leven er echt aan onderdoor ging. Als ze haar medicatie neemt, bellen ze af en toe.

Kan me voorstellen dat je dat niet zomaar doet hoor. je wilt er voor hem zijn natuurlijk. Ik denk (maar heb er zelf geen ervaring in, dus for what it’s worth… dat je hem het beste helpt door hem te ‘verplichten’ zijn medicatie te nemen.

In elk geval veel sterkte en bewaak je eigen plekje he!

liefs

#7

Het vervelende is dat hij door alles ook heel laat is gaan puberen en dat is hij nu dus ook nog aan het doen. Dubbel eigenwijs dus. Ik wacht het maar af, ik weet wat er speelt. Ik neem alleen nu even geen contact met hem op. Maar als ik het zo zie zal hij wel een draaideurpatient worden.

Groetjes,

Michèle

#8

Sterkte! Ik weet verder niet zo goed hoe ik moet reageren.

Groetjes Natasja

#9

Jeetje meid! Wat een verhaal!

Ik kan me enigzins voorstellen hoe je je voelt, mijn broertje stopt ook met zijn anti-depressiva als hij zich goed voelt om vervolgens in een diep gat te vallen…

Meid, neem van me aan, denk op de eerste plaats aan je zlef. Je broertje heeft er niets aan als jij er ook aan onder door gaat. Ik heb moeten leren om afstand te nemen van mijn broer op de momenten dat hij ‘zo’ was, dus als hij weer met zijn medicatie gestopt was.
Mij werd verteld dat je iemand in zo’n fase niet kan helpen, wat je oo doet.
Hiervoor ben ik wel naar een psycholoog geweest, hierdoor kon ik er beter mee omgaan. Natuurlijk blijft het een moeilijk iets, en makkelijker zal het niet worden. Maar ik kan er wel beter mee omgaan, en dat is voor mij en voor mijn gezin het belangrijkst!

Heel veel sterkte!

Groetjes,Marloes

#10

ohnee he! Wat shit dat het eindelijk goed ging en hij de brui er weer aan geeft.
Ik snap je laatste opmerking ook heel goed… van een verslaving kun je afkomen.
En hem uitleggen dat de 1 medicijnen heeft tegen een lichamelijke ziekte en de ander tegen een geestelijke ziekte helpt zeker ook niet?
Iemand die b.v. reuma heeft en medicijnen slikt, die wordt ook niet ineens beter.
als die stopt komen de klachten ook weer terug.
Dat is hetzelfde met Schizofrenie natuurlijk.
Maargoed dat zal misschien ook niet helpen…
denk aan jezelf meid, ik snap dat het je broer is en dat je hem ergens ook wil helpen… maar persoonlijk vind ik dat de taak van de ouders en hulpverleners… jij hebt je eigen gezin je hebt je leven zo goed als op orde. Je kunt naar m luisteren en m helpen maar ik begrijp dat het op den duur voor jou ook op gaat houden.
jij hebt ook je limiet natuurlijk en ik merk dat die onderhand bereikt is.
sterkte…

Lilypie Tweede PicLilypie Tweede Ticker

#11

Dat is het hem juist ik weet dat ik afstand moet nemen, ik moet mezelf er juist toe zetten om hem te helpen. Klink ik nu raar?? Kijk ik wil alles doen voor hem, maar ik kan zo ontzetten boos worden als hij weer stopt met zijn pillen omdat hij niet lekker in zijn vel zit of omdat ie denkt ze niet meer nodig te hebben. Ik weet het hoort bij het ziektebeeld, Maar waarom zijn het alleen schizofrenen of goed zeggend merendeel schizofrenen die zo makkelijk over die dingen denken. Mijn vaders vriendin heeft MPS en ik heb in al die jaren meer 1 keer meegemaakt dat haar medicatie niet werkte en dat het fout ging, maar ze is nooit zelf gestopt omdat ze weet wat er gebeurd.

Ik kan zo boos worden om dit domme gedrag. Misschien niet eerlijk, maar verdorie ik weet ook als ik weer ga drinken dat ik dood ga. Hoe vaak moet hij nog opgenomen worden voor hij het snapt. Zit ie straks ook weer als een zombie op morgan der verjaardag. Ik bedoel niet uitnodigen werkt averechts en hij is dol op haar, maar god wat zie ik daar ook weer tegenop. Want je krijgt hem de deur ook niet uit dan, Gelukkig duurt het nog even maar toch. Ik baal gewoon ontzettend. Ik ben er gelukkig niet 24-7 mee bezig, maar ja het is wel je broertje.

Groetjes,

Michèle

#12

Kan het me helemaal voorstellen, hoor! Tis gewoon een rotsituatie waar niet zo 1 2 3 een oplossing voor te vinden is.

Sterkte ermee

liefs