Hallo allemaal
hier thuis zit ik te malen en te denken. Wat is wijsheid. Misschien heb ik alleen wat bevestiging nodig (van jullie).
Ik zal in het kort even uitleggen wat er is, het kan veel genuanceerder, maar dan ben ik morgen nog aan het tikken
Op mijn 16e ben ik alleen gaan wonen, door omstandigheden waar ik niets aan kon doen. Tot op de dag van vandaag ben ik daar nog steeds boos om, veel mogelijkheden zijn me ontzegt. Daarbovenop kreeg ik een zware hartritme stoornis waar ik aan geholpen moest worden. Dat bij elkaar opgeteld zorgde ervoor dat ik niet meer naar school kon.
Een flinke sprong: nu ben ik 27, werk ik 20 uur (eerst 38, maar heb een 20 uur contract, en na mijn verlof ben ik al blij als ze me 20 uur kunnen inplannen) en moet ik dus mijn hand op gaan houden bij de gemeente. Daar heb ik geen zin in. Ik veroordeel niemand die het doet, echt niet, maar voor mij voelt het niet juist. ik kan/wil zoveel meer.
Nu heb ik dus een dochtertje van 4 maanden en moet ik sprokkelen om rond te komen. Niet echt ideaal.
Ben de laatste weken van alles op gaan zoeken. Ik heb nog recht op studiefinanciering. Ik kan nog een diploma halen. Dan moet ik wel mijn baan opzeggen en 5 dagen in de week naar school. Mbo (hoewel ik universiteit wilde/kon doen toen ik 16 was, maar dat is niet meer haalbaar) onderwijs assistent. Het lijkt me geweldig. Heb overal geinformeerd. Alles en iedereen is positief behalve de mbo leraren!!!
“nee, je moet maar BBL gaan doen” Dus 4 dagen werken, 1 dag leren. Maar dan krijg je geen geld, dus dat kan niet,
"je zit dan met 16 jarige in de klas, dat klikt niet!"
Dus…? Ik kijk heus niet op hun neer, ik zit er toch voor mij en Sarah. En misschien gaat het wel hardstikke goed. Heb er juist zin in, nieuwe contacten. Boeit mij hoe oud iemand is.
Zo’n opleiding is 4 jaar. Lang dus. Dan ben ik 31 als ik klaar ben. Mijn meisje is dan 4. Beter nu dan later, toch? Wat is het alternatief…? Nog 35 jaar werken van baan naar baan wat ik eigenlijk niet leuk vind? Of NU naar school, 4 jaar bikkelen, en dan iets doen wat ik LEUK vind en meer perspectief voor Sarah. (lees, beter salaris…etc)
HELP HELP
Wat zal ik doen? Al moet ik zeggen dat nu ik het opschrijf me wel meer duidelijk word, Ik ben alleen wel doodsbang. Wat als ik het niet red, 4 jaar is lang. Krijg ik geen spijt later dat ik de eerste vier jaar van Sarah’s leven geen leuke dingen kan doen, bijv een vakantie.
Met een studiebeurs kan ik rondkomen, alleen kan je je geen uitspattingen veroorloven.
Poe hee, wilde dat mijn pa er nog was, die werkte in het onderwijs en had me drie dubbel gesteund. Maar nu moet ik deze mega beslissing alleen maken. Maar misschien ben ik over een paar jaar wel dubbel trots op mezelf.
Groetjes, Boukje
Gewijzigd door - Boukje&Sarah op 01 Apr 2010 13:51:56