Ik wil wel maar ik kan niet :)

#1

Dit geld eigenlijk voor ons beiden.

[…] is nu eigenlijk op een leeftijd dat hij constant wil zitten of staan maar het absoluut nog niet kan zonder hulp. Het is dan ook een ontzettende dramkont afentoe ^^, soms krijst hij en dan weet je niet wat hij wil, zet je hem op zijn voetjes dat hij staat, dan pas gaat hij lachen. Kan hij lekker zitten vind hij het ook wel prima, behalve in de maxicosi daar probeerd hij uit te klimmen, ligt soms al bijna op zijn buik als ik eten wil geven.

Het probleem is dat ik hem nog niet constant in het eetstoeltje kan zetten. Behalve dat het niet goed voor zijn moteriek is, is het ook nog veelste vermoeiend, speelt hij even met zijn blokken en dan ligt hij er weer half over heen te hangen. Daarbij kan ik hem ook niet constant laten zitten of staan, ik heb ook dingetjes te doen

Leg ik hem op zijn buik op het speelkleed dan heb je het volgende probleem, zit hij eerst lekker te spelen, maar dan duwt hij het speelgoed net iets te ver weg en hij kan er nog niet achteraan, boos dat hij dan wordt, vooral als ik niet van plan ben het naar hem toe te brengen. Heel gezellig.

Het zal wel binnen een maandje zijn ofzo, dat hij zelf goed zelfstandig kan zitten en misschien al naar voren kan tijgeren om die speeltjes zelf weer te pakken. Maar vroeg me eigenlijk een beetje af hoe jullie hier mee omgaan? Geven jullie de speeltjes steeds weer aan etc. of hebben jullie zoiets van wordt maar even lekker boos en blijf het zelf proberen.

Nieuwe dingen ontdekken heeft zo ook zijn leuke kanten. We zaten net samen op de grond, pakt hij ineenkeer de deurklink van de tvkast vast, ging hij open. (het magneetje aan de binnenkant is blijkbaar lam). Toen ging het deurtje dicht, open, dicht, open, en zo maar door en verbaasd dat hij er bij keek Binnenkort maar wel met een helastiek de deurtjes aan elkaar vast binden, voordat hij zover is dat de inhoud eruit ligt. ^^

Gewijzigd door - Jaantje op 08 Nov 2010 19:17:55

#2

Hoi Jaantje,
het is inderdaad best even een lastige periode. maar je kan m best even goed boos laten worden. ook dat is een stimulans om het te blijven proberen. en zie dan z’n koppie maar als het eindelijk gelukt is, zo trots als een pauw!
maargoed tot die tijd is t ook voor jou best even een wat lastigere periode, je komt vrijwel niet aan je eigen ding toe.
succes ermee

liefs,
Rinske

<img src=“http://lilypie.com/pic/2010/04/18/dr3f.jpg”" border=0><img src=“http://lb2f.lilypie.com/ro7Yp2.png”" border=0>

#3

Haha ja, dat dacht ik al goed boos laten worden. Maar dan kijkt hij je zo smekend aan en als hij echt boos wordt dan is het altijd mame mame mame, haha anders zegt hij het nooit

Gelukkig heb ik nog 6 weken zomervakantie. Kan ik de hele dag met hem stoeien en doen. Een beetje stimuleren en lekker uit laten razen als hij het moeilijk heeft.

#4

hahaha ja dan kunnen ze t ineens wel he? was bij Lindsey ook altijd zo, ze zei echt alleen maar mama als ze wat nodig had haha

maar idd gewoon lekker laten razen. wel lekker dat je nu nog 6 weken vrij bent, best kans dat hij dan tegen die tijd al zelf wat vooruit kan komen.

liefs,
Rinske

<img src=“http://lilypie.com/pic/2010/04/18/dr3f.jpg”" border=0><img src=“http://lb2f.lilypie.com/ro7Yp2.png”" border=0>

#5

En als ze dan eenmaal vooruit komen kom je nog nergens aan toe, want dan willen ze natuurlijk alles pakken wat niet mag. Kattenbrokjes, kattenbak, vazen, stroomdraadje lamp etc etc. dus dan zit je er nog de hele dag achteraan! haha.
succes!

mama1980

Lilypie First Birthday tickers

#6

haha wat een leuk vooruitzicht ook kan er stiekum niet op wachten hoor als hij goed kan lopen en zitten kan ik eindelijk fatsoenlijk op de fiets en hoef ik ook niet achter de buggy te lopen, vind ik zo ongezellig

en opzich als het krijzen echt uit de hand loopt, dan ben ik het op een gegeven moment zat en gaat hij zonder pardon in zijn bed, en dat is dan ook goed, dan heeft hij al zo geschreeuwd dat hij moe is en slaapt hij zo. Heb dan zelf dan bijna ook wel de neiging om weer in mijn nest te kruipen

#7

Wij zitten ook even in zo’n periode. De ene dag goed slapen dan weer een dag met hele korte slaapjes. En ze kan nu heel goed zelfstandig gaan zitten maar wil nu verder. Begint een klein beetje te leren hoe ze moet kruipen en wil graag staan en heeft meer aandacht nodig. Ze kan echt een beetje boos worden als ze niet goed vooruit kan komen. Ook begint ze een beetje verlating angst te krijgen. Een tijdje terug sliep ze vaak voor het fruithapje even en toen ben ik wel een paar keer weer even zelf ook terug op bed gegaan. Nu slaapt ze na de fruit hap en ga ik maar niet meer terug op bed Het kost best wel veel energie soms ja. Op sommige dagen kan ze zich prima zelf vermaken maar andere dagen ben je uren in de weer.

#8

damian kon heerlijk scheeuwen als het niet lukte. ik liet het op een gegeven moment ook echt even uitrazen hoor want het werdt al snel dat als hij iets wou ging die volume knop op tien want dan kwam mama. dat was gelukkig zo weer afgeleerd maar nu loop ik de marathon want hij kan sinds zaterdag kruipen(heeft het tijgeren overgeslagen) staan kon hij al en gaan zitten ook dus als hij nu op de grond zit/ligt dan is hij zo bij de tafel/planten/hond/etensbakken van de hond/vogelkooi/ noem maar op. maandag was ik kapot in tien minuten tijd heb ik hem 6x ergens vandaan moeten halen wat niet mocht haha. maar het is wel super leuk hoor en je bent inderdaad super trots als het allemaal lukt

#9

Luka kan nu ook sinds 2 weken kruipen, en idd niets is veilig meer!
Als ik echt even het huishouden moet doen, want ook slapen wil meneer niet meer 's ochtends, dan zet ik hem in de box. Kan hij ook lekker spelen, maar niet de kattenbakjes leeg eten. Verder laat ik hem lekker door de kamer kruipen, met alles achter slot en grendel en kruip er zelf vaak achteraan. Vind hij erg grappig! En ik eigenlijk ook…

En als hij boos huilt, dan laat ik hem huilen. Ik geef hem pas weer aandacht als hij niet meer huilt. Hij ging al heel snel huilen omdat hij wist dat papa of mama er aan kwam. Dat hebben we snel afgeleerd, en het werkt super!
En ik kan echt aan zijn huilen horen wat hij ‘heeft’, dat hij echt pijn heeft of gewoon aandacht wil.

#10

haha jah als ze iets nieuws kunnen voel je je harstikke trots, van dat heb ik gemaakt en hij kijkt zelf ook zo trots.

Dat uit razen doe ik meestal ook wel, tenzij het echt uit de hand lijkt te lopen. Dat geen aandacht geven probeer ik soms wel, mijn moeder gaat hem dan soms vierkant uitlachen, dan kijkt hij eens verbaasd en is het ook wel weer goed, gaat hij meedoen. Meestal kun je gelukkig ook wel horen of het drammen is of pijn of iets anders. Of dat het tandjes jammeren is

Vanmorgen had hij de hond van me moeder te pakken dat ging niet zo goed waren samen aan het aaien en opeens pakt hij met twee handjes bij het gezicht van de hond en trok hem naar hem toe om kusjes te geven vond de hond niet zo leuk maar gelukkig had me moeder de hond vast. De hond is wel een klein lieff onderdeurtje, maar je kon wel merken dat hij het niet leuk vond, dus we schrokken ons dood. Moet gewoon goed bij blijven, maar zelfs als je er met zijn tween bijstaat kan dat blijkbaar nog misgaan.