Ik wil het nog niet hebben!

[kristine]

Een poosje geleden toen ik weer begon met werken, heb ik het wel moeilijk gehad met mijn Glenn weg te brengen naar mijn schoonouders…Het zijn zulke lieve mensen en vind het ook moeilijk voor mezelf dat ik er zo over denk, maar ik vertrouw ze nog niet echt!! Ik loop er dus ook al een poosje mee en durf er eigenlijk ook niet echt over te praten… In ieder geval niet met Erwin. Het gevoel is dus ook nog niet weg… Toen ik Glenn voor het eerst ging brengen en 3 minuten binnen was vroeg mijn schoonmoeder: Moette gij nog nie goan??? Ik voelde me behoorlijk klote op dat moment, toen ik stamelde dat ik om 15.15 uur terug zou zijn kreeg ik bijna op mijn donder dat ik me niet moest haasten!! Nu konden zij zich eindelijk ook eens hechten aan hun kleinkind!! Pfff…
Ze zijn voor mijn neefjes al totaal niet consequent, en ben echt bang dat ze dat met Glenn ook niet zijn… Ik wil dat gewoon niet. Nu heb ik 2 weken vakantie, en heb met Erwin afgesproken dat we de oppasdag van de oma’s erin houden zodat we ook een dagje samen hebben, nu ben ik ook net begonnen met de groente papjes, en wil gewoon niet hebben dat zij nu het groente papje gaan geven… Dat wil ik zelf doen… Wat is dit nou, waarom ben ik zo onzeker? Ik heb een notitie voor mezelf geschreven:
Lief mannetje, de hele dag moet je lachen en ze hebben je nog geen een keer horen huilen… De hele dag lopen ze met je rond… Vervolgens als je thuis komt, begin je te huilen omdat de aandacht die je kreeg weg was… Ik kan wel mee huilen, omdat ik het zo sneu voor je vind. Maar ik moet ook mijn huishouden doen, en tenslotte ben je gewent dat je thuis niet de hele dag gedragen word en MOET lachen…
Moeilijk vind ik het, en moest het even kwijt…

Hebben jullie dit ook? Of stel ik me aan!!

Groetjes Kristine

[woezel]

ik herken het gevoel heel erg, maar ik had het niet alleen bij mijn familie, maar ook bij de opvang. Het duurt even voordat dit weg is.
Ik weet nog wel dat mijn schoonamilie ook zo reageerde als die van jou. Ik vond dat heel vervelend want ik had eigenlijk het begrip nodig dat het idd even moeilijk is als je de kleine voor het eerst achter laat. Ik had het bij mijn moeder minder, omdat ik bij haar eerljk durfde te zijn, en mijn gevoel kon vertellen.
UIteindelijk is het allemaal goed gekomen, en laat ik bo met ee gerust achter bij mijn (schoon)familie.
Ik heb geleerd dat ze het niet vervelend bedoelen als ze een dergelijke opmerking maken, maar dat ze zich gewoon verheugen op de tijd die ze hebben met de kleine. Ze bedoelen het dus gewoonweg goed.
Enige tip wat ik je kan geven, is het de tijd geven, en eventueel er toch open met iedereen over praten. Misschien dat je familie dan het gevoel kan wegnemen.

liefs woezel

[Michele1]

Ik heb dit gevoel ook gehad al past mijn schoonmoeder niet elke week op hoor, en het is ook een keer mis gegaan en daarna had ik het heel moeilijk maar ik kon het er wel met Mervin over hebben en hij praatte met zijn moeder, maar het is goed gekomen. Probeer er over te praten ook voor jou gemoedsrust.

Groetjes,

Michèle

[christa_mama_van_ja1]

Nee ik herken het niet.
In zoverre; tuurlijk is het in het begin heel moeilijk om een kleine baby voor het eerst aan iemand anders dan jezelf/ je man toe te vertrouwen.
Dat is altijd lastig, anders zou het ook raar zijn

Maar dat ik moeite ermee heb, of het vertrouwen niet; nee gelukkig niet. Lijkt me ook geen goede zaak. Ik vind het fijn en leuk dat alle opa’s en oma’s zo nauw betrokken zijn bij het opgroeien van Jack. Daar ben ik dankbaar en blij om. Jack gaat ook heeeeeel erg graag naar opa en oma toe dus hier loopt dat gewoon als een tierelier. Jack gaat 1 dag naar mijn ouders en 1 dag naar mijn schoonouders toe. Gaat helemaal prima.

[Mriek]

Het is niet gek, maar het hoort toch echt bij het loslaten. Mijn ervaring is dat het uiteindelijk prima gaat. Waarom durf je er niet over te praten met je vriend/man? Als je het niet-verwijtend aanpakt en het bij jezelf houdt, dan kan hij het ook niet als aanval voelen en ontstaat er hopelijk een goed gesprek. Ik zou zeggen: probeer het!

Groetjes,
M

[woezel]

Oh ja, bo gaat ook met ontezettend veel plezier naar beide opa’s en oma’s!! Hij wordt daar lekker verwend en opa en oma van beide kanten genieten helemaal als hij een dagje komt. Ze passen niet voor vast op, dus het is echt incidenteel vor hun, dus dan genieten ze dubbel op!! En als ik dan bo kom ophalen dan is hij helemaal blij en vrolijk.
Ik denk dat het bij mij ook niet een kwestie was van niet vertrouwen. Ik bedoel, mijn schoonmoeder heeft 4 kinderen opgevoed, dus ervaring zat en mijn moeder 2 kinderen!! Het is bij mij denk ik ook meer geweest wat Christa zegt, het moeilijk hebben dat een ander voor je kleine zorgt, ipv jezelf of je man. EN dat gevoel heb ik wel lang gehad (toch wel een paar maandjes) en heb ik nog steeds als Bo uit logeren gaat (wat hij du zo goed als nooit doet juist ivm dat gevoel)

liefs woezel

[mini-boy]

Ik vind het ook reuze moeilijk … En ook mijn familie geven vaak goed bedoelde adviezen / antwoorden … maar ik heb het gevoel het al snel verkeerd te doen. Als ik dan onderweg naar mijn werk ben zit er even brok in mijn keel… Gelukkig is Levi al weer wat groterder en vind ik het dan wel steeds makkelijker. Maar als ik bijv binnen kom en ik hoor hem oorverdovend huilen en niemand kijkt er naar om … dan denk ik ‘hoe is dit hier vandaag gegaan’.

Probeer nu zoveel mogelijk nachten te werken … daardoor minimale oppas

[gytha_en_Lieke]

je bent niet moeilijk
bij mij blijft het ook reuze moeilijk. al hoeven ze maar 2 uurtjes op tepassen voordat dennis er is.
en adviezen grrrrrrrr ik kan er niet tegen. wel van mijn moeder alleen schoonmoeder niet. die zegt het ook nog op een toon je moet… of zus of zo…
Lieke eet zo slecht!!! grrr wil ik niet horen! ze eet al slecht vanaf de geboorte en als ze honger heeft eet ze wel weer.
Mijn moeder zou zeggen acja morgen eet ze wel weer. das al heel anders.
Kijk als ik mijn kinders ophaal wil ik leuke dingen horen en niet altijd wat slecht is of je moet dit of je moet dat.

Ik tel altijd tot 3 en ga dan naar binnen en oor in oor uit. grrrr
Moeilijk moeilijk kristine ik weet wat je voelt.

Groetjes Gytha

[kristine]

Hey,
Heb er wel met Erwin over gesproken.
Hij begrijpt mijn gevoel…
Scheelt!!
Maar vind het nog niet makkelijk…
Zal dus ook wel even zo blijven…
Bedankt voor jullie adviezen…
Fijne dagen alvast.
Groetjes Kristine

[sophievdb]

Ik begrijp je wel hoor. Noa gaat altijd naar mijn ouders, maar die waren een paar maand geleden op reis en toen moest ik Noa naar mijn schoonzus doen. Ik kon wel huilen. Elke keer als ik daar vertrok was Noa ontroostbaar aan het huilen.
Maar achteraf als ik haar ging halen was ze altijd vrolijk aan het spelen. Ze had er een hele speelkamer en kon zichzelf helemaal uitleven.
Het enige dat ik niet zo leuk vond was dat ze enorm veel koekjes gekregen had en drie potjes yoghurt… Maar met de gedachte in m’n achterhoofd dat het maar een paar dagen was, heb ik er niks van gezegd.
Bij mijn schoonmoeder zal ik ze nooit laten, omdat die ooit op de baby van mijn schoonbroer moest passen omdat die naar een trouwfeest moest en ze kwamen thuis 's nachts in een leeg huis… Oma zat met baby op café. Oma aan de toog en baby in de maxi cosi op de biljarttafel…

Dus jouw schoonmoeder valt nog wel best mee denk ik
Het is alvast goed dat je er met je man over gepraat hebt. Zo te horen zorgen ze wel goed voor je zoontje. Weet gewoon dat iedereen met zo’n gevoelens rondloopt en dat het betert met de tijd.

[Jmama]

@ sophie, val hier bijna van mijn stoel af!!! Wat zou ik huilen zeg! Absoluut belachelijk! Daar zou ik echt nooit meer komen!

[sophievdb]

Ze woont op twee uur rijden van ons af, dus dat helpt Yentha wordt nu vier jaar en heeft haar oma nog maar één keer gezien, op het doopsel van Noa.
Noa heeft ze op twee jaar tijd toch al drie keer gezien!

[Suzsje]

@Sophie, wow! die durft!!! Tjee wat asociaal!
Ik zou mn schoonmoeder ook nooit laten oppassen ontdanks dat zij 4 kinderen heeft gevoed (ja gevoed, niet OPgevoed ), maar al zou ik het willen, dan doet zij het toch niet, die tijd heeft ze gehad en ze wil zich nog geen oma voelen.
Nou, dan niet!

@Kristine, ik kan je ook wel begrijpen hoor!
Moet wel zeggen dat t bij de tweede minder was. De eerste is zijn eerste jaar heel veel bij mijn moeder geweest, zij paste op omdat wij beide toen nog fulltime studeerden. Ik vertrouw haar in alle opzichten, maar baalde er gewoon ontzettend van dat hij onderhand meer daar was dan thuis, dat zij hem elke dag een potje fruit/groente gaf, en dat hij dan 'savonds thuis kwam en bijna meteen naar bed kon… en de volgende ochtend dan weer haasten om op tijd de bus te halen en hem bij mn moeder af te geven…
Later is hij naar het KDV gegaan, en weer later naar een gastouder. En naar die zelfde gastouder is de jongste dan ook weer gegaan. Maar dan 3 dagen per week, én ze deed niets zonder het te overleggen met mij. Fruit/groentehapjes heb ik eerst een tijdje alleen thuis gegeven, en pas vanaf 6 mnd ook bij de oppas.

Maare sinds juli dit jaar ben ik vast bij mn moeder in haar sieradenatelier gaan werken, en gaat ze lekker mee kan moeders toch een beetje oppassen, maar ik ben er altijd bij hahahah

[sophievdb]

@ Suzsje: Hier heeft schoonmama 6 kinderen. Twee van dezelfde vader, de rest allemaal verschillende vaders. En kan niet eens zeggen dat ze goed gevoed waren, laat staan opgevoed… Sommige mensen zouden geen kinderen ogen hebben vind ik, maar ja, dan zou ik nu m’n mannetje niet hebben natuurlijk Hij is opgevoed door een vriend van de familie, die hem overal mee naartoe nam. En zijn oudste zus speelde ook meer z’n moeder.

[Suzsje]

Haha tja, broodjes haalden ze wel uit de bakkerij van hun vader en 'savonds stond er een pan droge aardappels of pasta op tafel dat was het voeden.
Manlief en zn broertjes zijn opgevoed door opa en oma zijn jongste broertje woont daar nu nog steeds, en zorgt nu voor oma omdat zij pas een hartoperatie heeft gehad , zusje in een pleeggezin, van haar is helemaal niks terecht gekomen… (likt op dr moeder )

Maar goed, idd zonder haar was manlief er niet geweest, hahaha.

Wel heel raar, opa’s en oma’s van mijn man zijn van beide kanten super lieve mensen, oom en tante’s ook allemaal heel normaal… maar zowel mijn schoonmoeder als schoonvader zijn beide rare vogels

Maar eh
Sorry Kristine, we gaan beetje offtopic